Είναι δυο καλόγριες. Τη μια τη φωνάζουν αδελφή άλγεβρα (ΑΑ) και την άλλη αδελφή λογική (ΑΛ).
Ένα βράδυ, ενώ περπατούν στο δρόμο, μακριά από το μοναστήρι συμβαίνει το εξής:
ΑΑ : Πρόσεξες, αδελφή. Ένας άντρας μας ακολουθεί εδώ και τριανταοκτώμιση λεπτά. Άραγε τι να θέλει;
ΑΛ : Είναι λογικό. Θέλει να μας βιάσει !
ΑΑ : Όχι! Με την ταχύτητα που περπατάει θα μας φτάσει σε 15 λεπτά το πολύ. Τι να κάνουμε;
ΑΛ : Το μόνο λογικό είναι ν αρχίσουμε να περπατάμε πιο γρήγορα.
ΑΑ : Δε θα βοηθήσει.
ΑΛ : Φυσικά και δε θα βοηθήσει. Ο άντρας έκανε το μόνο λογικό πράγμα που μπορούσε. Άρχισε να περπατάει πιο γρήγορα.
ΑΑ : Αρα ; Τι να κάνουμε; Με την ταχύτητα που περπατάει θα μας φτάσει σ ένα λεπτό.
ΑΛ : Το μόνο λογικό είναι να χωριστούμε. Εσύ από κει, εγώ από δω. Δε μπορεί να μας ακολουθήσει και τις δυο.
Ο άντρας αποφασίζει να ακολουθήσει την Αδελφή Λογική Η Αδελφή Άλγεβρα φτάνει στο μοναστήρι και είναι μες την αγωνία τι να συνέβη στην Αδελφή Λογική, η οποία φτάνει μετά από λίγο πραγματικά λαχανιασμένη:
ΑΑ : Αδελφή Λογική. Δόξα τω Θεό επέστρεψες. Πες μου, τι έγινε;
ΑΛ : Το μόνο λογικό. Δε μπορούσε να μας ακολουθήσει και τις δυο κι έτσι ακολούθησε εμένα.
ΑΑ : Ναι, ναι! Αλλά τι έγινε μετά;
ΑΛ : Το μόνο λογικό. Άρχισα να περπατάω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και άρχισε να κάνει το ίδιο.
ΑΑ : Και; Και;
ΑΛ : Το μόνο λογικό. Μ έφτασε.
ΑΑ : Ω Θεέ μου. Και τι έκανες;
ΑΛ : Το μόνο λογικό. Μάζεψα τα φουστάνια μου ψηλά.
ΑΑ : Αχ αδελφή μου! Και τι έκανε εκείνος;
ΑΛ : Το μόνο λογικό. Κατέβασε τα παντελόνια του.
ΑΑ : Όχι, Θεέ μου. Και τι έγινε;
ΑΛ : Μα δεν είναι λογικό, αδελφή; Μια καλόγρια με σηκωμένα τα φουστάνια τρέχει πιο γρήγορα από έναν άντρα με κατεβασμένα παντελόνια!
