Η ζωή του Χίτλερ από την παιδική του ηλικία στην Αυστρία και την εποχή που ήταν ζωγράφος, έως την εμπειρία του ως στρατιώτη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μετέπειτα άνοδό του στην εξουσία, παρουσιάζονται στην έκθεση «Χίτλερ – πώς μπόρεσε να συμβεί» στο Βερολίνο.
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, περισσότερα από 70 χρόνια μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ στο μπούνκερ του στο Βερολίνο κατά τις τελευταίες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια νέα έκθεση στη γερμανική πρωτεύουσα εξετάζει το πώς έγιναν ναζί οι Γερμανοί και τι ήταν αυτό που έκανε τους απλούς πολίτες της χώρας να μετατραπούν σε δολοφόνους υπό τις εντολές του Τρίτου Ράιχ.
Η έκθεση πραγματοποιείται σε ένα μπούνκερ στο Βερολίνο που δεν είναι προσβάσιμο στο κοινό και το οποίο χρησιμοποιήθηκε από αμάχους στη διάρκεια δύο αεροπορικών επιδρομών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κοντά στο μπούνκερ όπου ζούσε ο Χίτλερ, τις ώρες που η γερμανική πρωτεύουσα βομβαρδιζόταν.
Άλλα εκθέματα εστιάζουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ και στο Ολοκαύτωμα, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους έξι εκατομμύρια Εβραίοι.
Η έκθεση τελειώνει με μια αμφιλεγόμενη ανακατασκευή του δωματίου του μπούνκερ όπου αυτοκτόνησε ο Χίτλερ στις 30 Απριλίου 1945 -το οποίο κοσμούν ένα παλιό ρολόι δαπέδου, ένας λουλουδάτος καναπές και μια δεξαμενή οξυγόνου. Η έκθεση παρουσιάζεται πίσω από γυαλί και παρακολουθείται από κάμερα. Οι επισκέπτες απαγορεύεται να τραβήξουν φωτογραφίες.
Ο επιμελητής της έκθεσης, Βίλαντ Γκίμπελ, 67 ετών, είπε πως έχει κατηγορηθεί ότι προσπαθεί να παρουσιάσει έναν «Ντίσνεϊ Χίτλερ», επειδή θέτει σε κοινή θέα ένα δωμάτιο. Όμως, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο ίδιος τονίζει ότι η έκθεση εστιάζει στα εγκλήματα που διέπραξε το καθεστώς του Χίτλερ. «Αυτό το δωμάτιο είναι εκεί όπου τελείωναν τα εγκλήματα, όπου όλα τελείωναν, άρα αυτός είναι ο λόγος που το δείχνουμε», πρόσθεσε.
Είπε επίσης πως έχει αναρωτηθεί πώς προέκυψαν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το Ολοκαύτωμα από την εποχή που έπαιζε ως παιδί στα ερείπια της μεταπολεμικής Γερμανίας και υπογράμμισε πως η έκθεση επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.
«Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολλοί Γερμανοί αισθάνθηκαν ταπεινωμένοι λόγω της Συνθήκης των Βερσαλλιών», δήλωσε ο Γκίμπελ, αναφερόμενος στη συμφωνία που υπογράφηκε το 1919 και ανάγκασε την ηττημένη Γερμανία να καταβάλει μαζικές αποζημιώσεις.
«Την ίδια στιγμή υπήρχε αντισημιτισμός στην Ευρώπη και όχι μόνο στη Γερμανία… και ο Χίτλερ επένδυσε σε αυτό τον αντισημιτισμό και αυτό που ο κόσμος αποκάλεσε ‘επαίσχυντη ειρήνη των Βερσαλλιών’ με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει αυτά τα δύο θέματα για να κινητοποιήσει τον κόσμο», επισήμανε.
Ο Γκίμπελ, που τρέφει προσωπικό ενδιαφέρον, επειδή ένας από τους παππούδες του ήταν μέλος ενός εκτελεστικού αποσπάσματος, ενώ ο άλλος έκρυβε έναν Εβραίο, τόνισε επίσης ότι ήθελε η έκθεση να δείχνει πόσο γρήγορα μια δημοκρατία μπορεί να καταργηθεί και να καταστήσει σαφές πως τα αντιδημοκρατικά κινήματα πρέπει να καταπνίγονται προτού γιγαντωθούν.
Σκοπός της έκθεσης -πάντα σύμφωνα με τον ίδιο- είναι να δείχνει επίσης ότι ορισμένοι Γερμανοί έγιναν ναζί, καθώς ήθελαν να επωφεληθούν προσωπικά από τις περιουσίες των Εβραίων, ενώ άλλοι γοητεύθηκαν από τους ναζί γιατί είχαν δυσαρεστηθεί από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών και «ακολούθησαν τον Χίτλερ επειδή υποσχέθηκε να κάνει και πάλι μεγάλη τη Γερμανία».
Η έκθεση, που περιλαμβάνει φωτογραφίες, σχέδια του Χίτλερ, ταινίες που αναφέρονται στον γάμο του με την επί χρόνια σύντροφό του, Εύα Μπράουν, και ένα μοντέλο του μπούνκερ του Χίτλερ, έχει προσελκύσει περισσότερους από 20.000 επισκέπτες αφότου εγκαινιάστηκε πριν από δύο μήνες.
