Η Φιορεντίνα και όλη η ποδοσφαιρική κοινότητα της Ιταλίας θρηνούν από την πρώτη στιγμή τον θάνατο του Ντάβιντε Αστόρι. Όλοι έδωσαν την αγάπη και τη στήριξή τους. Η διαφορά όμως ήταν ότι η Φιορεντίνα έχει την ηθική υποχρέωση να συνεχίσει την κληρονομιά και την παρακαταθήκη του αρχηγού της. H Φιορεντίνα δεν έχασε μόνο έναν ποιοτικό παίκτη, αλλά έναν αρχηγό, που είχε τον ιδανικό τρόπο σκέψης, αλλά και τον χαρακτήρα να κρατά την ομάδα ενωμένη. Πως να καλυφθεί αυτό το κενό; Ηταν αδύνατο, το γνώριζαν όλοι, Πιόλι, παίκτες, διοίκηση, οπαδοί… Ο αρχηγός «παραμένει» στα αποδυτήρια του Αρτέμιο Φράνκι, είναι μαζί τους στα ταξίδια και εμπνέει τον σύλλογο σε μια θεαματική πορεία! Από το σοκ του θανάτου του Ντάβιντε Αστόρι, η ομάδα δε σταματά να κερδίζει! Οι Βιόλα για πρώτη φορά από το 1960 πέτυχαν έξι διαδοχικές νίκες στη Serie A κι από την 10η θέση όπου βρίσκονταν πριν την τραγωδία της 4ης Μαρτίου βρέθηκαν στο -2 από την 6η θέση. Κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου σερί η Φιορεντίνα κέρδισε τους περισσότερους πόντους μεταξύ των ομάδων της Serie A (18), δύο περισσότερους από Γιουβέντους και επτά περισσότερους από Ιντερ, Λάτσιο, Νάπολι, Λάτσιο και Μίλαν. Τι δεν πέρασε απαρατήρητο; Η αλληλεγγύη, η στήριξη και το γεγονός πως κάποιοι ανέβασαν κατακόρυφα την απόδοσή τους. Ηθελαν να δείξουν την αγάπη τους στο κλαμπ σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Αυτό θα ήθελε και ο Αστόρι. Τα αποτελέσματα στο ποδόσφαιρο είναι σα να δίνεις ζωή σε μία ομάδα. Όμως λίγες νίκες στην ομάδα δεν πρόκειται να φέρουν χαρά στον σύλλογο, αλλά και στην οικογένεια του Αστόρι. Η απώλεια του συνέχισε να πλανάται πάνω από τον σύλλογο παρά τις διαδοχικές επιτυχίες. Το ποδόσφαιρο, ζυγίζει ελάχιστα όταν κοιτάζουμε τον πόνο της οικογένειας, των φίλων του. Δυστυχώς, λίγες νίκες ή ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο δεν θα σβήσουν ποτέ το σοκ που προκλήθηκε, αλλά όλοι ξέρουν πως θα ήταν περήφανος να βλέπει τους συμπαίκτες του να ακολουθούν το παράδειγμά του. Αλλωστε, ο Αστόρι πέτυχε κάτι μοναδικό, ως επαγγελματίας, ως πατέρας και ως άνθρωπος, θα μείνει για πάντα στις καρδιές όλων στη Φλωρεντία. Εκτός αυτού πολλοί θεώρησαν πως λειτούργησε και η επιρροή που είχε στην ομάδα ο Ντάβιντε. Λίγες ημέρες μετά τη νίκη με 2-0 επί της Ουντινέζε, ο τεχνικός των Βιόλα, Στέφανο Πιόλι, επισήμανε: «Επειτα από αυτή την μεγάλη τραγωδία η ομάδα μας ανέκαμψε. Αυτά τα παιδιά έδειξαν πολύ μεγάλη δύναμη, κράτησαν κι έβγαλαν στο γήπεδο τη δουλειά και την κληρονομιά που μας άφησε ο Ντάβιντε». Υπήρχε όμως και η συγκινητική ιστορία με τον Ρικάρντο Σαπονάρα. Ο μεσοεπιθετικός της Φιορεντίνα διηγήθηκε στο περιοδικό Sportweek τα όσα εφιαλτικά συνέβησαν την ημέρα που «έφυγε» ο Αστόρι: ο φίλος του δεν εμφανίστηκε στο ραντεβού που είχαν για πρωινό, στην συνέχεια ένα ασθενοφόρο ήρθε έξω από το ξενοδοχείο της ομάδας κι έπειτα εμφανίστηκε χλωμός και σε κακή κατάσταση στο δωμάτιό του ο Στέφανο Πιόλι. Εκείνη την ημέρα υπήρχαν δάκρυα και θλίψη παντού. Υπήρχαν παίκτες που πήγαν και κάθισαν έξω από το δωμάτιο του Αστόρι και απλώς κοιτούσαν σαν χαμένοι τους τοίχους. «Αν αυτό συνέβαινε στο γήπεδο ίσως και να ήταν πιο εύκολα αποδεκτό για εμάς. Έτσι όπως συνέβη ήταν πολύ σκληρό και δύσκολο. Είναι ακόμα πιο δύσκολο να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις μετά την απώλεια του Ντάβιντε. Συχνά τον θυμόμαστε και συζητάμε πάλι για αυτόν. Αναρωτιόμαστε: ‘’Τι θα έκανε τώρα ο Ντάβιντε; Πως θα λειτουργούσε;’’ Βάζουμε τους εαυτούς μας στην θέση του και στο τι συνήθιζε να λέει», σχολιάζει ο Σαπονάρα. «Είναι όμως δύσκολο. Κάποιες φορές με αυτό που συνέβη δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε για το όνομά του από συναισθηματικής πλευράς και μεγάλης φόρτισης. Είναι μεγάλος ο πόνος και προσπαθούμε να τον… κλειδώσουμε μέσα μας. Έχουμε αποφασίσει το πως θα πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Να προχωρήσουμε», συμπληρώνει. Για πολλούς, το μυστικό είναι πως το τεχνικό τιμ και οι παίκτες δεν συζητάνε σε βάθος την τραγωδία, το διαχειρίστηκαν σωστά από την πρώτη στιγμή με τη βοήθεια των ψυχολόγων. Αλλωστε, γνωρίζουν πως αν είχαν πράξει διαφορετικά θα ξυπνούσαν όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και θα τους έπαιρνε ξανά από κάτω. Ο Σιμεόνε ξέσπασε στο 2-0 κόντρα στη Ρόμα. Η Φιορεντίνα μπήκε σε τροχιά Ευρώπης έπειτα το 2-0 και ο νεαρός φορ τόνισε: «Είχαμε μείνει ενωμένοι μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε από την απώλεια. Είναι πράγματα που σου δίνουν δύναμη όπως η ενότητα. Μετά από την προπόνηση κανείς δεν θέλει να πάει σπίτι, διότι είναι ένας τρόπος να μείνουμε στο προπονητικό και να σκεφτόμαστε το τι έγινε» Η νίκη είναι ένα μονοπάτι ή τρόπος αποφυγής του πόνου και της απώλειας; Η επούλωση των πληγών για την απώλεια του Αστόρι δεν είναι κάτι εύκολο. Όμως η ιδέα του να επικεντρώνεσαι στη δουλειά και να μην σκέφτεσαι το τι συνέβη είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί για πολλούς ανθρώπους σε τέτοιες περιπτώσεις. Το ποδόσφαιρο είναι αθλητισμός, αλλά πολλές φορές είναι και η ίδια η ζωή… Πηγή: gazzetta.gr