Θα πρέπει να ψάξεις πολύ να τα βρεις στον χάρτη, τα ονόματά τους δεν θα σου πουν και πολλά.
Εκτός κι αν είσαι από την περιοχή ή την ψάχνεις γενικώς με τους εναλλακτικούς προορισμούς της χώρας μας.
Οι οποίοι παραείναι πολλοί για να τους ξέρει κανείς όλους, πόσο μάλλον που οι μόδες αλλάζουν κάθε τόσο. Μια δεκαετία πριν, ας πούμε, οι Μικρές Κυκλάδες (Σχοινούσα, Δονούσα, Ηρακλειά κ.λπ.) παρέμεναν άγνωστες στο ευρύ κοινό, ενώ σήμερα τα Κουφονήσια παραείναι δημοφιλή για να συνεχίσει να τα αγνοεί κανείς.
Αλλά και τους γραφικούς Λειψούς τους μάθαμε από το κρησφύγετο του Γιωτόπουλου! Και μαζί τους ακούσαμε και για τους Αρκιούς, ένα ακόμα πιο άγνωστο νησάκι σε αυτό το φανταστικό σύμπλεγμα μεταξύ Πάτμου και Λέρου.
Όσο για το πανέμορφο Αγαθονήσι και το γειτονικό Φαρμακονήσι, τα ακούμε σχεδόν καθημερινά από τις υπερπτήσεις των Τούρκων. Πόσοι έχουν πάει;
Τα τελευταία χρόνια μέχρι και η ακριτική Ψέριμος έχει μπει στον τουριστικό χάρτη, καθώς ολοένα και περισσότεροι αναζητούν τους μικρούς και παρθένους αυτούς παραδείσους του τόπου μας.
Εκεί που το τρίπτυχο ήλιος, θάλασσα, ηρεμία είναι το απόλυτο ζητούμενο, εκεί καραδοκούν πολλοί ακόμα ανεξερεύνητοι από τον μαζικό τουρισμό προορισμοί της Ελλάδας.
Μικροσκοπικά νησιά-καταφύγια είναι που σε αναγκάζουν να επιστρέψεις στα βασικά. Έτσι μόνο μπορείς να ζήσεις την ουσιαστική απόλαυση των καλοκαιρινών διακοπών.
Το μόνο που χρειάζεσαι εδώ είναι το μαγιό σου. Κι αυτό όχι πάντα…
Την ξέρουν καλά όσοι επιμένουν να επαναλαμβάνουν πως «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει» και κάποιοι την έμαθαν κι από ένα αφιέρωμα του βρετανικού «Guardian» το 2017. Πρόκειται για το μοναδικό κατοικημένο νησί της Χαλκιδικής, περιλαμβάνοντας όλη τη μαγεία του κόσμου σε μόλις 4,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τη βρίσκεις ακριβώς απέναντι από την Τρυπητή και παίρνεις το φέρι για να φτάσεις με τα απολύτως απαραίτητα. Δεν θα χρειαστείς και πολλά στον παρθένο αυτό παράδεισο ανεμελιάς και χαλάρωσης.
Με προνομιακή θέα την Αθωνική Πολιτεία, η Αμμουλιανή προσφέρει εντυπωσιακά πολλές αμμουδιές για το μέγεθός της. Και ακόμα πιο εντυπωσιακά εξωτικές, με γαλαζοπράσινα νερά, λευκά ακρογιάλια, υπέροχη βλάστηση και επιβλητικούς βράχους. Οι απομονωμένοι κόλποι της αποτελούν ιδανικό προορισμό για όσους ονειρεύονται ηρεμία. Και φτάνεις παντού με τα πόδια. Ή με… κάρο.
Αυτή η σμαραγδί σταγόνα στον κόλπο του Αγίου Όρους, παλιό μετόχι της Μονής Βατοπεδίου στριμωγμένο ανάμεσα στα δύο πόδια της Χαλκιδικής, υπόσχεται ζωή σαν σταματημένο ρολόι. Και κρατά πάντα τις υποσχέσεις της, οι περίπου 500 φιλόξενοι ντόπιοι θα το εξασφαλίσουν αυτό και με το παραπάνω.
Η Ψέριμος κάνει πολύ ντόρο τελευταία, όπως και άλλα άγνωστα ως πρόσφατα νησιά του συμπλέγματος. Η Τέλενδος παραμένει όμως ένα από τα τελευταία ανεξερεύνητα μαργαριτάρια των Δωδεκανήσων. Τη βρίσκεις δίπλα στην Κάλυμνο και είναι πολύ μικρή, μόλις 4,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Εδώ, στον ομώνυμο οικισμό, φτάνεις από τις Μυρτιές της Καλύμνου και βουτάς ακόμα και δίπλα στο γραφικό λιμανάκι που σε υποδέχεται. Η Τέλενδος παραμένει προστατευόμενη για τα σπάνια πουλιά της και όλες οι μετακινήσεις γίνονται με τα πόδια. Δρόμο δεν θα βρεις εξάλλου εδώ, καθώς όλα γίνονται ή σχετίζονται με τη θάλασσα.
Τρεις ερημικές και ανοργάνωτες παραλίες θα βρεις όλες κι όλες, εντυπωσιακές αναμφίβολα, και μερικές ταβέρνες με φρέσκο ψάρι. Αλλά και απίθανο θυμαρίσιο μέλι! Οι μόνιμοι δεν ξεπερνούν τις 2-3 δεκάδες. Τίποτα δεν θα σε ενοχλήσει εδώ. Πεντακάθαρα νερά, παρθένα τοπία και μια ηρεμία να απλώνεται σαν πέπλο πάνω από τα πάντα.
Το στολίδι του Πηλίου παραμένει καλά κρυμμένο ακόμα και μέσα στον μαζικό τουρισμό που συγκεντρώνει πια το Βουνό των Κενταύρων. Το Παλιό Τρίκερι, όπως το λένε οι ντόπιοι, είναι το μόνο κατοικημένο νησάκι του Παγασητικού Κόλπου, εκεί στις εσχατιές του νότιου Πηλίου.
Σωστός παράδεισος είναι κι αυτός, ένα αγνό και ανόθευτο μέρος που σε περιμένει για ένα ταξίδι στον χρόνο. Εδώ δεν θα βρεις τροχοφόρα, παρά τεράστιους ελαιώνες, που καλύπτουν λες όλη την έκτασή του. Όσο για την ίδια την έκτασή του, μιλάμε για 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα όλα κι όλα.
Ο οικισμός του γραφικός, όπως είναι και οι ελάχιστες ήσυχες αμμουδιές του με τα καταπράσινα νερά, όπου το μόνο που ακούγεται είναι το κυματάκι. Άντε και τα φτερουγίσματα των γλάρων. Όλες οι μετακινήσεις γίνονται εδώ με τα πόδια ή με τις βάρκες των ντόπιων.
Πηλιορείτικης αισθητικής νησί, συνδυάζει θαλασσινούς μεζέδες με τσίπουρο πάνω στο κύμα. Από τον παραλιακό Αλογόπορο, κάτω από το Τρίκερι, περνάς απέναντι με καΐκι. Το ταξίδι διαρκεί δεν διαρκεί ένα τέταρτο.
Σε υποδέχονται τα λιόδεντρα και καμιά 40αριά σπίτια. Και μερικές ταβέρνες στην ακροθαλασσιά. Για τέτοια απλότητα μιλάμε. Το μαγιό και λίγα ρούχα θα χρειαστείς. Μέσα σε 3 ώρες το έχεις γυρίσει όλο…
Έτσι λένε και το νησί και τον οικισμό του. Και είναι μάλιστα το μεγαλύτερο νησί του Κορινθιακού, κοτζάμ… 2,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι αυτά. Επίσης, είναι και το μόνο κατοικημένο του μικρού συμπλέγματος των Τριζονίων, με μερικές δεκάδες νοματαίους να επιμένουν κόντρα στο ρεύμα.
Ένα γραφικό και απάνεμο λιμανάκι είναι με τρεις παραλίες όλες κι όλες. Η μεγαλύτερη έχει και μια παράξενη κοκκινωπή αμμουδιά, ενώ οι άλλες ατενίζουν την Πελοπόννησο. Μέσα σε ένα κατάφυτο περιβάλλον που τα τυλίγουν, τα Τριζόνια διατηρούν αναλλοίωτο τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα.
Ούτε αυτοκίνητα ούτε μηχανάκια θα βρεις εδώ. Ο μόνος μηχανοκίνητος ήχος προέρχεται από τα καΐκια και τα μεγαλύτερα σκάφη της μαρίνας. Από τα Χάνια της Ναυπάκτου έρχεσαι εδώ και δεν κάνεις ώρα να φτάσεις, το νησί είναι απέναντι από την ακτή.
Ο αστικός μύθος επιμένει ακόμα πως οι ντόπιοι είπαν το μεγάλο «όχι» στον Ωνάση, που ήθελε να το αγοράσει και προσέφερε γη και ύδωρ στους κατοίκους. Εκείνοι του απάντησαν πως ο παράδεισος δεν πουλιέται και ο μεγιστάνας αγόρασε τελικά τον Σκορπιό.
Εδώ θα ξεχάσεις όλους τους ήχους του πολιτισμού και θα εξοικειωθείς με την ηρεμία και την παρθένα φύση. Αλλά και με την εξαίσια ομορφιά του, τα διαυγή και καταγάλανα νερά, τα δαντελωτά ακρογιάλια και το φρέσκο ψάρι μερικών ωρών…
Τα Διαπόντια Νησιά είναι το δυτικότερο σημείο της χώρας μας, μια συστάδα που βρίσκεται στα βόρεια της Κέρκυρας και είναι τόσο κοντά στις ιταλικές ακτές που τις βλέπεις με γυμνό μάτι όταν το επιτρέπει ο καιρός. Οι Οθωνοί είναι το μεγαλύτερο από τα τρία κατοικημένα νησιά του συμπλέγματος, μερικές εκατοντάδες ζουν εδώ, είναι όμως εξίσου άγνωστοι στους περισσότερους, όμοια με την Ερεικούσσα και το Μαθράκι.
Και τα τρία τους είναι όμως όνειρο, εξαίσιοι προορισμοί που κρατιούνται διακριτικά σε απόσταση από τον μαζικό τουρισμό του Ιονίου. Οι Οθωνοί είναι καταπράσινοι, πνιγμένοι στα δέντρα, και τα αρώματα από τα λουλούδια και τα βοτάνια τους σε συντροφεύουν σε κάθε βήμα.
Με επιφάνεια καμιά 10αριά τετραγωνικά χιλιόμετρα, το νησί προσφέρει ερημικές παραλίες και άφθονες ώρες για ψάρεμα, ποδηλασία ή εξερεύνηση με τα πόδια. Έχει ένα εντυπωσιακό φυσικό ανάγλυφο, γαλαζοπράσινα νερά και περίτεχνους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Στις περισσότερες παραλίες του φτάνεις με καΐκι και σε μια τέτοια είχε κρατήσει αιχμάλωτο τον Οδυσσέα η Καλυψώ. Η περίφημη ομορφιά του Ιονίου είναι παρούσα εδώ σε γενναίες δόσεις και απλώνεται σε μεθυστικές παραλίες, θαλάσσια σπήλαια, πανέμορφους οικισμούς και γραφικές βόλτες μέσα στους ελαιώνες.
Την Άσπρη Άμμο δεν θα τη συναντήσεις σε κανέναν τουριστικό οδηγό με τις ωραιότερες παραλίες του Ιονίου. Απλώς και μόνο γιατί κανείς δεν φτάνει εκεί…
Τα Πριγκηπονήσια της Λευκάδας ίσως τα έχουν ακούσει κάποιοι εξαιτίας του ιδιόκτητου Σκορπιού του Ωνάση. Ή μπορεί να τα έχουν δει κιόλας στον φόντο, καθώς βρίσκονται απέναντι από το Νυδρί. Το Μεγανήσι, όπως μας λέει και το όνομά του, είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος, εκεί μεταξύ Λευκάδας και Αιτωλοακαρνανίας.
Με έκταση 20 τετραγωνικών χιλιομέτρων και 1.000 περίπου μόνιμους κατοίκους, φιλοξενεί τρία χωριά το ένα ωραιότερο από το άλλο. Εδώ φτάνεις μόνο από το Νυδρί σε κάνα 20λεπτο, όποιο από τα δύο λιμανάκια κι αν επιλέξεις. Ο θρύλος θέλει το νησί ορμητήριο του υποβρυχίου Παπανικολής κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο.
Χαλαρές και ποιοτικές διακοπές προσφέρουν σήμερα στο Κατωμέρι, το Σπαρτοχώρι και το Βαθύ. Κι ενώ παραμένει άγνωστο στον μαζικό τουρισμό, το έχουν ανακαλύψει οι σκαφάτοι, βάζοντάς το στον χάρτη των κοσμοπολίτικων νησιών.
Όχι ότι έχει χάσει τον αργό ρυθμό του ή τη μαγευτική ομορφιά του. Κάθε άλλο. Ο παλμός του μπορεί να χτυπά πια δυνατότερα στο Βαθύ, το Μεγανήσι διατηρεί ωστόσο τον αυθεντικό του χαρακτήρα σε όλα τα άλλα σημεία του.
Παραδοσιακά σπίτια, γραφικά σοκάκια, απίθανοι φυσικοί κόλποι και χρώματα νερών σαν το περίφημο οινοπνευματί της Λευκάδας.
Τα Πριγκηπονήσια είναι τμήμα των Τηλεβόων Νήσων, ενός μεγαλύτερου συμπλέγματος μεταξύ Λευκάδας και ηπειρωτικής Ελλάδας που έχει μερικά ακόμα νησάκια. Τα μεγαλύτερα και γνωστότερα είναι ο Κάλαμος και ο Καστός, που είναι και η μικρότερη κατοικημένη νησίδα των Επτανήσων, μόλις 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τον βρίσκεις στον χάρτη ακριβώς απέναντι από τη δυτική ακτή της Αιτωλοακαρνανίας, έξω από τον Μύτικα, και τον καταλαβαίνεις από το δαντελωτό των ακτών του. Αν βρεθείς μάλιστα πάνω του, οι ελιές είναι το σήμα-κατατεθέν. Έναν οικισμό έχει με πέτρινα σπίτια και μερικές ψαροταβέρνες εκεί που είναι και το φυσικό του λιμάνι.
Παραλίες έχει όμως ένα σωρό και είναι η μία ωραιότερη από την άλλη, άλλες αμμουδερές και άλλες με βοτσαλάκι. Πάντα με τιρκουάζ νερά, αλίμονο. Οι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 100 και ζουν καλλιεργώντας κυρίως τη γη. Ξανά ένα νησάκι χωρίς οδικό δίκτυο, το γυρνάς όλο με τα πόδια.
Η φύση διαδραματίζει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο εδώ, μια φύση πλανεύτρα και σαγηνευτική, σαν μεγάλος βοτανικός κήπος. Εξίσου όμορφος και παρθένος είναι και ο διπλανός Κάλαμος, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει όμως και πιο τουριστικός.
Οι Λειψοί είναι σήμερα κοσμοπολίτικοι, απειλώντας ακόμα και την Πάτμο. Κι έτσι κάποιοι αναζήτησαν τους γειτονικούς Αρκιούς, που παραμένουν πιο μικροί και ήσυχοι. Αν μιλάμε πάντως για κρυμμένους παραδείσους, υπάρχει και κάτι ακόμα πιο… exclusive: το Μαράθι.
Ένα νησάκι χαμένο κάπου στα Δωδεκάνησα. Γενικώς και αορίστως. Ανήκει στο σύμπλεγμα των Αρκιών και παραμένει ένας παρθένος παράδεισος 350 στρεμμάτων. Και με ακτογραμμή που δεν ξεπερνά τα 4 χιλιόμετρα, το φέρνεις όλο βόλτα σε καμιά ωρίτσα.
Το Μαράθι (ή Μάραθος) το βλέπεις από τους Αρκιούς. Είναι τραχύ, βραχώδες και άγονο, προσφέρει όμως χρώματα εκπληκτικά και μια ξελογιάστρα αύρα. Ένα σωστό ερημητήριο του νοτίου Αιγαίου είναι, ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους.
Δυο οικογένειες επιμένουν να ζουν εδώ, που έχουν και τις δυο ταβέρνες και τα λιγοστά σεμνά και ταπεινά καταλύματα. Από τους Αρκιούς έρχεσαι εδώ με βάρκα. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι μπάνιο και πάλι μπάνιο στις δύο παραλίες του. Άντε και μια βόλτα ως την κορυφή του λόφου για να ατενίσεις το ηλιοβασίλεμα.
Τα πράγματα γίνονται πρωτόγονα στο Μαράθι για να προσφέρουν το αυθεντικό και το ουσιώδες. Ούτε δρόμοι ούτε καταστήματα. Δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις. Παρά θάλασσα και πάλι θάλασσα…
