Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν πρέπει να παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία απλά και μόνο για να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, υποστηρίζει σε άρθρο του στο περιοδικό The American Conservative ο συγγραφέας – μελετητής Patrick Casey.
Παρά τις υποσχέσεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ για άμεσο τερματισμό της σύγκρουσης – είχε δηλώσει προεκλογικά πως «θα τελείωνε τον πόλεμο μέσα σε 24 ώρες» – η πραγματικότητα παραμένει διαφορετική, λέει ο Casey. Ο ίδιος ο Τραμπ αναγνώρισε πρόσφατα ότι αυτή η δήλωση ήταν μια υπερβολή με σκοπό να καταδείξει την πρόθεσή του να επιδιώξει την ειρήνη. Ωστόσο, έξι μήνες μετά την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο, ο πόλεμος συνεχίζεται χωρίς ουσιαστική πρόοδο.
Ο συντάκτης του άρθρου υπογραμμίζει πως ακόμα κι αν ο Τραμπ έχει την πολιτική βούληση να συμβάλει στον τερματισμό του πολέμου, ούτε η Ρωσία, ούτε η Ουκρανία φέρονται διατεθειμένες να προχωρήσουν σε συμβιβασμό. Η Μόσχα δεν θα εγκαταλείψει τα εδάφη που έχει προσαρτήσει, ενώ το Κίεβο δεν προτίθεται να αποδεχθεί ειρήνη που θα συνεπάγεται απώλεια κυριαρχίας ή μελλοντική ουδετερότητα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Casey επισημαίνει ότι μια επιφανειακή μεσολάβηση που στοχεύει μόνο στην επίδειξη ισχύος ή διαφοροποίησης από τη γραμμή του Μπάιντεν, όχι μόνο δεν θα φέρει αποτελέσματα, αλλά μπορεί τελικά να λειτουργήσει υπέρ του Πούτιν.
«Όχι στην επιμονή που θα φέρει αδιέξοδο»
Το άρθρο προειδοποιεί πως ο Τραμπ δεν πρέπει να παγιδευτεί σε μια πολιτική που θα διατηρεί ενεργό τον πόλεμο μόνο και μόνο για να εμφανίζεται ότι «δεν χαρίζεται» στη Μόσχα. Μια τέτοια στάση ενδέχεται να έχει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: να παρατείνει το μαρτύριο των Ουκρανών, να ενισχύσει τον ρόλο της Ρωσίας στην περιοχή και να πλήξει τη διεθνή εικόνα των ΗΠΑ. Ο Casey τονίζει ότι το επιχείρημα της ειρήνης πρέπει να στηρίζεται σε ρεαλισμό και όχι σε πολιτικούς τακτικισμούς, καθώς η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση τις προσωπικές αντιπάθειες ή εμμονές.
Το ζήτημα δεν αφορά μόνο τη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και την αξιοπιστία τους έναντι των συμμάχων τους. Εάν η Ουάσινγκτον δείξει ότι είναι πρόθυμη να εγκαταλείψει την Ουκρανία σε ένα δυσμενές ειρηνευτικό σενάριο χωρίς νομικές εγγυήσεις, τότε οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης –και όχι μόνο– θα επανεξετάσουν τη σχέση τους με τις ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, αρκετοί διεθνείς αναλυτές ανησυχούν πως το «ειρηνευτικό σχέδιο Τραμπ» – όπως παρουσιάστηκε ανεπίσημα – προσεγγίζει τη σύγκρουση ως ένα διαπραγματευτικό deal ακινήτων και όχι ως έναν πόλεμο εθνικής επιβίωσης για την Ουκρανία.
Ο Casey, κλείνοντας, υπογραμμίζει πως ο Τραμπ οφείλει να δράσει με καθαρό στρατηγικό κριτήριο και όχι με σκοπό να επιδείξει σκληρή στάση απέναντι στον Πούτιν. Η πολιτική «συνέχισης του πολέμου για να τον εκνευρίσει» δεν συνιστά στρατηγική και, τελικά, μπορεί να πλήξει την ίδια τη Δύση περισσότερο απ’ ό,τι τη Ρωσία.
