Ο φόβος για την κοινωνική κατακραυγή είναι ένα από τα κυρίαρχα συναισθήματα των ομοφυλόφιλων, οι οποίοι τρέμουν να κρατήσουν δημοσίως το χέρι του συντρόφου τους.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας ο Οργανισμός των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. έκανε μια διαδικτυακή έρευνα σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συν την Κροατία. Δύο στους τρεις ερωτηθέντες στην έρευνα απάντησαν ότι φοβόντουσαν να εμφανιστούν από κοινού δημοσίως, μεταξύ των ομοφυλόφιλων το ποσοστό είναι περίπου στα 3/4 αυτών.
Σχεδόν το 30% των 93.000 συμμετεχόντων σε αυτή τη μελέτη δήλωσαν ότι ήταν θύματα βίας ή κακοποίησης κατά τα τελευταία πέντε χρόνια. Μεταξύ των 7.000 τρανσέξουαλ, το 30% ανέφερε ότι είτε δέχτηκε επίθεση ή απειλήθηκε με βία πάνω από τρεις φορές κατά τους τελευταίους 12 μήνες.
«Ο φόβος, η απομόνωση και οι διακρίσεις είναι ένας “κοινός τόπος” σε αυτή την κοινότητα, που ονομάζεται LGBT, (από τα αρχικά στην αγγλική γλώσσα, των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ)» αναφέρεται στην έκθεση, όπου ταυτόχρονα σημειώνεται, ότι είναι καιρός για την προώθηση και προστασία των δικαιωμάτων τους.
Συχνά, οι διακρίσεις αρχίζουν στο σχολείο, αναφέρει ο Οργανισμός των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Δύο στους τρεις ομοφυλόφιλους, έχουν «καλυμμένο» το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, καθώς είναι στόχος αρνητικών σχολίων ή συμπεριφορών.
Ακόμη και σε ευρωπαϊκές χώρες που θεωρούνται «ανεκτικές», ορισμένοι αισθάνονται ότι υφίστανται διακρίσεις και συχνά δέχονται λεκτική βία. «Είναι κυρίως λεκτική κακοποίηση εκ μέρους των νέων», λέει ένας ομοφυλόφιλος που ζει στο Βέλγιο.
Στην Ολλανδία που ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τους γάμους ομοφυλοφίλων το 2001, σχεδόν το 20% των συμμετεχόντων στην έρευνα δηλώνουν ότι έχουν υποστεί διακρίσεις, οι οποίες αφορούν την πρόσβαση σε υπηρεσίες, όπως η υγεία, η εύρεση ενός διαμερίσματος, η κοινωνική έξοδος, η συμμετοχή σε αθλητικά σωματεία ή η εργασία σε τράπεζες
