Η πρωτεύουσα του νομού Πέλλας είναι γνωστή για ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό της, τι άλλο, τους καταρράκτες. Βρίσκεται πάνω στην αρχαία Εγνατία Οδό, σε απόσταση 95 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη, και φημίζεται για βιομηχανικό παρελθόν της.
Η πόλη κατοικείται από τα αρχαία χρόνια και μέχρι την ανακάλυψη των τάφων της Βεργίνας ταυτιζόταν με τις αρχαίες Αιγές, την πρώτη πρωτεύουσα του αρχαίου Μακεδονικού βασιλείου.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της, το διαρκές και άφθονο υγρό στοιχείο, αξιοποιήθηκε έντονα στα τέλη του 19ου αιώνα. Η δωρεάν, από τη γενναιόδωρη φύση, πηγή ενέργειας τροφοδότησε κλωστοϋφαντουργίες, νηματουργεία, εριουργεία, κανναβουργεία, εκκοκιστήρια βαμβακιού και εργοστάσια ταπητουργίας. Μαζί με τη Νάουσα, ήταν η κινητήρια δύναμη της βιομηχανίας στη Μακεδονία.
Ταξίδι στο παρελθόν της πόλης μπορεί να κάνει ο επισκέπτης μέσω των μουσείων της, όπως το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Έδεσσας, στο Βαρόσι, την παλιά πόλη δηλαδή της Έδεσσας, και ασφαλώς το Υπαίθριο Μουσείο Νερού, μέσα στο πάρκο των καταρρακτών.
Αυτό είναι και το πιο φημισμένο αξιοθέατο της πόλης, το πάρκο που οι ντόπιοι αποκαλούν «φρύδι της πόλης», το πάρκο με τους καταρράκτες. Οι δύο από τους καταρράκτες είναι επισκέψιμοι και τα νερά τους προέρχονται από τις πηγές του υγροτόπου Άγρα-Βρυτών-Νησίου, οι οποίες τροφοδοτούνται από τα χιόνια του Καϊμακτσαλάν. Ο μεγάλος καταρράκτης, γνωστός ως Εδεσσαίος, έχει ύψος 70 μέτρα, ενώ ο διπλός καταρράκτης είναι διπλάσιος σε μήκος και χωρίζεται σε δύο μέρη.
