Πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν το 1907 ή το 1930 στην Αθήνα; Πότε έγινε στην Ελλάδα η πρώτη διάβαση πεζών;
Πότε τοποθετήθηκαν τα πρώτα φανάρια;
Πού κατασκευάστηκε το πρώτο ελληνικό αυτοκίνητο;
Γιατί δεν έγινε στη χώρα μας εργοστάσιο της Φορντ;
Γιατί η Ελλάδα δεν έγινε αυτοκινητιστικώς… αγνώριστη, σε μια χώρα που ο Βενιζέλος επιδίωξε να την κάνει «αγνώριστη»;
Ποιο ρόλο έπαιξε η αυτοκίνηση στον έλεγχο του δημόσιου χώρου στην πόλη, δεδομένου ότι κάθε συζήτηση για την αυτοκίνηση είναι, εντέλει, μια συζήτηση πολιτική;
Μπορεί, επίσης, να εξιστορηθεί μέσα από τις ιστορίες των πραγματικών πρωταγωνιστών:
Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Μπαχάουερ;
Σε ποιον ανήκει το αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας 4444;
Πώς υποδέχθηκε η Πιπίτσα το γρηγοριανό ημερολόγιο;
Ποια είναι «η κυρία με τη Ρολλς»;
Πώς ο Κώστας Καρυωτάκης έφτασε «προ της αγχόνης»;
Γιατί ο Οδυσσέας Ελύτης «τρώει τα χιλιόμετρα»;
Ποιος ήταν ο Αντώνιος Σταθάτος;
Τι πίστευε για την αυτοκίνηση ο Ελευθέριος Βενιζέλος;
Πώς τη διαχειρίστηκε ο Ιωάννης Μεταξάς;
Τι κοινό έχουν ο Ανδρέας Εμπειρίκος και ο Μάριο Βίττι;
Τέλος, μπορεί να ανιχνευθεί μέσα από τους εθνικούς, κοινωνικούς, αλλά και αθλητικούς αγώνες:
Ποιο ρόλο έπαιξε η χρήση του αυτοκινήτου εν πολέμω στη διάδοση της αυτοκίνησης;
Τι έκαναν στους Βαλκανικούς πολέμους οι «φίφτυ-του»; Γιατί ο Ελληνικός Στρατός δεν έπρεπε να προχωρήσει προς την Άγκυρα;
Πώς συνέβαλε στο μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας η ανάπτυξη της αυτοκίνησης;
Πώς βοήθησε η χρήση του αυτοκινήτου στην ανάπτυξη της οικονομίας;
Πότε εμφανίστηκε η ΕΛΠΑ;
Πότε έγινε το πρώτο ράλυ στη χώρα;
Σε αυτά και άλλα ερωτήματα απαντά το βιβλίο του Ηλία Καφάογλου με τίτλο «Ελληνική Αυτοκίνηση 1900-1940», όπου ο συγγραφέας αξιοποιώντας ανέκδοτο αρχειακό υλικό, πρωτογενείς πηγές και πλούσια βιβλιογραφία παρουσιάζει την ιστορία της ελληνικής αυτοκίνησης, από τον ίππο στην ιπποδύναμη, και την εξέλιξή της από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι τις παραμονές του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου.
