Ο Γιάννης Βαρουφάκης δεν πήγε στη Σύνοδο Κορυφής με τον Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο μένοντας στην Ελλάδα είχε το χρόνο να γράψει στο προσωπικό του blog και να αναφερθεί στην άσεμνη χειρονομία προς τους Γερμανούς και πολλά ακόμη.

Όπως αναφέρει κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να δει πώς ένα συγκεκριμένο βίντεο έχει χρησιμοποιηθεί ως κάτι παραπάνω από μια χειρονομία. Δείχνει τον τρόπο που η τραπεζική κρίση του 2008 άρχισε να υπονομεύει την κακά σχεδιασμένη νομισματική ένωση αναγκάζοντας υπερήφανα έθνη να στρέφονται το ένα ενάντια στο άλλο» αναφέρει στην αρχή του άρθρου. Ειδικά για το περίφημο δάχτυλο γράφει πώς η προβολή του κατάφερε να εκτροχιάσει μία κατά τα λοιπά εποικοδομητική συζήτηση στη γερμανική τηλεόραση.

Και συνεχίζει: «Οταν το 2010 το ελληνικό κράτος έχασε τη δυνατότητά του να εξυπηρετεί τα χρέη του σε γαλλικές, ελληνικές, γερμανικές τράπεζες διαδήλωσα κατά το αίτημα της τότε ελληνικής κυβέρνησης για ένα τεράστιο δάνεια από τους Ευρωπαϊους φορολογουμένους. Γιατί; Ημουν αντίθετος και στα «bailout» δάνεια του 2010 και του 2012 επειδή: τα νέα δάνεια αντικατοπτρίζουν μία κυνική μεταφορά απωλειών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών στους ώμους των αδύναμων Ελλήνων».

Γράφει πως όταν, στις αρχές του 2010, το ελληνικό κράτος έχασε την ικανότητά να εξυπηρετήσει το χρέος του, έκανα εκστρατεία ενάντια αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για ένα τεράστια νέο δάνειο από τους φορολογούμενους της Ευρώπης. Γιατί;

-τα νέα δάνεια ήταν μια κυνική μεταφορά των ζημιών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών στους αδύνατους ώμους των πιο αδύναμων των Ελλήνων πολιτών. (Πόσοι εκ των ευρωπαίων φορολογουμένων, οι οποίοι πλήρωσαν τα δάνεια αυτά, γνωρίζουμε ότι πάνω από το 90% των 240 δισ. ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα πήγαν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα)

-ήταν προφανές ότι, σε μια εποχή που η Ελλάδα δεν μπορούσε να αποπληρώσει τα υφιστάμενα δάνειά της, δίνοντας τα νέα δάνεια θα κάναμε το χρέος μας μεγαλύτερο και ακόμη λιγότερο βιώσιμο

-Παρουσιάζοντας μια διάσωση των τραπεζών ως πράξη «αλληλεγγύη προς την Ελλάδα», θα έστρεφε τους Γερμανούς κατά των Ελλήνων, των Ελλήνων εναντίον των Γερμανών και, τελικά, την Ευρώπη ενάντια στον εαυτό της.

Λέει ότι το 2010 η Ελλάδα όφειλε ούτε ένα ευρώ στους Γερμανούς φορολογούμενους.

Ως λύσεις αναφέρει: «Πρώτα πρέπει να δουλέψουμε για να τελειώσει αυτό το τοξικό παιχνίδι ευθυνών και το να δείχνεις με το δάχτυλο γιατί αυτό ευνοεί μόνο τους εχθρούς της Ευρώπης.
Μετά, πρέπει να επικεντρωθούμε σε έναν κοινό σκοπό: πώς θα αναπτυχθεί και θα μεταρρυθμιστεί τάχιστα η Ελλάδα ώστε το ελληνικό κράτος να μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια που δεν έπρεπε ποτέ να έχει πάρει αλλά και ταυτόχρονα να προσέχει τους πολίτες της όπως κάνουν και τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη».

Και καταλήγει: «Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου προσφέρει μία καταπληκτική ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά. Ας την εφαρμόσουμε άμεσα όπως και οι ηγέτες μας, μας έχουν προτρέψει στη χθεσινή Σύνοδο. Με το να κοιτάμε μπροστά και αφήνοντας πίσω τις εντάσεις ο κοινός μας σκοπός είναι να επανασχεδιάσουμε την Ευρώπη έτσι ώστε Γερμανοί και Ελληνες μαζί με όλους τους Ευρωπαίους να μπορούμε να ξαναφανταστούμε τη νομισματική μας ένωση ως ένα πεδίο κοινής ευημερίας».