Αληθεύει πως το να βράσουμε σωστά τα ζυμαρικά μας δεν είναι και κάποια δύσκολη αποστολή, υπάρχουν όμως ορισμένοι βασικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται.

Και ας αρχίσουμε από το στοιχειώδες, την επιλογή της σωστής κατσαρόλας. Πρέπει να είναι αρκετά μεγάλη και με ύψος μεγαλύτερο από τη διάμετρο του πάτου της για να χωράει την απαραίτητη ποσότητα νερού.

Για το νερό ο κανόνας είναι 1 λίτρο νερό ανά 100 γραμμ. ζυμαρικού. Εντούτοις καλόν είναι να χρησιμοποιείτε μία ποσότητα νερού μεγαλύτερη από την ενδεικτική λόγω του ότι το σημαντικό είναι καθ’ όλη τη, σχετικά σύντομη, διάρκεια βρασμού, να διατηρείται σταθερή η θερμοκρασία των ζυμαρικών και αυτή παραμένει πιο εύκολα σταθερή όταν η ποσότητα του νερού που βράζει είναι μεγάλη.

Στο νερό προσθέτουμε το αλάτι, περίπου 10 γραμμ. (ένα φουσκωτό κουταλάκι του γλυκού) για κάθε λίτρο νερού.

Δεν μπορεί να προσδιορισθεί ο ακριβής χρόνος βρασμού καθ’ ότι εξαρτάται από τη μορφή (σχήμα) και από το πάχος του ζυμαρικού. Τα φρέσκα σπιτικά ζυμαρικά βράζουν σε λιγότερο χρόνο από τα στεγνά (ξερά) βιομηχανικά. Ακόμα και σε αυτά τα φρέσκα, σπιτικά, ζυμαρικά ο χρόνος βρασμού εξαρτάται από το πόσο χρόνο έχουν αφεθεί να στεγνώσουν.

Έτσι, υπάρχει μία αξιοσημείωτη διαφορά εάν τα ζυμαρικά βράσουν αμέσως μόλις τα ετοιμάσουμε ή μετά από ώρες. Συχνά δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθεί ένας ακριβής χρόνος βρασμού σε λεπτά.

Το σωστό σημείο, πάντως, για τη διακοπή του βρασμού είναι όταν τα ζυμαρικά μας εμφανίζονται να είναι μαλακά στο εξωτερικό τους ενώ εσωτερικά είναι ακόμη σκληρά. Σε αυτό το σημείο του βρασμού έχει δοθεί η ονομασία al dente από τους ιταλούς σεφ της μαγειρικής.

Κατά τη διάρκεια του βρασμού πρέπει να δοκιμάζουμε κάθε τόσο λίγο από το ζυμαρικό μας για να ελέγχουμε το σημείο βρασμού. Ναι, ακόμη και οι έμπειρες μαγείρισσες είναι απαραίτητο να το κάνουν, εφόσον δεν βράζουν τυποποιημένα (και ως προς το χρόνο βρασμού τους) βιομηχανικά ζυμαρικά.

Και τώρα κάτι που θα σοκάρει πολλές/πολλούς : Στο τέλος του βρασμού τους τα ζυμαρικά δεν πρέπει να τα περνάμε κάτω από κρύο νερό (κι ας είναι ζωντανή η ανάμνηση από τις μητέρες μας να τα περνούν, μέσα σε σουρωτήρι, κάτω από άφθονο νερό που έτρεχε από τη βρύση).

Δεν πρέπει γιατί έτσι χάνουν το επιφανειακό κολλώδες στρώμα αμύλου που είναι απαραίτητο για να δένει καλά η σάλτσα ή το ραγού με το ζυμαρικό, με μόνη εξαίρεση για τα ζυμαρικά που θα σερβιριστούν κρύα. Εκεί επιβάλλεται να απομακρυνθεί το άμυλο γιατί αντί να ρουφήξουν σάλτσα, τα ζυμαρικά θα κολλήσουν μεταξύ τους.

Πηγή:sintagespareas.gr