Το νεκροταφείο στη Βιρτζίνια και ο θρύλος με το βαμπίρ που κατοικεί σε αυτό

Το νεκροταφείο του Χόλιγουντ, όπως ονομάζεται το νεκροταφείο που βρίσκεται στη γειτονιά Oregon Hill, στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, σχεδιάστηκε το 1847 και άνοιξε το 1849, δώδεκα χρόνια πριν από τον εμφύλιο πόλεμο. Η τετραετής σύγκρουση που προκλήθηκε από την επιθυμία της Συνομοσπονδίας να διατηρήσει νόμιμη τη δουλεία θα έδινε τελικά στο νεκροταφείο άφθονη προσφορά «κατοίκων».

Χτίστηκε γύρω από ένα παλαιότερο νεκροταφείο, και έτσι περιέχει στοιχεία προ-βικτοριανών νεκροταφείων, καθώς και τα ανθισμένα «εφέ» ενός τυπικού νεκροταφείου κήπου. Άνοιξε επίσημα κατά τη διάρκεια του κύματος των αγροτικών νεκροταφείων στη δεκαετία του 1840, αλλά έλαβε τις περισσότερες ταφές του κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

Έχει τα χαρακτηριστικά ενός νεκροταφείου, εντυπωσιακά μνημεία, σκιερές βελανιδιές, μονοπάτια με στροφές με θέα στον ποταμό Τζέιμς, καθώς και μια ιδιαίτερη πινελιά που το κάνει μοναδικό στο είδος του: το θρύλο που το συνδέει με ένα βαμπίρ.

Σύμφωνα με τον μύθο, λοιπόν, μετά από μια μυστηριώδη κατάρρευση της σήραγγας ενός σιδηροδρόμου το 1929 στο κοντινό Church Hill, ένα ανθρώπινο πλάσμα καλυμμένο με αίμα, με μυτερά δόντια και σάρκα που σάρκα που «έτρεχε» από το σώμα του, φαίνεται να κατευθυνόταν προς ένα μαυσωλείο του νεκροταφείου. Από τότε, το νεκροταφείο αποτέλεσε ένα δημοφιλές μέρος για τους εφήβους, οι οποίοι το επισκέπτονταν αργά το βράδυ, προσπαθώντας να δουν από κοντά το περίφημο Βαμπίρ του Ρίτσμοντ.

Το νεκροταφείο απλώνεται σε μια έκταση 135 στρεμμάτων, ενώ αποτελεί την τελευταία «κατοικία» δύο πρώην προέδρων των ΗΠΑ -Τζέιμς Μονρόε και Τζον Τάιλερ. Μάλιστα, σε αυτό είναι θαμμένος και το ομοσπονδιακός πρόεδρος Τζέφερσον Ντέιβις, ενώ είναι, επίσης, το μέρος ανάπαυσης 25 Συνομοσπονδιακών Στρατηγών -ο μεγαλύτερος αριθμός από οποιοδήποτε άλλο νεκροταφείο της χώρας.

Εντύπωση προκαλεί το μνημείο σε σχήμα πέτρινης πυραμίδας από γρανίτη ύψους 27 μέτρων, που βρίσκεται πάνω από τους τάφους περισσότερων από 18.000 ομοσπονδιακών στρατιωτών.

Το νεκροταφείο συνέχισε να ανθίζει στον εικοστό αιώνα ως επιθυμητό μέρος ανάπαυσης για τις ελίτ οικογένειες του Ρίτσμοντ, ενώ μέχρι σήμερα παραμένει ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της περιοχής για τους επισκέπτες και τους λάτρεις της φύσης.