Ο Ντόναλντ Τραμπ κάθε φορά που αναφέρεται στον πόλεμο στην Ουκρανία δηλώνει ή αφήνει να εννοηθεί ότι η σύγκρουση «τερματίζεται σύντομα», ωστόσο δεν ασκεί καμία πίεση στον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον ισχυρό της υπόθεσης.
Ανεξαρτήτως από όσα έχουν πει μεταξύ τους για τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας στο μέλλον, στο ουκρανικό φαίνεται να υπάρχει αδιέξοδο. Ενδεικτικά, η καλή πίστη του Αμερικανού προέδρου για τις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη κατέληξαν σε φιάσκο.
Η ρωσική και ουκρανική αντιπροσωπεία συναντήθηκαν μετά από ένα σύντομο διπλωματικό πόλεμο και το αποτέλεσμα παρέπεμπε περισσότερο σε ριάλιτι της λεγόμενης trash τηλεόρασης, παρά σε διπλωματικές διαπραγματεύσεις. Αξιωματούχοι υποστήριξαν ότι ακούστηκαν εκφράσεις πεζοδρομίου και από τις δύο πλευρές, με τους αντιπροσώπους να θυμίζουν χούλιγκαν και όχι διπλωμάτες.
Επίσης, από την τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ-Πούτιν δεν προέκυψε κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα. Αντιθέτως, ο Αμερικανός πρόεδρος εμφανίστηκε «να σκύβει κεφάλι» και ο Ρώσος ομόλογος του «να κάνει ό,τι θέλει».
Με βάση άρθρο του Economist για την απροθυμία του Τραμπ να σκληρύνει τη στάση του, προκύπτει ότι καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε τρεις επιλογές.
Η πρώτη είναι να επαναλάβει την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Κίεβο. Ουσιαστικά, θα κάνει πολιτική κωλοτούμπα στηρίζοντας τον πόλεμο που υποσχέθηκε να τερματίσει, ενώ θα αντιμετωπίσει και την οργή του αμερικανικού μηχανισμού που ζητάει απεμπλοκή.
Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πρακτικά κανείς δεν έφερε αντίσταση στον Τραμπ για τη νέα χλιαρή στάση στο ουκρανικό, όπου σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε απόσυρση των ΗΠΑ.
Η δεύτερη επιλογή είναι να πετάξει την «μπάλα» στο ρωσικό στρατόπεδο. Όχι μόνο ο Τραμπ, αλλά όλοι οι ηγέτες γνωρίζουν ότι η ουσιαστική ζημιά των δυτικών κυρώσεων δεν γίνεται στη ρωσική οικονομία, αλλά στον τομέα της τεχνολογίας. Η Μόσχα μέσω τρίτων και «πατεντών» καταφέρνει να ανταπεξέρχεται, όμως σε βάθος χρόνου αυτό μπορεί να αλλάξει.
Π.χ. Αν οι κυρώσεις συνεχιστούν για ακόμη 10 χρόνια, τεχνολογικά η Ρωσία θα μείνει πιο πίσω σε σχέση με τους αντιπάλους της. Η διαφορά μπορεί να μην είναι εμφανής στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, αλλά θα φαίνεται στην κοινωνία της. Η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει ότι σήμερα ένα κράτος για να είναι τεχνολογικά ισχυρό, αναγκαστικά πρέπει να έχει και τεχνολογικά εξελιγμένο λαό.
Η τρίτη επιλογή του Τραμπ, είναι το περίφημο «βλέποντας και κάνοντας». Για ορισμένους ο Αμερικανός πρόεδρος «δεν ξέρει τι κάνει» και πιστεύουν ότι βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του, γιατί δεν ελέγχει την κατάσταση, οπότε θα προσαρμόσει τις επιλογές του στην εκάστοτε κατάσταση.
Όποια επιλογή κι αν κάνει ο Τραμπ, θεωρείται δύσκολο να πιέσει τον Πούτιν για την Ουκρανία ή να σκληρύνει τη στάση του -ακόμη κι αν αποφασίσει να παραμείνει στο πλευρό του Κιέβου-, γιατί ο ίδιος έχει περισσότερα να χάσει σε αυτή την περίπτωση.
