Στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού και σε απόσταση 30 χλμ. από τον Λιμένα της Θάσου, συναντάται ένα από τα πιο δημοφιλή καλοκαιρινά θέρετρά της.
Η Αλυκή, που εκτός από από τις δύο υπέροχες ακρογιαλιές της -συχνά αναφέρεται και ως Αλυκές- είναι γνωστή και για το πλούσιο αρχαιολογικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει, καθώς η ιστορία της περιοχής ξεκινά από τον 7ο αιώνα π.Χ.
Η νότια ακτή της Αλυκής με την χρυσαφένια αμμουδιά και τα γαλαζοπράσινα νερά είναι οργανωμένη, ενώ διαθέτει και προτάσεις για φαγητό με αρκετά ταβερνάκια και ουζερί να αποτελούν πόλη έλξης το απογευματάκι μετά τις βουτιές.
Για περισσότερη ηρεμία, ωστόσο, ενδείκνυται η βόρεια παραλία στην Αλυκή, καθώς δεν είναι τόσο πολυσύχναστη. Και εδώ υπάρχει κάποια οργάνωση, ωστόσο, μόνο σε ένα σημείο της ακρογιαλιάς. Οι δύο κόλποι της Αλυκής αποτελούν φυσικό αγκυροβόλιο για διάφορα μικρά σκάφη, ενώ η μορφολογία της τοποθεσίας συχνά επιλέγεται και για πεζοπορία στη φύση.
Στη βραχώδη χερσόνησο, δίπλα από τις παραλίες, σήμερα συναντώνται ερείπια αρχαίου οικισμού, τα οποία, σύμφωνα με το μύθο, αποτελούσαν το βασίλειο της Αλίκης, καθώς και δύο παλαιοχριστιανικές βασιλικές αλλά και το αρχαίο λατομείο μαρμάρου, ένα από τα σημαντικότερα λατομεία της Θάσου. Ωστόσο, μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην Αλυκή είναι αυτή ενός αρχαίου Κούρου, που οι αρχαιολογικές έρευνες έφεραν στο φως το 1896.
