Αυτά τα χαρακτηριστικά θεωρούσαν ωραία οι αρχαίοι Έλληνες: Θα ήμασταν όμορφοι αν ζούσαμε τότε;

Στην εποχή του Instagram και των fillers, μήπως ήρθε η στιγμή να κοιτάξουμε λίγο πίσω – οk, πολύ πίσω -σε ένα ιδανικό που γεννήθηκε κάτω απ’ τον ήλιο της Μεσογείου και έζησε στον Παρθενώνα και στα Ομηρικά έπη; Η αρχαιοελληνική ομορφιά δεν ήταν απλώς μία τάση, ήταν φιλοσοφία. Ήταν μαθηματικά. Ήταν μυθολογία. Ήταν μία γλώσσα που μιλούσαν οι θεοί και τα σώματα τους.

Από τα φρύδια που ενώνονταν μέχρι τους juicy γλουτούς της Αφροδίτης της Μήλου, οι Έλληνες δεν έβλεπαν την ομορφιά απλώς ως αισθητικό χαρακτηριστικό – τη θεωρούσαν απόδειξη ήθους. Ένας άνδρας όμορφος ήταν και ενάρετος. Μια γυναίκα όμως; Εκεί τα πράγματα ήταν πιο σύνθετα. Γιατί ενώ η Ελένη της Τροίας μπορούσε να είναι «η ομορφότερη στον κόσμο», δεν της χαρίστηκε ποτέ η συμπάθεια. Όπως έγραψε ο Ησίοδος, η γυναίκα μπορεί να είναι ένα «καλό κακό» – ένα υπνωτικό μείγμα γοητείας και κινδύνου. Ήταν η femme fatale πριν από τις ταινίες νουάρ.

Η συμμετρία ήταν το απόλυτο μυστικό

Ο Πυθαγόρας μίλησε για τη Χρυσή Τομή πριν καν υπάρξει contouring. Στην ελληνική σκέψη, ένα ισορροπημένο πρόσωπο δεν ήταν απλώς «όμορφο» – ήταν θεϊκό. Γι’ αυτό και τα μονόφρυδα ήταν φετίχ: γιατί η γραμμή έπρεπε να συνεχίζεται. Ποια Frida Kahlo; Οι Αθηναίες το έκαναν πρώτες.

Η skincare ρουτίνα μιας αρχαίας Ελληνίδας θα έκανε κάθε beauty editor να ζηλέψει

Πούδρα με μόλυβδο για πορσελάνινο φινίρισμα, κραγιόν από μούρα, ρουζ από παντζάρι. Ναι, ήταν τοξικό. Ναι, ήταν αριστοκρατικό. Όσο πιο ανοιχτόχρωμη η επιδερμίδα, τόσο πιο ξεκάθαρο το μήνυμα: «δεν δουλεύω στα χωράφια». Η λευκή επιδερμίδα ήταν προνόμιο – και οι γυναίκες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την πετύχουν, ακόμα και με κόστος την υγεία τους.

Τα σώματα της αρχαιότητας δε θα περνούσαν σήμερα σε καμία πασαρέλα

Οι γυναίκες ήταν πιο πληθωρικές, με καμπύλες, κοιλίτσα και γεμάτους μηρούς. Ήταν δείγμα ευμάρειας, όχι αιτία για gym membership. Οι άνδρες; Μυώδεις αλλά όχι φουσκωτοί. Αθλητικοί αλλά όχι υπερβολικοί. Η έννοια του fit είχε περισσότερο να κάνει με το πνεύμα παρά με το ποσοστό λίπους.

Στα μαλλιά, πλεξούδες, κότσοι και …μάτια αγελάδας

Αν δεν είχες πλούσια κόμη, υπήρχε λύση: περούκες, παρακαλώ – γιατί ποια δεν θέλει hair goals; Και τα μάτια; Μεγάλα, εκφραστικά, καστανά – «αγελαδομάτα», όπως θα έλεγε ο Όμηρος. Όχι προσβολή. Ύμνος.

Τελικά, πόσο μακριά είμαστε από την αρχαιοελληνική ομορφιά; Ίσως όχι τόσο όσο νομίζουμε. Γιατί παρά τις διαφορές, το αιώνιο ερώτημα παραμένει το ίδιο: Μπορεί κάτι να είναι όμορφο αν δεν έχει ψυχή;