Κουτσούμπας: Η 9η Μάη είναι και θα είναι για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των λαών ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

«Από αυτόν εδώ τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής, εγκαινιάζουμε τον γιορτασμό της μεγάλης επετείου των 80 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών», δήλωσε στην ομιλία του σε πολιτική συγκέντρωση στην Καισαριανή για τα 80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, ο Δημήτρης Κουτσούμπας.

Συνεχίζοντας την ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είπε:

«Την Πρωτομαγιά του ‘44, 200 ήρωες κομμουνιστές, οργανωτές της πάλης του λαού και μαχητές της Αντίστασης, έπεφταν στον τοίχο της Καισαριανής με το κεφάλι ψηλά, αντικρίζοντας με θάρρος τα όπλα των Ναζί. Κανείς τους δεν λύγισε, κανείς τους δεν πρόδωσε τον αγώνα, τον λαό, το Κόμμα.

Ήταν μία ακόμα ηρωική πράξη αντίστασης, στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα του ελληνικού λαού, των άλλων λαών της κατεχόμενης Ευρώπης, που μαζί με την εποποιία του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού, έφεραν τελικά την πολυπόθητη μέρα της λευτεριάς από τους ναζί καταχτητές. Έτσι έγινε τελικά δυνατό αυτό που φάνταζε αρχικά αδύνατο, ακατόρθωτο.

Τον Μάη του 1945, ακριβώς έναν χρόνο μετά τη θυσία των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή, η Κόκκινη Σημαία, το λάβαρο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, υψώθηκε θριαμβευτικά στο Ράϊχσταγκ στο Βερολίνο από τον Κόκκινο Στρατό, που είχε συντρίψει τον κύριο όγκο των ναζιστικών στρατευμάτων.

Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η ναζιστική Γερμανία παραδόθηκε άνευ όρων. Ότι και να κάνουν, όσα και να γράψουν, η αλήθεια δεν σβήνει, δεν παραχαράσσεται.

Η 9η Μάη είναι και θα είναι για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των λαών ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Ως μέρα τιμής, μνήμης και υπόκλισης στα εκατομμύρια που έπεσαν στον αγώνα για να συντριβεί ο ιμπεριαλιστικός φασιστικός-ναζιστικός Άξονας. Ως μέρα υπενθύμισης της τεράστιας προσφοράς του Κόκκινου Στρατού, του σοβιετικού λαού και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων της Ευρώπης, στη συγκρότηση των οποίων πρωτοστάτησαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Ως αιώνιο σύμβολο για το τι μπορούν να καταφέρουν οι λαοί, αν πάρουν την υπόθεση της ζωής τους στα χέρια τους, χωρίς να περιμένουν κανέναν «σωτήρα». Αποδεικνύει περίτρανα τι μπορούν να καταφέρουν οι λαοί, αν ξεμπερδέψουν με τους δυνάστες εκμεταλλευτές στη χώρα τους και πάρουν οι ίδιοι την εξουσία.

Γι’ αυτό τα επιτελεία των καπιταλιστικών κρατών και της ΕΕ επιχειρούν να τη σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσοντας το περιεχόμενό της, ονομάζοντάς την προκλητικά «μέρα της Ευρώπης» και αντιστρέφοντας την ιστορική αλήθεια μέσω του ανιστόρητου ιδεολογήματος ταύτισης του ναζισμού-φασισμού με τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό», είπε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, συμπληρώνοντας:.

Ταυτίζοντας τους θύτες με τα θύματα, προσπαθούν να συγκαλύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του φασισμού – ναζισμού με τον καπιταλισμό. Και παράλληλα επιδιώκουν να αποκρύψουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης και των κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο, στην αντιμετώπιση και συντριβή του φασισμού – ναζισμού. Κι ενώ τολμούν να λένε όλα αυτά τα ανιστόρητα, σε μια σειρά κράτη – μέλη και σε επίσημα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και η απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης αποκαλούνται «σοβιετική Κατοχή».

Στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι λιποτάκτες αντιφασίστες του γερμανικού στρατού, που αυτομόλησαν στον Κόκκινο Στρατό ή στους εθνικοαπελευθερωτικούς στρατούς, όπως στον ΕΛΑΣ εδώ στη χώρα μας, διώχτηκαν και εξακολουθούν να θεωρούνται «εθνική ντροπή». Αυτή είναι η σάπια Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία όλα τα άλλα κόμματα, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Κωνσταντοπούλου, ο Βελόπουλος, τολμούν να παρουσιάζουν ως κοιτίδα και προστάτη των λαϊκών ελευθεριών και κατακτήσεων.

Το ΚΚΕ, κόντρα στο ρεύμα της ιστορικής διαστρέβλωσης και της άγνοιας που καλλιεργεί το σύστημα, θα συνεχίσει να τιμά και να υπερασπίζεται την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης στον αγώνα για τη συντριβή του φασισμού-ναζισμού. Γιατί σήκωσε το κύριο βάρος της πάλης, πληρώνοντας βαρύτατο κόστος.

Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών, των εργοστασίων, του πλούτου που είχε δημιουργήσει με μεγάλο μόχθο και ενθουσιασμό ο σοβιετικός λαός στη διάρκεια δύο δεκαετιών, καταστράφηκε και λεηλατήθηκε από τους ναζί εισβολείς. Βαρύτατος ήταν και ο φόρος αίματος που προσέφερε, με πάνω από 25 εκατομμύρια νεκρούς και πάνω από 10 εκατομμύρια ανάπηρους και τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους και ο ανθός του Κομμουνιστικού Κόμματος, της Κομμουνιστικής Νεολαίας και των οργάνων της σοσιαλιστικής εξουσίας. Ο σοβιετικός λαός προσέφερε αυτές τις πρωτόγνωρες θυσίες, ακριβώς επειδή πολεμώντας για την πατρίδα του, υπερασπιζόταν το πρώτο εργατικό κράτος και τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, που τότε θεμελιώνονταν, όλα όσα είχε προσφέρει στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής παραγωγής με στόχο την κοινωνική ευημερία.

Στην ήττα του φασισμού – ναζισμού καθοριστική ήταν η συμβολή και των λαϊκών εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Από την πρώτη στιγμή, με την καθοδήγηση των κομμουνιστών, ήταν αυτά που άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στη ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της στην καρδιά της κατεχόμενης Ευρώπης. Αυτό, δηλαδή, που αρνούνταν πεισματικά για 3 χρόνια να κάνουν οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών, που συμμετείχαν στην αντιχιτλερική συμμαχία με την ΕΣΣΔ. Οργανώνοντας την πάλη των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων για την επιβίωσή τους και την ένοπλη αντίσταση, παρεμπόδισαν την οικονομική αφαίμαξη των καταχτημένων χωρών και τη στρατολόγηση των κατεχόμενων πληθυσμών. Προξένησαν μεγάλες απώλειες στις δυνάμεις Κατοχής και καθήλωσαν στρατεύματα που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στο ανατολικό μέτωπο.

Το ΚΚΕ τιμά όλες και όλους, όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών και στην παρανομία στις χώρες που κατέκτησε ο φασιστικός άξονας. Όλους εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη στο χέρι, οργάνωσαν τον εργατικό-λαϊκό αγώνα, κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Τους αμέτρητους νεκρούς από τους βομβαρδισμούς και από την πείνα, με πρώτο και μεγαλύτερο θύμα τα παιδιά. Τα εκατομμύρια εκείνων που βασανίστηκαν στα φοβερά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου και κάθε χώρο φρίκης, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έφτασε στο έσχατο σημείο της, με την απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Αισθανόμαστε περήφανοι που το Κόμμα μας, το τιμημένο ΚΚΕ αποτέλεσε τον εμπνευστή, οργανωτή και κύριο αιμοδότη της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης, ενός από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της κατεχόμενης Ευρώπης.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη δικτατορία του Μεταξά, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες. Οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, χωρίς δεύτερη σκέψη, ζήτησαν να σταλούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, αλλά η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια οι αξιωματούχοι του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους τούς παρέδωσαν στις αρχές Κατοχής.

Σε μια εποχή που το σύνολο των αστικών δυνάμεων στην καλύτερη περίπτωση απείχε από την αντιστασιακή δράση και στη χειρότερη συνεργαζόταν με τις Αρχές Κατοχής, σε συνθήκες λιμού και μαζικών διώξεων και εκτελέσεων, το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στην Τριπλή Φασιστική Κατοχή.

Η Εθνική Αλληλεγγύη, το Εργατικό ΕΑΜ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, το ΕΛΑΝ, η ΕΠΟΝ, η ΟΠΛΑ και άλλες εργατικές-λαϊκές μαζικές οργανώσεις αγκάλιασαν με τη δράση τους εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες, βιοπαλαιστές αγρότες, αυτοαπασχολούμενους της πόλης, νεολαίους και γυναίκες. Έδωσαν φωνή στις ανάγκες και τα όνειρά τους, οργάνωσαν την πάλη τους, με την οποία μπόρεσαν να βγουν στο προσκήνιο της Ιστορίας και να γίνουν οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, πολύ πριν την αποχώρηση των Ναζί από την Αθήνα, και για πρώτη φορά στη χώρα μας, δημιούργησαν λαογέννητους θεσμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπαίδευσης και δικαιοσύνης.

«Δυστυχώς, , αυτός ο μαζικός εργατικός-λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη»

Το ΚΚΕ, παρά την τεράστια προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας, ως αποτέλεσμα και έπαθλο της αντιστασιακής δράσης. Υπό την επίδραση και των αναλύσεων του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική – λαϊκή εξουσία μετά την απελευθέρωση της χώρας από την κατοχή. Έβλεπε αποσπασμένα την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τον φασισμό, από την ανάγκη ανατροπής της ίδιας της καπιταλιστικής εξουσίας, που αποτελεί τη μήτρα τους. Έτσι, έχασε πολύτιμο χρόνο όταν ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν ευνοϊκός, υπήρχε επαναστατική κίνηση μαζών, επαναστατική κατάσταση και οδηγήθηκε σε απαράδεκτους συμβιβασμούς.

Από την άλλη, το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων και οι διεθνείς τους σύμμαχοι, Εγγλέζοι και Αμερικάνοι, προετοιμάζονταν για μια αποφασιστική αναμέτρηση με τον εργατικό – λαϊκό παράγοντα που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι στα χρόνια της κατοχής και με την πρωτοπορία του, το ΚΚΕ.

Ακούμε, ακόμα και σήμερα, διάφορες δυνάμεις να λένε ότι η συμμετοχή των κομμουνιστών σε μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού, εφόσον συνοδευτεί από μια συνέχιση της μαζικής πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Η θητεία και η διάλυση της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», στην οποία συμμετείχε το ΕΑΜ μετά την Απελευθέρωση, αλλά και το κύμα καταστολής και τρομοκρατίας που ακολούθησε τη Συμφωνία της Βάρκιζας, παρότι ο λαός ήταν μαζικά στους δρόμους, αποδεικνύουν το αβάσιμο αυτής της πεποίθησης.

Αν ο ειρηνικός κοινοβουλευτικός δρόμος προς το σοσιαλισμό δεν ήταν εφικτός το 1944, όταν οι εργατικές – λαϊκές δυνάμεις ήταν μαζικά οργανωμένες, επαναστατημένες και εξοπλισμένες μάλιστα με όπλα και ο καπιταλιστικός κρατικός μηχανισμός παρέμενε σμπαραλιασμένος, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, με τέτοια στρατηγική, είναι σκέτη ουτοπία.

Γι’ αυτό και παραμένει ως πολύτιμο ιστορικό δίδαγμα το ότι για το Κόμμα μας σε όλες τις συνθήκες και κάτω από κάθε συσχετισμό δυνάμεων, πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στο στόχο της εργατικής εξουσίας. Να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας, ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι μπορεί να έχει σαφή, ξεκάθαρη προοπτική η εργατική-λαϊκή πάλη.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος – όπως και νωρίτερα ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, αλλά και δεκάδες άλλοι τοπικοί και περιφερειακοί πόλεμοι που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα και συνεχίζονται έως τις μέρες μας – ήταν πόλεμος ιμπεριαλιστικός. Ήταν αποτέλεσμα των ανταγωνισμών των καπιταλιστικών κρατών για το μοίρασμα αγορών, αποικιών και σφαιρών επιρροής, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας. Στον βωμό των καπιταλιστικών συμφερόντων, συντελέστηκε αυτό το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες, όλοι αυτοί οι ανταγωνισμοί είναι και σήμερα παρόντες. Και μάλιστα έχουν οξυνθεί σε βαθμό πρωτόγνωρο, για το διάστημα των 80 χρόνων που μεσολάβησε από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτούς τους ανταγωνισμούς είναι βαθιά μπλεγμένη και η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και με την ουσιαστική συναίνεση όλων των κομμάτων που είναι υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Στην Ουκρανία, για πάνω από 3 χρόνια εξελίσσεται μια αιματηρή σύγκρουση ανάμεσα στην ουκρανική αστική τάξη, με συμμάχους ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και τη Ρωσική αστική τάξη, που έχει τους δικούς της συμμάχους. Άσχετα από τα υπαρκτά ή ανύπαρκτα προσχήματα που αξιοποιεί η κάθε πλευρά, άσχετα από τα τερατώδη ψέματα που ακούσαμε και στη χώρα μας, από τους παπαγάλους της πρώην «σωστής πλευράς της ιστορίας», είναι πλέον ολοφάνερο πως ο πόλεμος έγινε για το πώς θα μοιραστούν εύφορη γη, σπάνιες γαίες, ενέργεια, αγωγοί, λιμάνια, ΑΟΖ της Μαύρης Θάλασσας, μερίδια αγορών κοκ. Τι άλλο, αν όχι αυτό, αποδεικνύει και η ίδια η συμφωνία που υπέγραψαν τις προηγούμενες μέρες οι αντιδραστικές κυβερνήσεις Τραμπ και Ζελένσκι, για την εκμετάλλευση του πλούτου του ουκρανικού λαού;

Η καπιταλιστική Ρωσία, από την άλλη, απέδειξε πως αν και νεαρό σχετικά «αρπακτικό» μέσα στον καπιταλιστικό κόσμο, έχει τη δύναμη να αναμετρηθεί στα ίσια με το ευρωατλαντικό μπλοκ και να καταγάγει επιτυχίες στα πεδία των μαχών. Ήταν μια εξέλιξη που κλόνισε την ίδια την ευρωατλαντική συμμαχία, που για χρόνια μας παρουσίαζαν ως «αρραγή» και δομημένη πάνω σε «κοινές φιλελεύθερες αξίες».

Ο λόγος δεν είναι βέβαια η «παράνοια» των 100 πρώτων ημερών της διακυβέρνησης του Τραμπ, αλλά ότι οι ΗΠΑ θέλουν να «κλείσουν» το ουκρανικό μέτωπο – αποκομίζοντας όμως και κέρδη – για να εστιάσουν στον κύριο αντίπαλό τους, που αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία τους στις παγκόσμιες αγορές, δηλαδή την Κίνα.

Σήμερα, ο καπιταλιστικός κόσμος βαδίζει προς νέα παγκόσμια κρίση και η ΕΕ μπαίνοντας σε «ράγες» πολεμικής οικονομίας, για άλλη μια φορά, επιδιώκει να ρίξει τα βάρη στους εργαζόμενους. Γι’ αυτό προετοιμάζει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες – και την ελληνική – να δεχθούν να πληρώσουν από την τσέπη τους και με το αίμα τους, τα συμφέροντα των Ευρωπαίων καπιταλιστών, των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Να δεχθούν αδιαμαρτύρητα να «κόψουν» κι άλλα από τις ανάγκες τους για να πληρώσουν τους εμπορικούς πολέμους, τους δασμούς και τα αντίμετρα, την κούρσα των εξοπλισμών και την «πολεμική οικονομία», δηλαδή την προσαρμογή όλης της καπιταλιστικής οικονομίας σε συνθήκες πολέμου.

Γι΄ αυτό, όπου σταθεί και όπου βρεθεί ο Μητσοτάκης, διαφημίζει το σχέδιό του να διαθέσει άλλα 25 δισ. τα επόμενα χρόνια σε εξοπλισμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας. Έχει συνένοχα όλα τα άλλα κόμματα, πλην ΚΚΕ. Γιατί τα άλλα κόμματα, όχι μόνο υπερψήφισαν τις σχετικές δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και μέσα από τη γνωστή ανούσια αντιπαράθεση μεταξύ τους, δεν λένε, επίσης, καμιά κουβέντα για όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, αφού όλοι και όλες τους ταυτίζονται με τους στόχους της άρχουσας τάξης, του συστήματος.

Λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει πάνω από τον λαό και τη νεολαία, για να τους πείσουν ότι πρέπει να κάνουν δική τους αγωνία, το πόσο μεγάλο κομμάτι από την «πίτα» των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των επενδύσεων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και πάει λέγοντας, θα καταλήξει σε χέρια εγχώριων καπιταλιστών, πραγματικών ληστών. Και την ίδια ώρα, όμως, οι εργαζόμενοι θα καλούνται να κάνουν θυσίες γιατί όπως λένε τώρα προέχει η αμυντική θωράκιση της χώρας.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι θα επισκέπτονται τα νοσοκομεία, που θα παραμένουν διαλυμένα για να εξασφαλίζονται αυτοί οι πόροι. Τα παιδιά τους θα κάνουν μάθημα σε τάξεις που θα πέφτουν σοβάδες. Κυρίως, όμως, τα παιδιά των εργαζομένων θα φεύγουν για τα πολεμικά μέτωπα όταν αυτό απαιτηθεί, εκεί και όπου θα χρησιμοποιηθούν τελικά αυτοί οι εξοπλισμοί.

Για δείτε τώρα, πώς η αυτή η σάπια ΕΕ, που μας την παρουσίαζαν σαν παράδεισο, βάζει τους καλοταϊσμένους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, να γράφουν οδηγίες που καλούν τους λαούς να «στοκάρουν» αυτά που τους χρειάζονται για να επιβιώσουν με τροφή για 72 ώρες. Αισθάνθηκαν μάλιστα και δικαιωμένοι για τις οδηγίες αυτές μετά το Black Out στην Ισπανία και την Πορτογαλία, το οποίο στην αρχή απέδωσαν σε σπάνια μετεωρολογικά φαινόμενα. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, λίγο έλειψε να επιβληθεί στρατιωτικός νόμος. Θέλουν να «εκπαιδεύσουν» τον λαό για τέτοιες συνθήκες στο μέλλον, σε συνθήκες πολεμικής σύγκρουσης.

Τώρα, όμως, είναι η ώρα κάθε καλοπροαίρετος εργαζόμενος, κάθε άνθρωπος του μόχθου, κάθε νέος και νέα, να αναρωτηθεί: Αλήθεια, αυτό είναι το παρόν και το μέλλον που μας αξίζει στον αιώνα των μεγάλων επιστημονικών επιτευγμάτων, των πρωτόγνωρων δυνατοτήτων που έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη εργασία και σκέψη;

Διότι οι αδυναμίες του σάπιου συστήματος, καθρεφτίζουν τις δικές μας δυνατότητες να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με αυτή τη βαρβαρότητα. Ανοίγοντας έναν ελπιδοφόρο δρόμο για να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε καλά πως όταν η καρδιά και το μυαλό, συναντιούνται με την συλλογική πρωτοπόρα οργάνωση, προσφέρουν αποτελεσματικότητα και νίκες. Όταν η ατομική θέληση, η προσωπική συνεισφορά, συναντηθεί με τη συλλογική σκέψη και πράξη, πολλαπλασιάζεται. Αλλιώς μένει κολοβή, αναποτελεσματική, ενσωματώνεται ή εξανεμίζεται, εξαϋλώνεται.

Όταν η θεωρία, η ιδεολογία και η πολιτική, αποτυπώνονται σε σχέδιο συγκεκριμένο. Ένα σχέδιο που παίρνει υπόψη την ίδια την κίνηση των εργατικών λαϊκών δυνάμεων, που “θα σπρώχνουν με στήθος και με γόνα για να μας βγάλουν από λάσπη”. Ένα σχέδιο, στηριγμένο στην πρωτοπόρα οργάνωση της πάλης που θα εμπεριέχει όλα αυτά. Μόνον έτσι καθίσταται δυνατό και το άλμα τη στιγμή και την ώρα που θα χρειαστεί. Να σημάνει το σάλπισμα για τη νικηφόρα έφοδο της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στους ουρανούς της ελπίδας, βγαίνοντας από το βαθύ σκοτάδι στο φως της λαϊκής ανάτασης. Μιλάμε όχι για τους ουρανούς της ουτοπίας, αλλά της ρεαλιστικής πρότασης διεξόδου, που έχει το ΚΚΕ: Τον επίκαιρο περισσότερο από ποτέ, σοσιαλισμό.

80 χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν, ενισχύουν τη θέση ότι απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση – διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Κι αν σε κάποιους αυτά ακούγονται ουτοπικά, τους καλούμε να αναλογιστούν ότι ολόκληρη η ιστορία του 20ου αιώνα και η περίοδος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αναδεικνύει τη στενή σύνδεση ιμπεριαλιστικού πολέμου και σοσιαλιστικής επανάστασης.

Οι γιγαντιαίοι τρανταγμοί που επιφέρει ο πόλεμος στη σταθερότητα της καπιταλιστικής εξουσίας, δημιουργούν τις αντικειμενικές προϋποθέσεις της ίδιας της ανατροπής της, με την ορμητική είσοδο των λαών στο προσκήνιο. Απαραίτητος όρος για να γίνει αυτή η δυνατότητα πραγματικότητα, είναι η δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων να προσανατολίζεται από ένα επαναστατικό πρόγραμμα, να στοχεύει στη σχεδιασμένη, οργανωμένη και συνειδητή πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η ολόπλευρη προετοιμασία πρέπει να έχει προηγηθεί, δηλαδή να κατακτιέται από τώρα, από χθες, σε μη επαναστατικές συνθήκες.

Σήμερα, σε συνθήκες ανταγωνισμού ΗΠΑ-Κίνας για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, αντιθέσεων στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού και ευρασιατικού μπλοκ, συνέχισης δύο κύριων πολεμικών συγκρούσεων σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή και δεκάδων άλλων τοπικών και περιφερειακών, όξυνσης των αντιθέσεων στα Βαλκάνια και γκριζοποίησης του Αιγαίου, η στάση του ΚΚΕ εκφράζεται με μια σαφή θέση: Το εργατικό – λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να παγιδεύεται στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης ή και να ακολουθεί τις διαφορετικές πιθανόν επιλογές τμημάτων, κομμάτων και θεσμών της στο δίπολο ιμπεριαλιστικός πόλεμος – ιμπεριαλιστική ειρήνη. Η πάλη, για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη και για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα μπορούν να εκμεταλλευτούν τον ζωτικό χώρο που δημιουργούν οι αντιθέσεις των αντιπάλων τους για να αναπτύξουν τη δράση τους, μόνο όταν έχουν ξεκάθαρη την κοινή, αντεργατική-αντιλαϊκή ταυτότητα όλων αυτών, μόνο όταν δεν αποσπώνται από τον στόχο της οριστικής κατάλυσης της απάνθρωπης καπιταλιστικής εξουσίας. Η αντοχή και ικανότητα του ΚΚΕ, ως κόμματος ετοιμοπόλεμο, είναι προϋπόθεση για να αναδειχθούν όλες οι αρετές της εργατικής τάξης ως τάξης απελευθερώτριας από την εκμετάλλευση, την κρίση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, μαζί με τους συμμάχους της.

Γι’ αυτό, το ΚΚΕ έχει θέσει ως στόχο και επιδιώκει να ενισχυθεί η ικανότητά του σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε χώρο και κλάδο εργασίας, σε κάθε πόλη και χωριό ώστε:

· Να πρωτοστατεί στην ανάπτυξη αγώνων διεκδίκησης χωρίς να αποσπά αυτή τη δράση από τη ζύμωση και πάλη για την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, την κατάργηση των εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων.

· Να συνδέει κάθε οικονομικό και πολιτικό αγώνα και κάτω από οποιονδήποτε συσχετισμό με το κύριο πολιτικό καθήκον, την πάλη για την εργατική εξουσία και να αξιοποιεί όλες τις μορφές πάλης σε αυτή την κατεύθυνση.

· Να αποκρούει κάθε αντικομουνιστική επίθεση και να επαγρυπνεί.

Το ΚΚΕ, με το αίμα των καλύτερων παιδιών του, έχει αποδείξει την αφοσίωσή του στην εργατική τάξη, στο δίκιο του λαού, στον σοσιαλισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό.

Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ορμή και γνώση. Προχωράμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Είναι βαθιά και επιστημονικά θεμελιωμένη η πεποίθησή μας ότι ο 21ος θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, των νέων ορμητικών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων δεν μας αποθαρρύνει, γιατί γνωρίζουμε ότι θα ανατραπεί. Έχουμε εμπιστοσύνη στις θέσεις μας που επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις, έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη.

Η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών απέδειξε ότι καμιά εξουσία δεν είναι άτρωτη απέναντι στις μαζικά οργανωμένες και εξοπλισμένες εργατικές-λαϊκές δυνάμεις. Όταν τον Ιούλη του 1941, στην κατειλημμένη Αθήνα, μια δράκα αποφασισμένων κομμουνιστών, αποφάσιζε την αντίσταση με όλα τα μέσα στην Τριπλή Φασιστική Κατοχή. Τον καιρό που οι ναζιστικές μεραρχίες παρέμεναν αήττητες και προέλαυναν στα σοβιετικά εδάφη. Έθετε έναν στόχο, ο οποίος – φαινομενικά – παρέβλεπε τον ήδη διαμορφωμένο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Κι όμως δικαιώθηκαν!

Το ΚΚΕ βαδίζει στις αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας πιο έμπειρο και πιο εξοπλισμένο. Πορευόμαστε με έναν και μόνο σκοπό: Να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, να οικοδομήσουμε τη μεγάλη αντικαπιταλιστική συμμαχία που θα αντιπαλέψει την αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική. Θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση.

Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική – λαϊκή νίκη! Τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.