Την προσοχή των τουρκικών αρχών τράβηξε ένα από τα «στολίδια» του Τμήματος Ισλαμικής Τέχνης του Μουσείου του Λούβρου, ο τοίχος από οθωμανικά κεραμικά. Η Τουρκία διεκδικεί ένα μέρος αυτού, όμως το παρισινό μουσείο εκτιμά ότι αυτά τα κομμάτια εισήλθαν νόμιμα με αγορές στις συλλογές του στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα.

Η τουρκική εφημερίδα Radikal εξέφρασε την αγανάκτησή της στις 27 Οκτωβρίου επειδή «το μουσείο του Λούβρου εκθέτει ‘κλεμμένα’ κεραμικά στο νέο του τμήμα των Τεχνών του Ισλάμ, που άνοιξε στα τέλη Σεπτεμβρίου».

Εκπρόσωποι του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού πήγαν εκεί και έβγαλαν κρυφά φωτογραφίες του τοίχου από οθωμανικά κεραμικά, μήκους 12 μέτρων, που έχει ανασυντεθεί από το γαλλικό μουσείο. Μετά την ανάλυση αυτών των φωτογραφιών, το υπουργείο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορισμένα από αυτά τα κεραμικά πλακίδια είχαν «κλαπεί» από το τέμενος του Πιγιάλ Πασά στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Ο τούρκος υπουργός Πολιτισμού Ερντουγκρούλ Γκιουνάι, που δραστηριοποιήθηκε έντονα για να ζητήσει από τα ξένα μουσεία την επιστροφή των αρχαιοτήτων αυτών που εκλάπησαν από τη χώρα του, έχει ξεκινήσει μια διαδικασία για να ανακτήσει τα κεραμικά από το Λούβρο, σύμφωνα με τη φιλελεύθερη εφημερίδα.

Ερωτηθέν σήμερα από το Γαλλικό Πρακτορείο το Λούβρο δήλωσε ότι δεν έχει λάβει κανένα επίσημο αίτημα από τις τουρκικές αρχές για αυτά τα κεραμικά.

Το μουσείο υπενθυμίζει τη θέση των γαλλικών αρχών σε μια παρόμοια περίπτωση. Πριν από μερικά χρόνια, η Πρεσβεία της Τουρκίας είχε προσφύγει κατά της Γαλλίας για παρόμοια πλαίσια με κεραμικά από το μαυσωλείο του Σελίμ Β’ υπενθυμίζει το Λούβρο.

«Οι γαλλικές αρχές είχαν απαντήσει τότε ότι, τόσο από την άποψη του διεθνούς δικαίου (Σύμβαση της UNESCO) όσο και του γαλλικού δικαίου ότι τα “έργα αυτά δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν αντικείμενο μιας διαδικασίας επιστροφής”», τονίζει το μουσείο.

Η επικυρωμένη από τη Γαλλία, σύμβαση της UNESCO της 14ης Νοεμβρίου 1970 κατά του λαθρεμπορίου έργων τέχνης, προβλέπει μη αναδρομικότητα της ισχύος της για τις επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα πριν από την ημερομηνία αυτή.