Τη δημόσια στήριξή του στη Νατάσσα Μποφίλιου εξέφρασε ο Θέμης Καραμουρατίδης μέσα από το προφίλ του στο Facebook.
Τις τελευταίες ημέρες έχει φουντώσει η δημόσια συζήτηση μετά τη δήλωση του Γιώργου Χατζιδάκι, γιου του Μάνου Χατζιδάκι, ότι δεν έχει δώσει άδεια για την παγκόσμια περιοδεία – αφιέρωμα στον πατέρα του και στον Μίκη Θεοδωράκη, με βασικούς ερμηνευτές τη Νατάσσα Μποφίλιου και τον Γιάννη Χαρούλη. Ο ίδιος μάλιστα έκανε γνωστό ότι έχει ήδη προχωρήσει σε νομικές κινήσεις.
Η βρετανική εταιρεία παραγωγής, GTP Touring Limited, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν έχει καμία νομική υποχρέωση να λάβει τη συγκατάθεση των κληρονόμων του συνθέτη για τη διεξαγωγή των συναυλιών εκτός Ελλάδας.
Το μήνυμα του Θέμη Καραμουρατίδη
«Επειδή μου έχει ζητηθεί να τοποθετηθώ πολλάκις αυτές τις μέρες και να κάνω δηλώσεις επί του φλέγοντος (και εξαιρετικά πολύπλοκου) καλλιτεχνικού ζητήματος, αποφάσισα μέσω αυτού του ποστ να πω όλα αυτά που σκέφτομαι, χωρίς να δηλώσω ξανά πουθενά τίποτα άλλο πέραν αυτών. Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν πως εγώ ουδεμία οικονομική ή καλλιτεχνική σχέση έχω με την παγκόσμια tour του Hellenic ensemble (παρόλο που αγαπώ πολύ και θαυμάζω τους συντελεστές)», αναφέρει αρχικά στο μήνυμά του ο Θέμης Καραμουρατίδης.
Στη συνέχεια προσθέτει: «Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, αν θα άρεσε στον Μανο Χατζιδακι να ακούγεται στα ασανσέρ του business lounge της Aegean, αν θα του άρεσε να συστεγάζεται εμπορικά και δισκογραφικά με τα μεγαλύτερα pop idols της εποχής μας, αν θα θέλε να ακουστεί στην τελετή των ολυμπιακών του 2004, αν θα ήταν επιλογή του η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και η παράσταση στο Ηρώδειο, αν θα ήθελε να παίζεται η μουσική του σε διαφημίσεις για ψωμιά ή τηλέφωνα. Κανείς. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε διάφοροι καλλιτέχνες που επειδή τους συμπαθεί ο Γιώργος Χατζιδάκις, πιστεύουν πως τους εμφυσήθηκε το ήθος και το πνεύμα του Χατζιδακι και νομιμοποιούνται να μιλούν ως συνεχιστές του. Προσωπικά απολαμβάνω ΟΛΕΣ τις παραπάνω χρήσεις της μουσικής του γιατί κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη, απλώνουν τη συνομωσία του έργου και της ουσίας του και μεταφέρουν στη δύσκολη μας καθημερινότητα κομμάτια υψηλής τέχνης. Ωστόσο, μπορεί ο ίδιος να έβγαινε από τα ρούχα του! Κάνεις δεν ξέρει».
«Είναι ξεκάθαρη συκοφαντία η καραμέλα περί παράκαμψης και καταπάτησης του πνευματικού δικαιώματος και δημιουργείται η εντύπωση πως δεν θα καταβληθούν τα δικαιώματα του Μάνου Χατζιδακι από τις παραστάσεις αυτές. Για κάθε τραγούδι, κάθε δημιουργού που θα παιχτεί καταβάλλονται χρήματα τα οποία φτάνουν στον δικαιούχο (εν προκειμένω στον κύριο θεοφανοπουλο-Χατζιδάκι). Πληρώνονται κανονικά και πολλά χρήματα. Εγώ προσωπικά ως δημιουργός δεν θα μπορούσα να συνταχθώ με κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή σε όλους τους αγώνες που κάνουμε να επιβιώνουμε μέσα από το μουσική μας οι σύνθετες και στιχουργοί. Και κανείς από τους συμμετέχοντες σε αυτήν την παραγωγή δεν είναι τέτοιου ήθους. Οπότε δεν διατρέχεται τέτοιος κίνδυνος.
Δεν είναι όλων το έργο μεγαλύτερο από τους ίδιους και δεν ισχύει παντού αυτό. Το έργο του Μάνου Χατζιδάκι (30 και πλέον χρόνια πεθαμένου) είναι όμως από αυτά τα έργα (3-4 στην Ελλάδα όχι παραπάνω) που είναι πάνω από τους ίδιους (και σίγουρα πολύ πάνω από τους τσιφλικάδες διαχειριστές τους και απ τους αυλικούς). Δεν μας ανήκει. Δεν είναι όλων. Ειναι πάνω από όλους. Το χρειαζόμαστε. ΠΑΝΤΟΥ. Είναι ανάσα.για αυτό και το τι είναι ηθικό από τα νόμιμα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι απλό. Γιατί δηλαδή παρόλο που είναι νόμιμο να παίξεις τη μουσική του Χατζιδάκι σε όλα τα θέατρα στον κόσμο και έχεις εξασφαλίσει τις νόμιμες άδειες, δεν είναι ηθικό να το κάνεις επειδή δεν σέβεσαι την προσωπική επιθυμία ενός διαχειριστή και της ομάδας του, ενώ παρόλο που είναι ανήθικο να φέρεσαι σε ένα τέτοιο έργο με προσωπικές συμπάθειες και εμπάθειες ως βασιλικότερος του βασιλέως είμαστε εντάξει επειδή “είναι νόμιμο”; Οπότε οι λέξεις «σεβασμός» «ήθος» και «φροντίδα» είναι λέξεις που θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται προσεκτικότερα και με σύνεση.
Υπάρχει ένας φόβος και μια ανασφάλεια λες και μιλάμε για ένα έργο που δεν είναι ανθεκτικό στις κακουχίες. Δεν θα πάθει τίποτα κακό το έργο του Μάνου Χατζιδάκι αν δεν είναι ωραία μια εκτέλεση του, αν δεν μας αρέσει η αφίσα, ο τραγουδιστής που ερμηνεύει. Το έργο θα συνεχίσει να είναι πανίσχυρο, θα εκτεθούν οι μουσικοί ερμηνευτές. Αν όμως είναι ωραία μια εκτέλεση του και ακουστεί σε τόσους σταθμούς ανά τον κόσμο, κάτι θα ναι πολύ σημαντικό για όλους μας.Αν δεν δοκιμαστεί δεν μπορούμε να ξέρουμε. Oι λέξεις “απαγόρευση” και “συμμόρφωση” στην τέχνη μου φέρνουν ανατριχίλα και με παραπέμπουν κάπου εξαιρετικά σκοτεινά που σε καμία μουσική δεν αξίζει».
