Αν η γοητεία του Μιλάνου είναι διάσημα διακριτική, τότε η Isola δεν αποτελεί εξαίρεση. Βόρεια του κέντρου της πόλης, η Isola είναι η ελαφρώς εκκεντρική, κάπως χιπστερική και εντελώς φυσική γειτονιά του Μιλάνου. Γνωστή για τα πολλά μπαρ, τα μοντέρνα εστιατόρια και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική της, η Isola εξακολουθεί να οφείλει μέρος της γοητείας της στις παλιές ημέρες, όταν και υπήρξε απομονωμένη γειτονιά εργατών.
Η αστική ανάπλαση της τελευταίας δεκαετίας έχει ανοίξει τη γειτονιά στην υπόλοιπη πόλη. Η οικολογική, φουτουριστική αρχιτεκτονική αναμειγνύεται με τις εργατικές κατοικίες των προηγούμενων γενεών, ένα νέο κύμα ανθρώπων κατοικεί την περιοχή και τα μοντέρνα μπαρ και ατελιέ έχουν γίνει συνηθισμένο θέαμα.
Όλα αυτά σε έναν από τους πιο καυτούς προορισμούς του Μιλάνου, όπου συρρέουν οι επισκέπτες, αναζητώντας έντονη νυχτερινή ζωή και σύγχρονα αστικά τοπία. Για όσους επιθυμούν να ψάξουν λίγο βαθύτερα ωστόσο, το φόντο μιας βαθιά ριζωμένης, τοπικής ταυτότητας παραμένει στο ευρύτερο περιβάλλον του εν λόγω προαστίου της βιομηχανικής-εμπορικής «πρωτεύουσας» της Ιταλίας.
Την εποχή που ήταν βιομηχανική περιοχή, η Isola ήταν αποκομμένη από το Μιλάνο. Ωστόσο, το υποβλητικό όνομά της, που σημαίνει νησί, δεν προέκυψε από αυτή την κατάσταση απομόνωσης.
Οι παλιοί χάρτες δείχνουν ότι το όνομα προϋπήρχε της αστικοποίησης, υποδηλώνοντας τίποτα περισσότερο από… χωράφια που περικλείονταν από αρδευτικά χαντάκια. Ίσως οι αρχιτέκτονες τοπίου είχαν αυτό κατά νου, όταν σχεδίαζαν τη Βιβλιοθήκη των Δέντρων, ένα κτίριο σήμα κατατεθέν για την περιοχή, με το οποίο προσπάθησαν να συμβιβάσουν την αστική ψυχή της περιοχής με τις γεωργικές ρίζες της.
Βιβλιοθήκη των Δέντρων: Ένα κτίριο σύμβολο για τη γειτονιά
Πιστή στο όνομά της, η Βιβλιοθήκη των Δέντρων (Biblioteca degli Alberi) φιλοξενεί μια τεράστια βοτανική συλλογή 500 δέντρων και 135.000 φυτών. Άνοιξε το 2018 ως το τρίτο μεγαλύτερο πάρκο του Μιλάνου και εκτείνεται από τη νότια άκρη της Isola μέχρι τη σύγχρονη Piazza Gae Aulenti.
Ένας καινοτόμος σχεδιασμός επιτρέπει στους επισκέπτες να περπατούν σε κυκλικά δάση, ακανόνιστους αγρούς και ανθισμένα λιβάδια, τα οποία αποτελούν το υπόβαθρο ενός ποικίλου προγράμματος πολιτιστικών εκδηλώσεων καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Περισσότερο πράσινο υψώνεται στο Κατακόρυφο Δάσος (Bosco Verticale). Ένα ζευγάρι πύργων κατοικιών με πλούσια βλάστηση από δέντρα και φυτά θα καλύπτουν 30.000 τ.μ. δασικής έκτασης. Οι άλλοι ψηλοί πύργοι που αποτελούν μέρος του ορίζοντα περιλαμβάνουν τον πύργο Unicredit Tower, που είναι σήμερα ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Ιταλία (231 μέτρα).
Στους πρόποδες των καταπράσινων πύργων, η Casa della Memoria (Via Federico Confalonieri, 14) εντυπωσιάζει με τη μινιμαλιστική, βιομηχανική αρχιτεκτονική της. Αυτός ο εκθεσιακός χώρος με ελεύθερη είσοδο γιορτάζει τον αγώνα των δημοκρατικών αξιών κατά του ναζιστικού φασισμού και της τρομοκρατίας, όπως υπαινίσσονται οι ιστορικές φωτογραφίες που αναπαράγονται στις προσόψεις του με τούβλα διαφορετικών αποχρώσεων.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο κτίριο είναι η Θερμοκοιτίδα Τέχνης (Via G. De Castillia, 26), που φιλοξενεί πλήθος συλλόγων που προωθούν τις τέχνες, καθώς και μια βιώσιμη, καθοδηγούμενη από την κοινότητα ανάπτυξη της περιοχής. Στους μόνιμους κατοίκους της περιλαμβάνονται… ένα εργαστήριο ποδηλάτων και ένα ξυλουργείο. Περισσότερα από τα τοπικά, λαϊκά στρώματα εν δράσει μπορείτε να δείτε στο κοντινό Isola Pepe Verde (Via Guglielmo Pepe, 10), έναν κοινοτικό κήπο που λειτουργεί από το 2013.
