Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα που μπορεί να ζήσει κανείς είναι να μάθει ότι δεν προέρχεται από την οικογένεια που αγάπησε.
Η απειλητική αυτή ιδέα ανατρέπει όσα ξέρεις για την ταυτότητά σου, τους γονείς σου και τα ίδια τα θεμέλια της ζωής σου, πυροδοτώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις που άλλοτε έχουν ευτυχές και άλλοτε δυσοίωνο τέλος.
Η εμπειρία λογίζεται κατακλυσμιαία, καθώς πια όλα τίθενται εν αμφιβόλω και τίποτα δεν είναι σίγουρο, αφού όλος ο βίος μοιάζει πια ψέμα…
Όταν ο πατέρας είναι απαγωγέας και φονιάς
Ο εμφύλιος πόλεμος της Γουατεμάλας ξεκίνησε το 1960 και για τα επόμενα 36 χρόνια θα μαινόταν λυσσαλέα, στέλνοντας κατά τις εκτιμήσεις 250.000 ανθρώπους στον άλλο κόσμο σε περισσότερες από 600 σφαγές σε ολόκληρη τη χώρα. Μια τέτοια σφαγή αμάχων το 1962 σε ένα χωριουδάκι, όταν οι κυβερνητικές δυνάμεις εξόντωσαν τους 250 άντρες και γυναικόπαιδα, θα είχε μια παράπλευρη συνέπεια.
Μόλις δύο αγοράκια γλίτωσαν από το μαχαίρι του καθεστώτος και ένα από αυτά ήταν ο τρίχρονος Όσκαρ Αλφρέντο Ραμίρεζ Καστανέδα, ο οποίος απήχθη από τον υπολοχαγό που ήταν υπεύθυνος για το μακελειό. Ο στρατιωτικός τον πήρε για να τον μεγαλώσει σαν παιδί του, αν και σύντομα θα σκοτωνόταν σε τροχαίο, οπότε ο Όσκαρ μεγάλωσε με τη μητέρα του δράστη.
Μεγάλωσε όμως με αγάπη και καλοσύνη και η γιαγιά του του έμαθε να τιμά τον αδικοχαμένο πατέρα του, αυτόν που πίστευε τουλάχιστον ο μικρός ότι ήταν πατέρας του. Γιατί στην πραγματικότητα ήταν απαγωγέας αλλά και αυτός που είχε διατάξει τον φόνο των βιολογικών γονέων του και των οχτώ αδερφών του.
Ο Όσκαρ εγκατέλειψε το 1998 τη Γουατεμάλα και μπήκε παράνομα στις ΗΠΑ, όπου εγκαταστάθηκε στη Μασαχουσέτη, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία δικά του παιδιά. Το καθεστώς του βέβαια τον ανησυχούσε και κρυβόταν επιμελώς από τις κρατικές υπηρεσίες, όταν έλαβε μια μέρα ένα τηλεφώνημα από την εισαγγελία της Γουατεμάλας.
Η κρατική υπάλληλος του διαμήνυσε όλη την αλήθεια: ο πατέρας του ήταν ο απαγωγέας και ο δολοφόνος των πραγματικών γονιών του. Η γυναίκα ισχυρίστηκε βέβαια ότι στη σφαγή του χωριού είχε επιβιώσει άλλος ένας άνθρωπος και δεν ήταν παρά ο βιολογικός πατέρας του!
Έναν χρόνο μετά την αποκάλυψη, ο πατέρας Καστανέδα ταξίδεψε στις ΗΠΑ για να ξαναβρεθεί με τον γιο του έπειτα από 30 χρόνια. Η μοναδική ιστορία του θα έκανε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να του εκχωρήσει το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο το 2012…
Η μητέρα που δεν ήθελε να παραδώσει την κηδεμονία
Τον Φεβρουάριο του 2004, η 17χρονη Όρεϊ Στάινμαν αποφάσισε να γκουκλάρει το όνομά της στον σχολικό υπολογιστή. Με τόσο παράξενο βαφτιστικό δεν περίμενε φυσικά να βρει πολλές αναζητήσεις, αν και η πρώτη που εμφανίστηκε στην οθόνη της έφτανε και περίσσευε.
Ήταν λοιπόν από μια ιστοσελίδα με εξαφανισμένα παιδιά, όταν και έμαθε η έφηβη από το Λος Άντζελες ότι είχε απαχθεί από τον πατέρα της, που ζούσε στην Αλμπέρτα του Καναδά. Τον Μάιο του 1989, η μητέρα της Όρεϊ, Ζιζέλ-Μαρί Γκουντρό, έχασε την κηδεμονία της κόρης της από τον πρώην σύντροφό της. Αντί βέβαια να του την παραδώσει ως όφειλε, την έκλεψε και το έσκασε για το Μεξικό, αν και αργότερα επέστρεψε και κρυβόταν στη νότια Καλιφόρνια.
Η Γκουντρό συνελήφθη τελικά τον Φεβρουάριο του 2004 όταν η δασκάλα της Όρεϊ, στην οποία είχε εξομολογηθεί την απίστευτη ιστορία της, πήγε στην αστυνομία. Τέσσερις μήνες μετά, η γυναίκα εκδόθηκε στον Καναδά, όπου καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση για απαγωγή ανηλίκου…
Η περίεργη ιστορία της Γερμανίδας
Η Άνγκελα Πάλμερ γεννήθηκε στη Γερμανία στη δεκαετία του 1960 και, σύμφωνα με την ιστορία του πατέρα της, η μητέρα της την είχε εγκαταλείψει σε ορφανοτροφείο, απ’ όπου την πήρε και τη μεγάλωσε ως κόρη του. Παρά ταύτα, ο τύπος ήταν αλκοολικός και περιέφερε το κοριτσάκι σε όλη την κεντρική Ευρώπη στα παιδικά της χρόνια. Μέχρι να κλείσει τα 18 της, η Άνγκελα είχε μετακομίσει σε περισσότερες από 12 χώρες, καθώς ο πατέρας ισχυριζόταν ότι ήταν πλασιέ και μετακινούνταν συχνά για επαγγελματικούς λόγους.
Στα 16α γενέθλιά της δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα της, η οποία προσπάθησε να της εξηγήσει τους λόγους που ζούσαν χωριστά, αν και η έφηβη έκλεισε ταραγμένη το τηλέφωνο πριν δοθούν εξηγήσεις. Στα 18 της έφυγε τάχιστα από την πατρική αγκαλιά για να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Με το που έφτασε βέβαια στη Βόρεια Καρολίνα, το πρώτο που έκανε ήταν να διακόψει την επικοινωνία με τον τύραννο πατέρα και να μην επιστρέψει ποτέ στην Ευρώπη.
Το 2013 θα τη βρει στα 44 της χρόνια να διαμένει σε κωμόπολη της Καλιφόρνια, όταν και έλαβε ένα αίτημα φιλίας στο Facebook από μια άγνωστη γυναίκα ονόματι Χέλγκα Σιμέκι, που όπως είδε ζούσε στην Κροατία. Στο μήνυμα η άγνωστη της μιλούσε στα γερμανικά ρωτώντας τη για την παιδική της ηλικία. Από την επικοινωνία των δύο γυναικών έμαθε η Άνγκελα ότι ήταν κόρη της Χέλγκα, η οποία της έστειλε το πιστοποιητικό γέννησης αλλά και μια σειρά από παλιές φωτογραφίες για να την πείσει για την αλήθεια των λεγομένων της.
Η Χέλγκα δεν είχε εγκαταλείψει το παιδί της, το οποίο είχε απαχθεί αντιθέτως από τον πατέρα της. Παρά το γεγονός ότι η μητέρα κατάφερε να τους ξετρυπώσει αρκετές φορές, δεν κατάφερε να τη σώσει, καθώς όποτε ο τύπος λάμβανε δικαστική κλήτευση, εγκατέλειπε την επομένη τη χώρα. Και στην πραγματικότητα ο πατέρας καταζητούνταν ακόμα στη Γερμανία για απαγωγή και οικογενειακή βία.
Οι δυο γυναίκες συνομιλούσαν πια συχνά μέσω Skype και η Άνγκελα ίδρυσε μια ιστοσελίδα φιλανθρωπικού χαρακτήρα για να μαζέψει δωρεές ώστε να της στείλει δυο εισιτήρια (για τη Χέλγκα και τον σύζυγό της) για Αμερική. Παρά το γεγονός ότι μάζεψε 4.000 δολάρια, δεν είναι ξεκάθαρο αν συναντήθηκαν τελικά, παρά τα 44 χρόνια που πέρασαν χώρια…
Πατέρας και κόρη φυγάδες
Το 1974 η τετράχρονη Σάρα-Σεσίλια Φιλκενστάιν έφυγε ταξίδι με τον πατέρα της, αν και τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως φαινόταν. Κι αυτό γιατί η μητέρα της νόμιζε πως θα πήγαιναν απλώς σε ένα από τα πάρκα του Όσλο, αν και ο πατέρας είχε ήδη βγάλει εισιτήρια για Νέα Υόρκη.
Ο τύπος έλεγε στο κορίτσι ότι η μητέρα της θα ερχόταν σύντομα από τη Νορβηγία να τους συναντήσει, αν και αργότερα άλλαξε την ιστορία του λέγοντάς της ότι τους είχε εγκαταλείψει. Η μητέρα τούς εντόπισε κάποια στιγμή στις ΗΠΑ και κατέφτασε εκεί, αν και συναντήθηκε μόλις δυο φορές με την κόρη της, καθώς ο πατέρας την πήρε και εξαφανίστηκαν ξανά.
Για τα επόμενα χρόνια, πατέρας και κόρη θα περνούσαν από 34 αμερικανικές πολιτείες αλλά και από τον Καναδά και το Μεξικό, ζώντας με αγαθοεργίες και μετακινούμενοι συνέχεια. Η κοπέλα έμαθε κάποια στιγμή τον λόγο που ήταν συνεχώς στον δρόμο, αν και δυστυχώς για κείνη δεν μπορούσε να ξεφύγει από την κηδεμονία του τυράννου.
Όλα άλλαξαν όταν έγινε 16, όταν το έσκασε από τον κλοιό του και πήγε να ζήσει με μια οικογένεια στη Νέα Υόρκη. Τότε ήταν που κατάφεραν να εντοπίσουν τη μητέρα στο Όσλο, η οποία μέσα σε μερικές ώρες βρισκόταν στις ΗΠΑ για να αγκαλιάσει την κόρη της. Μητέρα και κόρη ζούνε έκτοτε μαζί…
Ιστορική συνάντηση
Ο Σαν Μπιν μεγάλωσε σε ένα σπίτι στην αχανή κινεζική ύπαιθρο πιστεύοντας πάντα ότι ήταν υιοθετημένος. Δεν το σκάλισε βέβαια το θέμα ποτέ, το πίστευε πάντως ακράδαντα. Όσο μεγάλωνε, τόσο πιο έντονα σκεφτόταν το γεγονός και κάποια στιγμή αποφάσισε να αναζητήσει τις βιολογικές του ρίζες.
Ο 27χρονος Σαν αποφάσισε το 2014 να υποβληθεί σε εξέταση DNA για να δει τι ψάρια θα πιάσει. Λίγο αργότερα, έλαβε ένα τηλεφώνημα που ξεκαθάρισε το τοπίο: όταν ήταν τεσσάρων (το 1991), απήχθη από μια υπαίθρια αγορά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το τωρινό του σπίτι. Οι δράστες ήταν μια σπείρα που έκλεβε παιδιά και τα πουλούσε σε άτεκνες οικογένειες.
Οι βιολογικοί γονείς του τον αναζητούσαν για χρόνια, αν και μάταια. Η μητέρα του είχε πεθάνει το 2011, ο Σαν είχε ωστόσο πατέρα και μια μικρότερη αδερφή. Στις 13 Ιανουαρίου 2015, πατέρας και γιος συναντήθηκαν σε αστυνομικό τμήμα της κεντρικής Κίνας για πρώτη φορά έπειτα από 24 χρόνια…
