Θεωρείται ο μεγαλύτερος ιταλός παίκτης όλων των εποχών, κι αυτό γιατί ο Μεάτσα ήταν πολλά περισσότερα από ποδοσφαιρική διάνοια.

Με τους θριάμβους του μέσα στα γήπεδα και τις υπερβολές του εκτός αυτών, ο Μεάτσα ήταν άλλοτε σύμβολο κοινωνικής επιτυχίας, ένα παλικάρι που ξεκίνησε από τα χαμηλά για να στεφθεί δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, γινόμενος έτσι θρύλος του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο προπονητής των Ατζούρι, Vittorio Pozzo, το έλεγε εξάλλου καλύτερα: «Το να έχεις τον Μεάτσα στην ομάδα σου σημαίνει ότι ξεκινάς κάθε αγώνα με προβάδισμα 1-0»!

Εξωφρενικά ταλαντούχος και ιδανικός να κάνει τα πολύ δύσκολα πανεύκολα, πήρε μόλις έναν χρόνο στον νεοφώτιστο και έφηβο Μεάτσα να γίνει ο μεγάλος αγαπημένος της Ιταλίας, έτσι όπως προκαλούσε με τα αγωνιστικά του χαρίσματα τις αντίπαλες άμυνες, επιχειρώντας και επιτυγχάνοντας στα πλέον παράτολμα ποδοσφαιρικά κόλπα.

Ο δαιμόνιος σκόρερ της δεκαετίας του ’30 έγραψε μια από τις πιο χρυσές διεθνείς σελίδες του ιταλικού ποδοσφαίρου, κάτι που προσυπογράφουν τα 33 γκολ στις 53 συμμετοχές του με την εθνική φανέλα, επίδοση ρεκόρ μέχρι να την καταρρίψει ο Λουίτζι Ρίβα! Και βέβαια έχει και τις εμφατικές νίκες των Ατζούρι στα Μουντιάλ του 1934 και του 1938, το δεύτερο και τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο στην ιστορία του θεσμού, να υποστηρίζουν το τι ήταν ικανός να πετύχει ο απίστευτος Ιταλός.

Ως αρχηγός της Εθνικής Ιταλίας, κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στην πρώτη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου από μη διοργανώτρια χώρα (το 1938 το Μουντιάλ φιλοξενήθηκε στη Γαλλία), γινόμενος ένας από μια μικρή ελίτ παικτών που κατάφεραν να κερδίσουν δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα.

Ακόμα και ο συνήθως «ανηλεής» Pozzo πιάστηκε στη σαγήνη που ασκούσε ο Μεάτσα, καλώντας τον 19χρονο να κάνει το διεθνές ντεμπούτο του στην εθνική στον αγώνα με την Ελβετία στη Ρώμη τον Φεβρουάριο του 1930, με τον πιτσιρικά που αποκαλούσαν «La Balilla» να ανταποδίδει στον προπονητή του την αβρότητα σκοράροντας δύο φορές στη νίκη της Ιταλίας με 4-2. Και μέχρι να κλείσει τα 20 χρόνια ζωής, είχε σκοράρει για λογαριασμό των Ατζούρι το ρεκόρ των 10 γκολ σε 7 εμφανίσεις!

Όταν λοιπόν η Ιταλία διοργάνωσε το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1934, ο 24χρονος Μεάτσα μετρούσε ήδη 20 διεθνή ματς στην εθνική, με τις προσδοκίες όλων να είναι αυξημένες για την πορεία των Ατζούρι στο Μουντιάλ. Και σαν να μην έφτανε η πίεση των οπαδών, ο φασίστας ηγέτης Μπενίτο Μουσολίνι αναγορεύει τη νίκη της ομάδας του Pozzo σε «επιτακτική ανάγκη», ενσταλάζοντας τον φόβο της αποτυχίας στους Ατζούρι.

Παρά ταύτα, ο Μεάτσα δεν καταλάβαινε από αυτά και οδήγησε αγέρωχα την ομάδα του στον απόλυτο θρίαμβο: νίκη κατά των ΗΠΑ με 7-1 στο εναρκτήριο ματς, με τον Μεάτσα να πετυχαίνει το μόνο γκολ στα προημιτελικά με την Ισπανία, οδηγώντας έτσι την ομάδα στην ημιτελική φάση. Κι εκεί από δική του πάλι ενέργεια θα περάσει η Ιταλία το δύσκολο ματς με την Αυστρία, φέρνοντας τους Ατζούρι στον τελικό με την Τσεχοσλοβακία.

Στο τελικό ντέρμπι ο Μεάτσα θα λάμψει για άλλη μια φορά, καθώς παρά την ισοπαλία με 1-1, πάλι από δική του ενέργεια θα προκύψει το γκολ που θα στείλει την Ιταλία στα ουράνια…

Ο ιταλός θρύλος ήταν επίσης σε φανταστική φόρμα όταν έφερε την ομάδα του στα γήπεδα της Γαλλίας για να υπερασπιστούν τον τίτλο τους στο Μουντιάλ του 1938. Τη σεζόν μάλιστα αυτή, είχε σκοράρει στον σύλλογό του 28 γκολ σε 30 ματς, τίποτα λοιπόν δεν μπορούσε να τον σταματήσει.

Παρά μόνο η αλλαγή της θέσης του, όπου και πάλι ο Μεάτσα διαπρέπει, καθώς τα περισσότερα γκολ του πρώτου σκόρερ του θεσμού Silvio Piola βγήκαν από συστημένες πάσες του Μεάτσα! Το μόνο δικό του γκολ θα έρθει στα ημιτελικά με τη Βραζιλία, στην εύστοχη εκτέλεση πέναλτι που θα δώσει τη νίκη στην Ιταλία.

Με τον Ντούτσε να προειδοποιεί για άλλη μια φορά τη μαυροφορεμένη πλέον Εθνική Ιταλίας (ώστε να μοιάζει με τους φριχτούς Μελανοχίτωνές του) ότι η νίκη ήταν μονόδρομος, οι Ατζούρι αντιμετωπίζουν την ισχυρή Ουγγαρία στον τελικό και φεύγουν νικητές με 4-2, σώζοντας όχι μόνο το γόητρο της φασιστικής Ιταλίας αλλά και τις ίδιες τους τις ζωές.

Αυτός ήταν ο Τζουζέπε Μεάτσα, ο παίκτης-ορόσημο στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο μόνος ποδοσφαιριστής που απολάμβανε το προνόμιο να καπνίζει μπροστά στον σκληρό Pozzo, όπως διαμαρτύρονταν οι συμπαίκτες του. Πώς να πει «όχι» όμως ο προπονητής στον παίκτη που σκόραρε 269 γκολ στα 440 παιχνίδια του στη Serie A;