«Το σύστημα τιμολόγησης είναι στρεβλό και παράγει ανισότητες διότι οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερες μειώσεις στις τιμές των παλιών φθηνών φαρμάκων και σε πολύ μικρότερες εκείνες των νέων ακριβότερων», επισημαίνει η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), με αφορμή την πρόσφατη ανατιμολόγηση.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει, ενώ η συνολική μέση μείωση του νέου δελτίου εκτιμάται σε 3%, η μέση μείωση στα παλιά φθηνά φάρμακα υπολογίζεται σε 15-17%. Πρόκειται για την 8η συνεχόμενη μείωση μετά και από τις τεράστιες μειώσεις του 2012, ενώ για τα νέα ακριβότερα φάρμακα με τιμές από 30 ευρώ έως 150 ευρώ, η μέση μείωση εκτιμάται σε μόλις 1%.
«Αυτή η μοναδική, μονομερής και παράτυπη πολιτική τιμολόγησης έχει ως αποτέλεσμα, την εξόντωση των παλαιών φθηνών φαρμάκων, την αδυναμία κυκλοφορίας νέων γενοσήμων, τη διάλυση της ελληνικής παραγωγής και τη δημιουργία μονοπωλίου εισαγομένων φαρμάκων».
Η ΠΕΦ τονίζει ότι σε αυτό δεν έχει ευθύνη η Υπηρεσία Τιμών Φαρμάκων και ο ΕΟΦ, που, όπως αναφέρει, αν και υποστελεχωμένοι κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για την έκδοση του Δελτίου με όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη και προβλήματα.
Εκτιμά ότι η όποια πρόσκαιρη εξοικονόμηση θα εξανεμιστεί γρήγορα λόγω της αδυναμίας ελέγχου του όγκου και της υποκατάστασης των φθηνών από ακριβότερα σκευάσματα, αναφέροντας ότι αυτό συνέβη και το 2015 και οδήγησε τελικά στην αύξηση της δαπάνης κατά 123 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2014.
Η ΠΕΦ ζητά τον τερματισμό των «επιλεκτικών δυσανάλογων μειώσεων για τα οικονομικότερα παλαιά φάρμακα, εστίαση της πολιτικής στον όγκο συνταγογραφίας και στον καθορισμό του προϋπολογισμού της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης σε βιώσιμα επίπεδα».
Επιπλέον ζητά να έρθει στη Βουλή ένα νέο συνολικό ρυθμιστικό πλαίσιο για τις τιμές φαρμάκων στο οποίο να λαμβάνονται υπόψη: Η σημασία της κυκλοφορίας off patent και γενοσήμων σε ρεαλιστικές αρχικές τιμές, οι οποίες θα μειώνονται όσο αυτά κερδίζουν όγκο, η ανάγκη διασφάλισης της βιωσιμότητας των παλαιών φαρμάκων δεδομένης της σημασίας τους στην παραγωγή εξοικονομήσεων, η μείωση της συμμετοχής των ασφαλισμένων και η σημαντικότητα της εγχώριας προστιθέμενης αξίας της ελληνικής παραγωγής φαρμάκων.
