Αναβρασμός επικρατεί στη Θεσσαλονίκη, με φόντο την προβολή του ντοκιμαντέρ «Αδέσποτα κορμιά» στο Κινηματοθέατρο Ολύμπιον, λόγω της αφίσας του με την σταυρωμένη εγκυμονούσα.

Η προβολή του είναι προγραμματισμένη για τις 19:00 το απόγευμα της Τρίτης.

Μπροστά στο Κινηματοθέατρο συγκεντρώθηκε μεγάλος αριθμός φοιτητών και άλλων πολιτών που διαδήλωναν υπέρ του ντοκιμαντέρ, παρά την απαγόρευση της ΕΛ.ΑΣ.

Σύμφωνα με το thestival.gr, αστυνομικός ενημέρωσε τους διαδηλωτές πως υπάρχει σε ισχύ απαγόρευση συγκεντρώσεων σε μεγάλη ακτίνα γύρω από το Ολύμπιον αλλά οι συγκεντρωμένοι αποφάσισαν να μην αποχωρήσουν.

Το Κέντρο Επιχειρήσεων της Ελληνικής Αστυνομίας έδωσε εντολή στις δυνάμεις των ΜΑΤ να τους απωθήσουν. Την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η απώθηση των ατόμων από τις αστυνομικές δυνάμεις, ομάδα πέντε ατόμων που διαδήλωνε κατά του ντοκιμαντέρ έκανε την εμφάνισή της έξω από το Ολύμπιον, με τους αστυνομικούς να τους ζητούν να αποχωρήσουν.

Απάντηση της γενικής διευθύντριας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης

Στην επιστολή του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεου, ο οποίος είχε ζητήσει να μην αναρτηθεί η αφίσα της ταινίας «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, στην οποία απεικονίζεται σταυρωμένη μια ημίγυμνη έγκυος γυναίκα, απάντησε η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Ελίζ Ζαλαντό.

Η Ελίζ Ζαλαντό αναφέρει στην απαντητική επιστολή της πως ούτε η ίδια, ούτε κανείς άλλος επίσημος φορέας μπορεί να την απαγορεύσει, από τη στιγμή που δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους, ενώ εκτιμά ότι δεν προσβάλλει «την ελεύθερη διάθεση της αγάπης μας για τον Χριστό, την Εκκλησία Του και τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης μας» και ότι δεν υπάρχει κάτι προσβλητικό ή χλευαστικό σε αυτή την αφίσα.

Επιπλέον, προσκαλεί τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης στην προβολή, για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ότι το ντοκιμαντέρ αυτό διατρέχεται από την επιθυμία της δημιουργού να καταγράψει τις αγωνίες ανθρώπων που υποφέρουν διότι περιορίζεται η ελευθερία τους.

Στην επιστολή της, η γενική διευθύντρια του ΦΚΘ -μεταξύ άλλων- σημειώνει: «Κατανοώ ότι η διαφημιστική αφίσα της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά εκφράζει ίσως απόψεις αντίθετες από τις δικές σας. Το ίδιο είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει και με άλλα καλλιτεχνικά έργα που παρουσιάζονται σε κινηματογραφικές αίθουσες, τηλεοπτικούς σταθμούς, αίθουσες τέχνης και μουσεία. Μα κι εγώ όμως βλέπω έργα που δεν μου αρέσουν και ακούω απόψεις που είναι αντίθετες στις δικές μου. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα μπορούσα να ζητήσω την απαγόρευσή τους, ή την απόσυρσή τους, διότι αυτό αντίκειται στο Κράτος Δικαίου.

Το ίδιο συμβαίνει και με την αφίσα της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά. Ως καλλιτεχνικό έργο μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους και να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Χωρίς να έχουμε καμία σχέση με τη δημιουργία της, έχουμε ακούσει στο Φεστιβάλ πολλές διαφορετικές απόψεις: από θετικές και εγκωμιαστικές, έως προσβλητικές και απειλητικές. Όμως ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος επίσημος φορέας μπορεί να την απαγορεύσει από τη στιγμή που δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους.

Αντιλαμβάνομαι λοιπόν τον προβληματισμό σας για τη συγκεκριμένη αφίσα. Σας παρακαλώ, όμως, να κατανοήσετε κι εσείς ότι οι πράξεις απαγόρευσης ή λογοκρισίας είναι αντίθετες όχι μόνο στις αξίες μου αλλά και αντίθετες στους νόμους του κράτους μας».

Η Ελίζ Ζαλαντό απαντά και στην επισήμανση του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ότι τα τελευταία χρόνια διάφοροι καλλιτέχνες «χρησιμοποιούν τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης για να διαφημίσουν εκδηλώσεις και δημιουργήματα τέχνης, υπερβαίνοντας τα όρια της κακόβουλης πρόκλησης και της κακοποιητικής πρόθεσης» επισημαίνοντας: «Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει και αυτό, όχι όμως με την αφίσα της κ. Ψύκου, η οποία δεν πιστεύω ότι προσβάλλει “την ελεύθερη διάθεση της αγάπης μας για τον Χριστό, την Εκκλησία Του και τα ιερά Πρόσωπα της Πίστης μας” […] Πιστεύω δηλαδή ότι η συγκεκριμένη αφίσα, όπως μου γράφετε κι εσείς, επιδιώκει “την ψυχική ανάταση και Ανάσταση, την αποκατάσταση του ανθρώπου στο πρωτόκτιστο κάλλος της Θεότητος”».

Εκφράζει, δε, την άποψη ότι ο Σταυρός του Κυρίου «δεν είναι μόνον ένα σύμβολο πίστης, μια απλή εικόνα που αναπαράγεται στατικά ανά τους αιώνες, αλλά και ένας συμπεριληπτικός τόπος και ένας εν κινήσει τρόπος που αγκαλιάζει τον πεπτοκώτα άνθρωπο, τον πάσχοντα άνθρωπο, τον εσαεί ξένο, τον οποίο οφείλουμε να υποδεχόμαστε με ταπεινότητα, κατανόηση και αγάπη».