Θέμα προσωπικού γούστου, βέβαια, αλλά λίγες, ομολογώ, από τις θρυλικές βαμπ του Χόλιγουντ μου κάνουν κλικ με βάση τα σημερινά στάνταρ γοητείας, στάιλινγκ, κλπ. Ε, η Ρίτα Χέιγουερθ είναι άκοπα μια από τις πρώτες. Τι γυναίκα! Και τι ρόλος, αυτή η Τζίλντα (Γκίλντα, εν προκειμένω και κανονικά, αλλά εμείς έτσι επικράτησε να την λέμε)!
Στον ομώνυμο ορισμό του φιλμ νουάρ, που σκηνοθέτησε το 1946 ο μέγας Τσαρλς Βίντορ, η Ρίτα-Τζίλντα λάμπει εκτυφλωτικά, με εκείνα τα υπέροχα μαλλιά, το βλέμμα-υπόσχεση, το πηγαίο χαμόγελο και τα σέξι πλην υπέρκομψα ρούχα που της σχεδίασε ο Ζαν Λουί για την ταινία. Και τραγουδάει (με τη φωνή της Αντίτα Έλις) κι εκείνα τα χαλκέντερα «Put the Blame on Mame» και «Amado mio» λικνιζόμενη μοναδικά…
Μα κι η ταινία η ίδια, που αφηγείται βαρύθυμα ο χαρτοπαίκτης-πρωταγωνιστής Γκλεν Φορντ, θέλγει πάντα: στις τζογολέσχες του Μπουένος Άιρες, οι ρέκτες της νύχτας, τα ανομολόγητα πάθη, το παιχνίδι εξουσίας και υποταγής και κάνα-δυό ξεχασμένοι Ναζί μπλέκονται σε μια όσο-πρέπει-τραβηγμένη ιστορία, που όλοι λίγο-πολύ ξέρουμε. Κλασική ταινία, από όποια μπάντα κι αν την προσεγγίσεις…
Info: Στα σινεμά, ακόμη μια φορά, από την Πέμπτη 28 Ιουνίου
Πηγή: tospirto.net
