Αποκλειστική συνέντευξη του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, δημοσιεύει η εφημερίδα Pagina12 της Αργεντινής, με τίτλο «Ο άνθρωπος που κάνει το ευρώ να τρέμει».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξηγεί ότι δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ του να είσαι αριστερός και να στηρίζεις το ευρώ, αφού το πρόβλημα δεν είναι το ευρώ, αλλά οι πολιτικές που το ακολουθούν. Στην ίδια συνέντευξη επανέρχεται στο θέμα που προέκυψε με την αναφορά που έκανε στη Βουλή για την Αργεντινή και εξηγεί ποιο μοντέλο χώρας από τη Λατινική Αμερική βρίσκεται πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα.
Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγεί και τη δήλωση του στην ελληνική Βουλή η οποία προκάλεσε σημαντικές αντιδράσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Αργεντινή έδειξε τον έδειξε τον τρόπο που ένας λαός μπορεί να σταματήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που είναι κυνικές και απάνθρωπες, και να οικοδομήσει τις βάσεις για να ζήσει καλύτερα, να ξαναφτιάξει το κράτος και την κοινωνία.
Οι αδύναμοι της Ευρώπης έχουν φυλακιστεί στην ευρωζώνη, σε ένα πλέγμα πολιτικής που οδηγεί σε αδιέξοδο. Στη Βουλή, όπως αναφέρει, βρέθηκε να απαντά στον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος μίλησε με ρατσιστικό τρόπο για την Αργεντινή. Μάλιστα, του υπενθύμισε ότι η Ελλάδα είναι χειρότερα από αυτά που πέρασε η Αργεντινή. «Αυτή είναι η αλήθεια» επισημαίνει.
Σε ερώτηση για το ποιο θα ήταν το ιδανικό μοντέλο για την Ελλάδα, ο Τσάβες της Βενεζουέλας, οι Κάστρο στην Κούβα, το παράδειγμα της Βραζιλίας ή ο περονισμός των Κίρσνερ στην Αργεντινή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι η Λατινική Αμερική ανέκαθεν υπήρξε κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι που δίνει αποτελέσματα. Από πλευράς κοινωνικής πραγματικότητας και ιστορικών αντιστοίχων, έχουμε μεγαλύτερη συνάφεια με αυτό που συνέβη στη Βραζιλία και την Αργεντινή.
«Οι αντίπαλοί μας υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει την Ελλάδα Κούβα της Ευρώπης. Εμείς απαντάμε ότι αυτοί θέλουν να φτιάξουν μια Κούβα στην Ευρώπη, αλλά την Κούβα πριν το 1960. Εκεί θέλουν να μας φτάσουν» τόνισε.
Παράλληλα υποστηρίζει ότι το ευρώ είναι μέρος της κρίσης: «Η ρίζα βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του ευρώ μέσα στην Ευρώπη. Χρειαζόμαστε ένα κοινό νόμισμα, αλλά όχι ένα ελεγχόμενο νόμισμα που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των εχόντων. Χρειαζόμαστε ένα νόμισμα που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των λαών. Έχουμε κοινό νόμισμα, αλλά δεν έχουμε πολιτικές που να υπηρετούν ιδιαίτερα τις χώρες της περιφέρειας που αυτή τη στιγμή υποφέρουν. Το ευρώ είναι ένα μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο: έχουμε ένα κοινό νόμισμα, δηλαδή νομισματική ένωση, αλλά δεν έχουμε πολιτική ένωση και μια Κεντρική Τράπεζα να βοηθά όλες τις χώρες της Ευρώπης».
