Δεν έχουν τέλος οι αποκαλύψεις για το κύμα του διορισμού «δικών μας παιδιών» στο Δημόσιο από τη συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μια πρακτική που εφάρμοσαν ανεξαιρέτως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Αυτό που προκαλεί πλέον αλγεινή εντύπωση είναι η δύναμη που μπορεί να έχει στα χέρια του απλά ο ράπερ γραμματέας της νεολαίας της Κουμουνδούρου Ιάσονας Σχινάς-Παπαδόπουλος.

Αν ο γραμματέας της νεολαίας έχει τη δύναμη να διορίσει τον αδερφό του, να διορίσει τη μητέρα του, αλλά και τη φίλη του, τότε είναι πραγματικά μεγάλο ερωτηματικό για τη δύναμη που μπορεί να έχει στα χέρια του ένα υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος ή ένας υπουργός και να τοποθετήσει στρατιές συμβούλων, χρησιμοποιώντας πάντα τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.

Στην προηγούμενη κυβέρνηση υπήρχε το περιβόητο σύστημα διορισμών 4-2 -1. Δηλαδή τέσσερις προσλήψεις από το κομματικό κράτος, από την πλευρά της ΝΔ, δύο από το ΠΑΣΟΚ και ένας από τη ΔΗΜΑΡ.

Την ίδια πρακτική ακολουθεί και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς διορίζει κομματικά στελέχη σε θέσεις του Δημοσίου, όπως και στο παρελθόν.

Βέβαια σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις η δικαιολογία ήταν συγκεκριμένη. «Πρόκειται για ανθρώπους με τα ανάλογα προσόντα που είναι έμπιστοι του υπουργού», έλεγαν.

Στην περίπτωση όμως των μελών της οικογένειας του γραμματέα της νεολαίας της Κουμουνδούρου, Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλου, ξένισε ιδιαίτερα η επισήμανσή του ότι ουσιαστικά εξαργυρώνει το αριστερό παρελθόν της οικογένειάς του.

Εκνευρισμούς στο Μέγαρο Μαξίμου για τους διορισμούς λόγω ΕΑΜ

Στο κυβερνητικό επιτελείο αλλά και την Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι τα δημοσιεύματα και οι αποκαλύψεις που αναφέρονται σε «διορισμούς» συγγενών και φίλων στελεχών της κυβέρνησης προκαλούν φθορά στο προφίλ της κυβέρνησης. Και μπορεί το Μαξίμου να τηρεί σιγή ιχθύος για το θέμα, ωστόσο ο εκνευρισμός στο πρωθυπουργικό γραφείο είναι έκδηλος τόσο για την πρακτική όσο και για την επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος.

«Τους Ρουφιάνους δεν τους φοβηθήκαμε ποτέ. Κατάλαβες, Πρώτο Φλέμα;», τιτλοφορείται η απάντηση που έδωσε ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Στις σχεδόν 1.000 λέξεις της απάντησής του, ο γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «ρουφιανιά» και «κιτρινισμό», παρουσιάζοντας την ιστορία των παππούδων του, χωρίς βέβαια να μπει ποτέ στο διά ταύτα και να απαντήσει πεντακάθαρα για τους επίμαχους διορισμούς των συγγενικών του προσώπων.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο αδερφός του γραμματέα, Ορέστης Σχινάς-Παπαδόπουλος, διορίστηκε ειδικός σύμβουλος στο οικονομικό γραφείο της Γενικής Γραμματείας πρωθυπουργού την 1η Δεκεμβρίου του 2015. Η μητέρα του γραμματέα, Ξανθή Παπαδοπούλου, στις 29 Σεπτεμβρίου του 2015 διορίστηκε ειδική σύμβουλος στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Υγείας, Ανδρέα Ξανθού. Με το κυβερνητικό στέλεχος συνεργαζόταν από την πρώτη φορά της Αριστεράς. Δηλαδή, από τον Φεβρουάριο του 2015, όταν ο κ. Ξανθός ήταν αναπληρωτής υπουργός Υγείας. Θέση στο πολιτικό γραφείο του κ. Ξανθού φαίνεται πως βρήκε και η στενή φίλη του γραμματέα, Χρύσα Πάντου.

Οι προκλητικές αναφορές του γραμματέα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, Ιάσονα Σχινά – Παπαδόπουλου για τους αγωνιστές του ΕΑΜ και την ιστορία της οικογένειάς του αλλά και η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στους διορισμούς συγγενών του, έχουν προκαλέσει σάλο στα social media αλλά και μεγάλη αναταραχή στο κυβερνητικό στρατόπεδο και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η μακροσκελής απάντηση του κ. Παπαδόπουλου στο Πρώτο Θέμα αντί να σβήσει τη φωτιά την άναψε ακόμη περισσότερο και μπροστά στον σάλο που δημιουργήθηκε ο γραμματέας της Νεολαίας έσπευσε να απαντήσει εκ νέου, αυτή τη φορά σε πιο ήπιους τόνους.

Μάλιστα στη νέα απάντηση δεν χρησιμοποιούνται εκφράσεις ανάλογες με την πρώτη, ενώ κατά πληροφορίες ο γραμματέας της νεολαίας δέχθηκε τα ανάλογα τηλεφωνήματα και δεν αποκλείεται η νέα του δήλωση να υπογορεύτηκε.

Σε νέο κείμενο, αυτή τη φορά στην ηλεκτρονική έκδοση της Αυγής αναφέρει: «Στον κιτρινισμό και στην σπέκουλα ο ρόλος της Αριστεράς και της νεολαίας είναι να σηκώνει τείχη…».

Μάλιστα, τονίζει πως «για το μόνο λόγο που οφείλω να απολογηθώ, είναι που δεν πρόλαβα να ανοίξω εγώ, να ανοίξουμε εμείς αυτή τη κουβέντα για το τι σημαίνει κράτος, τι πολιτική και τη συνέπεια».

Η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου σε παρέμβαση στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ αρνήθηκε ότι ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Ιάσων Σχοινάς Παπαδόπουλος δεν προέβη σε διορισμούς.

Ανέφερε ότι υπάρχει «ειδικός νόμος από το 1991 με βάση τον οποίο τοποθετούνται στα πολιτικά γραφεία των υπουργών και των υφυπουργών προσωρινοί μετακλητοί υπάλληλοι και ειδικοί σύμβουλοι. Πρόκειται για πολιτικές και όχι υπηρεσιακές θέσεις, προσλαμβάνονται από τους αντίστοιχους υπουργούς, η θητεία τους λήγει αυτοδικαίως με τη θητεία του υπουργού ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο αποφασίσει ο υπουργός».

Σχολιάζοντας τον τρόπο προβολής της συγκεκριμένης υπόθεσης από τον τηλεοπτικό σταθμό, έκανε λόγο για προσπάθεια δημιουργίας «καθαρά μονομερούς εικόνας με μοναδικό στόχο το πλήγμα στο ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ».

«Έτσι όπως μιλάτε (περί διορισμών), φαίνεται σαν να έχουν προσληφθεί αυτοί οι άνθρωποι στο Δημόσιο, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι είναι τοποθετημένοι για το συγκεκριμένο χρονικό όριο της θητείας του υπουργού» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Έκανε επίσης λόγο για «στοχοποίηση, επί τριήμερο, του κειμένου ενός νέου ανθρώπου (του γραμματέα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ)», για «τίτλους περί δήθεν διορισμών του γραμματέα της νεολαίας» και για «σταύρωση ενός παιδιού 28 ετών για τα νούμερα της τηλεθέασης».

Αναλυτικά η πρώτη απάντηση του Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλου…

«Όταν ήμουν μικρός, τα χρόνια της ευημερίας στην Ελλάδα, θυμάμαι τους γονείς μου να μου λένε για την αριστερά, για το κίνημα, για τις ρίζες μας και πως δεν πρέπει να ξεχνάμε από πού προερχόμαστε. Τότε ήμουν 10 χρονών και ακούγαμε το “Άξιον εστί” και μου έλεγαν ιστορίες. Για τη γιαγιά μου, την περήφανη ΕΠΟΝίτισσα, βασανισμένη από τους χίτες στο χωριό της, που φθάνει σήμερα τα 90 και με καλημερίζει κάθε πρωί. Για τον προπάππο μου, που είχα την τύχη να τον γνωρίσω, δικαστή του ΕΑΜ, και για τον παππού μου, αντάρτη στον Δημοκρατικό Στρατό, που γλίτωσε την εκτέλεση στο τσακ, αφού τον συλλάβανε τις μέρες της ήττας. Και μετά, όντας παππάς στην Αμαλιάδα, οι φασίστες του λέγαν πως θα τον ξυρίσουν, γιατί ήταν τραγόπαππας-κομμουνιστής και έπρεπε να φύγει να πάει αλλού, και δώσ’ του δυσμενείς μεταθέσεις από τους ιεροκήρυκες της αγάπης. Και θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει πως της μάθαινε αντάρτικα στα κρυφά όταν ήταν, ακόμη μωρό, κι αυτός φορούσε ράσα και πως οι αντάρτες όταν χόρευαν στα βουνά γινότανε σεισμός.

Για τον δολοφονημένο θείο τού πατέρα μου από φασίστες κάπου στα βουνά της Ηλείας, το μάθαμε πρόσφατα σε ένα βιβλίο και δεν ήξεραν καν πού θάφτηκε και εάν θάφτηκε και το χειρότερο εάν έπρεπε να το πούμε στο αδερφό του. Για τον θείο-παππού Θοδωρή και τα Μακρονήσια, την εξορία, τις κλειστές πόρτες. μετά για δουλειά, γιατί αν ήσουν αριστερός σε κυνηγούσαν χωρίς αύριο και δεν είχες δικαίωμα να ταΐσεις τα παιδιά σου.

Για τις εκδρομές της ΕΔΑ μου μίλαγε ο πατέρας μου όταν ήταν αυτός μικρό παιδάκι, για το αντρίωμά του στο Πολυτεχνείο, στην ΟΜΛΕ, στη δικτατορία, για τη δράση του στο δυναμικό φοιτητικό κίνημα, για την ΕΦΕΕ, για τον 815, τον Κουμή και την Καννελοπούλου, για την ΠΠΣΠ, για το ΚΚΕ-ΜΛ, για το Χημείο, για τα όνειρα της τότε εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς… Εκεί γνώρισε και τον άνθρωπο της ζωής του, τη Μητέρα μου, που τον αντέχει κοντά 40 χρόνια…

Πάντα θυμάμαι πως και οι φίλοι των γονιών μου κάπου εκεί γύρναγαν, στους αγώνες, στους δρόμους, άλλοι στην ΚΝΕ, άλλοι στον Ρήγα και άλλοι έξω από τη βουλή και κάπου γύρναγε και η απογοήτευση, η ήττα, η ανασφάλεια. Γιατί κάποιοι πήγαν σπίτια τους, άλλοι όχι και το πράγμα προχωράει. Και δούλεψαν και έφτιαξαν οικογένεια και ποτέ δεν ζήτησαν λεφτά ούτε από τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ ούτε από τους δεξιούς. Γιατί είναι αυτοδημιούργητοι και δεν χρωστάνε σε κανέναν και γι’ αυτό είμαι περήφανος…

Και κάπου το 2006, 18 χρονών τότε, πριν από μία δεκαετία, ο αδερφός μου, φοιτητής της ΑΣΟΕΕ μου λέει για το Δίκτυο, το άρθρο 16, τον αγώνα που έπρεπε να δώσουμε. Και δίπλα μας στο δρόμο και τότε και η μάνα μου και ο πατέρας μου (παρόλο που μια ζωή χοντρός είχε αρχίσει να κουράζεται στο περπάτημα και δεν άντεχε πολλά πολλά).

Μετά στη Νεολαία ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, στον ΔΕΚΕΜΒΡΗ, στις πλατείες και δώσ’ του δακρυγόνο και ξύλο και η μάνα μου να τρέχει στα κρατητήρια να βγάζει κόσμο και ο αδερφός μου δίπλα πάντα εκεί να με ζυμώνει, να μου αγοράζει βιβλία για τον Μαρξ και να μου εξηγεί το Κεφάλαιο και τεχνικά, όντας εκτός από αριστερός και τεχνοκράτης, και πάντα τον ζήλευα γι’ αυτό… Γιατί ποτέ δεν έμενε στη θεωρία. Δεν θα ξεχάσω όταν έμεινε για 2 μήνες στο κρεβάτι επειδή αρρώστησε από την κούραση, αφού κάθε μέρα ήταν στην κατάληψη της ΑΣΟΕΕ…

Και ο καιρός έτρεχε και έμαθα για το Φόρουμ το ’05, για τη νέα αριστερά της νίκης, για το ότι εμείς πρέπει να δικαιώσουμε τα όνειρα και τους πόθους των ηττημένων, όχι μόνο αυτών από τους οποίους εγώ προέρχομαι, αλλά για όλους όσους δίνανε την ζωή τους με αυταπάρνηση και με θυσία μία ζωή χωρίς να λογαριάζουν τίποτα.

Και έτσι περνάνε 10 χρόνια συναρπαστικά, στα οποία δώσαμε το είναι μας, τη ζωή μας ολόκληρη, χωρίς να λογαριάζουμε λεφτά, εργατοώρες, την υγεία μας, χωρίς ποτέ να περιμέναμε πως το ’12 θα έτριζε συθέμελα ο τόπος και μετά τον Γενάρη, μετά τον Ιούλη. Και μετά για εμάς η πρώτη ήττα και κουβέντα με τους συντρόφους, κουβέντα στην ΟΒΑ του σπιτιού μου. Και μαθαίνουμε και σήμερα να είμαστε εδώ στα δύσκολα, βάζοντας το κεφάλι μας σε έναν βαθύ κουβά με σκατά, δεν ζητάμε τίποτα από κανέναν, δεν θα ζητήσουμε ποτέ… Ο καθένας με την δική του πορεία, με τη δική του ιστορία με δικούς τους αγώνες, χωρίς φιλοδοξίες να γίνουμε κάποιοι. Πάντα για τό κόμμα, μόνο για το κόμμα, για κανέναν ρουφιάνο, για κανένα αφεντικό. Και σε αυτούς δεν θα απολογηθώ ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου. Γιατί ο καθένας έχει επιλέξει να βάλει πλάτη για να μη χάσουμε συλλογικά, βάζει πλάτη για να αλλάξει αυτή η βρωμιά που υπάρχει γύρω μας και μας πνίγει. Και η μάνα μου 30 χρόνια μαχόμενη δικηγόρος δεν περίμενε τον ΣΥΡΙΖΑ για να ζήσει, γιατί ο πατέρας μου τόσα χρόνια δουλειά, δουλειά, δουλειά από τα 16 στην οικοδομή κόλλαγε ένσημα, μετά πούλαγε βιβλία για να ζήσει και μετά στα λεξικά, στην Καθημερινή, στον flash και θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο, αλλά αυτό δεν έχει νόημα… Ποτέ όμως κρατικοδίαιτοι…

Κι ο αδερφός μου, 10 χρόνια κοντά εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, και τώρα εκεί που πρέπει να βοηθήσει κι αυτός βοηθάει… Ποτέ δεν ζητήσαμε, ποτέ δεν περιμέναμε ανταμοιβή, το κόμμα μάς ζήτησε να βάλουμε πλάτη και βάλαμε, γιατί αυτό είναι το σωστό, γιατί πάντα στην αριστερά χρωστάμε και δεν μας χρωστάει… Και δεν θα απολογηθώ σε κανέναν ούτε για τις ρίζες μου, ούτε για την οικογένειά μου. Γιατί αυτή είναι η ιστορία μου, γραμμένη σε λίγες γραμμές, γιατί αυτή δεν είναι μόνο η δικιά μου ιστορία, γιατί δεν είδαμε φως και μπήκαμε, γιατί υπάρχουν πολλοί σαν εμάς, πάρα πολλοί με τις δικές τους ιστορίες, τις δικές τους κοινές ιστορίες… Έχω γνωρίσει πολλούς και πολλές συντρόφους και συντρόφισσες με ιστορίες πολύ πιο βαριές από τη δικιά μου… Και είμαι περήφανος και νιώθω ευγνωμοσύνη για κάθε σύντροφο και συντρόφισσα που στέκομαι στο πλάι τους και αγωνίζομαι μαζί τους απέναντι σε κάθε λογής… Πρώτο Φλέμα. Μπροστά στη ρουφιανιά και τον κιτρινισμό στέκομαι περήφανος και τους γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια.

Κατάλαβες, ρουφιάνε;»