Το μέλλον έρχεται και ένας από αυτούς που το φέρνει ολοένα και πιο κοντά μας είναι ένας 37χρονος Έλληνας καθηγητής Ρομποτικής. Την πρώτη θέση σε έναν περιώνυμο διαγωνισμό του Αμερικανικού Πενταγώνου κατέλαβε η ομάδα Cerberus (Κέρβερος), με επικεφαλής τον Κώστα Αλέξη, απόφοιτο του Πανεπιστημίου Πατρών και σήμερα καθηγητή του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας.
Η ομάδα των επιστημόνων του πανεπιστημίου NTNU με ιθύνοντα νου τον δρ. Αλέξη, κατέκτησε στις 23 Σεπτεμβρίου την πρώτη θέση στον διαγωνισμό της DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency, δηλαδή «Υπηρεσία Έρευνας Προηγμένων Αμυντικών Προγραμμάτων»), ο οποίος αφορούσε στην ικανότητα ρομποτικών συστημάτων να εξερευνήσουν όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα και ενδελεχώς κάποιες δυσπρόσιτες υπόγειες υποδομές με την χρήση αυτόνομων ρομπότ.
Η DARPA είναι η υπηρεσία αμυντικής έρευνας του Πενταγώνου, στην οποία αποδίδεται η ανάπτυξη καινοτομιών όπως το Διαδίκτυο, οι μετεωρολογικοί δορυφόροι και το GPS (είναι η «πιο άγνωστη υπηρεσία που διαμόρφωσε τον σύγχρονο κόσμο», όπως ανέφερε πρόσφατα το περιοδικό Economist).
«Ο διαγωνισμός αφορούσε στην ικανότητα ρομποτικών συστημάτων να εξερευνήσουν υπόγειες υποδομές τριών κατηγοριών, όπως, είτε ένα υπόγειο ορυχείο, είτε υπόγειες περιοχές μιας πόλης, όπως το μετρό, είτε φυσικές υπόγειες περιοχές, όπως μια σπηλιά. Αυτό που κλήθηκαν να κάνουν τα ρομπότ, για να νικήσουν τον διαγωνισμό, ήταν να μπουν αυτόνομα σε αυτή την περιοχή, να χαρτογραφήσουν τον χώρο και να γυρίσουν πίσω τρισδιάστατο μοντέλο αυτού του χώρου, να αναγνωρίσουν αντικείμενα συγκεκριμένων κατηγοριών που μας είχαν αναφέρει και να γυρίσουν πίσω τις συντεταγμένες των αντικειμένων με ακρίβεια πέντε μέτρων», ανέφερε ο ίδιος ο δρ. Αλέξης μιλώντας προ ημερών στην ΕΡΤ για τον διαγωνισμό, καθώς και την διάκριση της ομάδας του, προσθέτοντας εμφατικά:
«Εμείς κατεβάσαμε μια ομάδα από 12 ρομπότ, που συνδύαζε τετράποδα ρομπότ [σ.σ: αυτά που μοιάζουν με σκυλάκια], αλλά και εναέρια ρομπότ, τα οποία με τον συνδυασμό τους μπορούσαν να υπερκεράσουν και τα προβλήματα του εδάφους, αλλά και τα προβλήματα της γεωμετρίας».
Οι ομάδες που συμμετείχαν στην «Υπόγεια Πρόκληση» (Subterranean Challenge), αγωνίστηκαν σε τρεις δοκιμασίες, στις οποίες κλήθηκαν να εξερευνήσουν σπηλιές, ορυχεία αλλά και προσομοιώσεις υποδομών όπως σήραγγες του μετρό. Οι δοκιμασίες πραγματοποιήθηκαν σε σπήλαια του Πίτσμπουργκ, ένα ανενεργό πυρηνικό εργοστάσιο στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον και ένα παλιό ορυχείο στο Κεντάκι.
Στην τελική, την τρίτη και πλέον απαιτητική αναμέτρηση, ο χώρος χωριζόταν σε τρία ξεχωριστά περιβάλλοντα όπου κρύβονταν 40 αντικείμενα προς εντοπισμό, όπως, μεταξύ άλλων, ένα ανδρείκελο στον ρόλο του επιζώντος, ένα backpack και ένα κινητό τηλέφωνο. Η δοκιμασία είχε εγγενείς δυσκολίες, όπως το ότι σύννεφα καπνού περιόριζαν την ορατότητα σε κάποια σημεία, ενώ ένα κλειστό δωμάτιο ήταν γεμάτο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο έπρεπε να ανιχνεύσουν οι διαγωνιζόμενοι με έναν ειδικό σένσορα.
Η ομάδα του δρ. Αλέξη εντόπισε 23 από τα 40 αντικείμενα, όσα και μια άλλη ομάδα, κέρδισε όμως το μεγάλο βραβείο επειδή ανέφερε πρώτη τη θέση του τελευταίου αντικειμένου.
Ο έλληνας καθηγητής και οι συνεργάτες του θα χρησιμοποιήσουν το χρηματικό έπαθλο του διαγωνισμού, ύψους δυο εκατ. ευρώ, για να τελειοποιήσουν τα μηχανικά μέλη της ομάδας.
Ποιος είναι ο Κώστας Αλέξης
Ο Κωνσταντίνος Αλέξης, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικής Κυβερνοεπίθεσης του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (NTNU) στο Τρόντχαϊμ, γεννήθηκε το 1984 στην Κρήτη.
Ο έλληνας καθηγητής διεξάγει εδώ και πολλά χρόνια ενδελεχή έρευνα στον τομέα της «ανθεκτικής ρομποτικής αυτονομίας», με τους ερευνητικούς του τομείς να περιλαμβάνουν τους τομείς του ελέγχου των ρομπότ, του σχεδιασμού μονοπατιών και της ταυτόχρονης τοπικής προσαρμογής και χαρτογράφησης.
«Το NTNU είναι ένας κόμβος ρομποτικής στην Ευρώπη. Πριν από την ένταξή μου στο NTNU, ήμουν αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Ρίνο και στο Τμήμα Επιστήμης και Μηχανικής Υπολογιστών. Πριν από αυτό είχα εργαστεί ως Ανώτερος Ερευνητής στο Εργαστήριο Αυτόνομων Συστημάτων (ASL) του ETH Ζυρίχης με επικεφαλής τον καθηγητή Roland Siegwart. Πήρα το διδακτορικό μου στο «Έλεγχος και Συνεργασία μη Επανδρωμένων Συστημάτων» υπό την επίβλεψη του καθηγητή Αντώνη Τζε, στον Όμιλο Άνεμος του Πανεπιστημίου Πατρών. Ο ερευνητικός μου στόχος είναι να συμβάλω στην καθιέρωση πραγματικής αυτονομίας πλοήγησης και λειτουργίας για τη ρομποτική. Επικεντρώνομαι ιδιαίτερα στους τομείς ελέγχου και βελτιστοποίησης, σχεδιασμού μονοπατιών και αυτόνομης πλοήγησης. Στο πλαίσιο της ερευνητικής μου προσπάθειας είχα την ευκαιρία να δω τις προσπάθειες και τις συνεισφορές μου να γίνονται βασικό συστατικό αρκετών σημαντικών ερευνητικών projects. Απολαμβάνω επίσης πραγματικά το σχεδιασμό και την ανάπτυξη νέων ρομπότ και έχω προσωπική προτίμηση σε εναέρια συστήματα με προηγμένες δυναμικές ιδιότητες. Γεννήθηκα στην Κρήτη το 1984, όπου μεγάλωσα μέχρι που μετακόμισα στην Πάτρα για να συνεχίσω τις σπουδές μου στη Μηχανική. Πιστεύω στην ομαδική εργασία και τη συνεργασία, την καινοτομία, τη σκληρή δουλειά και την ανοιχτή ανταλλαγή ιδεών, την πολυπειθαρχία της ερευνητικής συνεργασίας και την ανάγκη να θέσουμε τις προσπάθειές μας στην υπηρεσία της κοινωνίας», αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο βιογραφικό του.
