Όταν η Jennifer Schuett ήταν παιδί, φοβόταν τόσο πολύ το σκοτάδι που δεν ήθελε ποτέ να κοιμάται μόνη. Τα περισσότερα βράδια, πήγαινε στο κρεβάτι της μητέρας της.
Μέχρι που ένα αυγουστιάτικο βράδυ του 1990 όταν τελικά κοιμήθηκε στο δωμάτιό της, ξύπνησε σε έναν πραγματικό εφιάλτη. Ένας άντρας τής έκλεισε το στόμα, την απήγαγε, της είπε πως ήταν αστυνομικός και την έβαλε με τη βία σε ένα αυτοκίνητο.
Έπειτα από ώρες στο δρόμο, τη μετέφερε σε ένα ερημικό τοπίο, κάπου έξω από τη γενέτειρά της στο Dickinson του Τέξας των ΗΠΑ. Εκεί, τη βίασε, τη χτύπησε αλύπητα και της έκοψε με μαχαίρι το λαιμό πριν την εγκαταλείψει σίγουρος ότι το θύμα του θα εξέπνεε.
Η μικρή Jennifer επέζησε…
Σχεδόν 30 χρόνια μετά, η Schuett μετέφερε την ιστορία της στην εκπομπή «48 Hours» του CBS, ζώντας ξανά τη φρίκη της νύχτας που έμελλε να αλλάξει για πάντα τη ζωή της.
«Οι ουλές που έχω στο κορμί μου, προέρχονται από εκείνη την περίοδο της ζωής μου όπου ήμουν φοβισμένη και αβοήθητη. Συμβολίζουν επίσης και την επιβίωση μου», είπε η γυναίκα.
«Όσο μπορώ να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια, φοβόμουν το σκοτάδι και δε κοιμόμουν μόνη μου. Έβρισκα παρηγοριά στη μητέρα μου, με την οποία κοιμόμουν στο ίδιο κρεβάτι». Τη βραδιά που απήχθη, ήταν ιδιαίτερα ανήσυχη και η μητέρα της της ζήτησε να συνεχίσει τον ύπνο της στο υπνοδωμάτιό της. Δεν γνώριζε όμως ότι αυτή η απόφαση παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή.
«Με έβαλε να καθίσω στα πόδια του μέσα στο αυτοκίνητο… Προσπάθησε να με ηρεμήσει, λέγοντάς μου ότι ήταν αστυνομικός και ότι όλα θα πάνε καλά. Ήμουν παιδί και ήθελα να τον πιστέψω, αλλά μέσα μου ήξερα ότι κάτι δε πήγαινε καλά… Στη συνέχεια, έβγαλε ένα μαχαίρι και το κόλλησε στο λαιμό μου λέγοντάς μου “σε τρομάζω μικρό μου κορίτσι;” και άρχισε να με πνίγει με όση δύναμη μπορούσε. Προσπάθησε να σπάσει το λαιμό μου και για λίγο έχασα τις αισθήσεις. Συνήλθα την ώρα που με έσερνε από τους αστραγάλους… μέσα στο χωράφι.. με παράτησε εκεί.
Τον άκουσα να απομακρύνεται, να κλείνει την πόρτα του αυτοκινήτου και να φεύγει μακριά… Αιμορραγούσα…ήμουν 8 ετών και με είχε παρατήσει σε ένα χωράφι να πεθάνω».
Η Jennifer εντοπίστηκε 12 ώρες αργότερα χάρη σε μια παρέα παιδιών που έπαιζαν στο χώρο. Ήταν τόσο σοβαρά τα τραύματά της που οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι ίσως δε κατάφερνε να ξαναμιλήσει.
Βοήθησε στις έρευνες και οι αστυνομικοί έφτιαξαν το προφίλ και σκίτσο του απαγωγέα της. Τελικά ο ένοχος, ο Dennis Earl Bradford, συνελήφθη το 2009 και ομολόγησε τη πράξη του.
«Όσο περνούσαν τα χρόνια, η επίθεση στριφογύριζε στο μυαλό μου. Ήμουν τόσο πληγωμένη που δε μπορούσα να γυρίζω μόνη μου στο σπίτι… Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, φοβόμουν πολύ τους άντρες». Αν και επιθυμούσε διακαώς να «κοιτάξει το διώκτη της στα μάτια» στο δικαστήριο, εντούτοις η δίκη δεν έγινε ποτέ μιας και ο Bradford απαγχονίστηκε το 2010 στο κελί του. Τα νέα την απογοήτευσαν γιατί ήθελε να τον αντικρίσει. «Θυμάμαι που ξενυχτούσα ατελείωτα βράδια γράφοντας όλα όσα ήθελα να του πω…».
Κατάφερε και του είπε όλα όσα ήθελε, διαβάζοντας τη δήλωσή της στον τάφο του ανθρώπου που της έκανε κακό, 20 χρόνια μετά την επίθεση. Με τα χρόνια, μπόρεσε και στηρίχθηκε στις δυνάμεις της, δημιούργησε τη δική της οικογένεια, έχει δύο παιδιά και αντιμετώπισε τους φόβους της.
