Από τους Ολυμπιακούς του Μονάχου μέχρι και βομβιστικές επιθέσεις σε διοργανώσεις και γήπεδα, τα πλοκάμια της διεθνούς τρομοκρατίας απλώνονται και στα σπορ…

Ο θαυμαστός κόσμος του αθλητισμού έχει κι αυτός το δικό του τραγικό μερίδιο σε φόρο αίματος.

Όταν τόσος κόσμος συνωστίζεται σε μια διοργάνωση, στα μυαλά κάποιων φαντάζει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εμφατικές δηλώσεις και επίδειξη δύναμης.

Το φάντασμα της τρομοκρατίας πλανάται πλέον πάνω από όλες τις αθλητικές διοργανώσεις, ιδιαίτερα μετά το χτύπημα της Αλ-Κάιντα στην Αμερική.

Ακυρώσεις αγώνων, γενικευμένος φόβος και δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για βομβιστικά χτυπήματα αμαυρώνουν στις μέρες μας τη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού.

Ας δούμε λοιπόν μερικά τέτοια στιγμιότυπα από το αποτύπωμα της τρομοκρατίας στα του αθλητισμού…

Χάος στο κρίκετ

Το πούλμαν που μετέφερε την ομάδα της Σρι Λάνκα στο γήπεδο της Λαχόρη (Πουντζάμπι) την Τρίτη 3 Μαρτίου 2009, για τον αγώνα με το Πακιστάν, δέχτηκε επίθεση από μια ντουζίνα πάνοπλων αντρών, που εξαπέλυσαν καταιγισμό πυρών (σφαίρες και χειροβομβίδες) στους παίκτες και τους συνοδούς τους. Ο θλιβερός απολογισμός μετρούσε 8 νεκρούς και 6 τραυματίες. Η ειρωνεία του γεγονότος είναι ότι η Σρι Λάνκα κλήθηκε να παίξει με το Πακιστάν μετά την απόσυρση της ινδικής ομάδας από τη διοργάνωση, εξαιτίας φόβων για τρομοκρατικό χτύπημα…

Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης»

Ήταν αναμφίβολα η μελανότερη σελίδα στα χρονικά των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών του Μονάχου το 1972, η παλαιστινιακή οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης» έπιασε τα μέλη της αποστολής του Ισραήλ ομήρους, σφαγιάζοντας εντέλει 11 ισραηλινούς αθλητές και προπονητές και έναν γερμανό αστυνομικό στις 16 ώρες της περιπέτειας. Καθώς ο κόσμος παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα αποσβολωμένος, ήταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία των Αγώνων που διακόπηκε η διοργάνωση για επιμνημόσυνη δέηση, η οποία τελέστηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της πόλης παρουσία 80.000 θεατών και 3.000 αθλητών…

Το χτύπημα της Ατλάντα

Το Centennial Olympic Park ανεγέρθηκε ειδικά για τους σκοπούς των Ολυμπιακών της Ατλάντα το 1996. Στις 27 Ιουλίου, χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν το ολυμπιακό πάρκο για μια συναυλία. Αυτό που δεν γνώριζε βέβαια το κοινό ήταν το σακίδιο με τις 3 βόμβες που είχε κρύψει κάτω από έναν πάγκο ο Eric Rudolph, που ήταν ειδικός στις εκρηκτικές ύλες από τη θητεία του στον αμερικανικό στρατό. Δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι 120 τραυματίστηκαν από τη βομβιστική επίθεση, ο σκοπός την οποίας ήταν να ξεμπροστιάσει τα πλαστά ιδεώδη του ολυμπισμού -κατά τον Rudolph πάντα- και να αποκαλύψει την πραγματική του διάσταση ως δούρειου ίππου του παγκόσμιου σοσιαλισμού! Έπρεπε βέβαια να περιμένουμε μέχρι το 2003 για να συλλάβει το FBI τον Rudolph, ο οποίος εκτίει πλέον ποινή τετράκις ισόβια…

Όταν το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι

Ένα από τα πλέον γνωστά κλισέ του ποδοσφαίρου προέρχεται από το στόμα του θρυλικού μάνατζερ της Λίβερπουλ Bill Shankley: «κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Σας διαβεβαιώ ότι είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ αυτό!». Και έμελλε δυστυχώς να αποδειχτεί σωστή η «προφητεία» για τον κολομβιανό ποδοσφαιριστή Andres Escobar. Κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ του 1994 λοιπόν, η εθνική ομάδα της Κολομβίας ηττήθηκε 2-1 από τις ΗΠΑ, με τον Escobar να σημειώνει με αυτογκόλ το τέρμα που θα πετούσε την ομάδα του εκτός διοργάνωσης. Τα πράγματα θα γίνονταν ωστόσο ακόμα πιο τραγικά για τον αρνητικό πρωταγωνιστή του ματς, καθώς επιστρέφοντας στο σπίτι του θα δεχτεί επίθεση και θα σκοτωθεί. Η στυγερή δολοφονία πιστεύεται ευρέως ότι ήρθε ως τιμωρία για το αυτογκόλ του…

Η Μαδρίτη τρομάζει

Η Ρεάλ θα αντιμετώπιζε την άσπονδη Μπαρτσελόνα στην ημιτελική φάση του Champions League του 2002 και η γιορτή είχε ήδη στηθεί στην πόλη. Η βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ είχε ωστόσο άλλη γνώμη: λίγες ώρες πριν από τον αγώνα εξερράγη βόμβα σε παγιδευμένο αυτοκίνητο δίπλα στο γήπεδο Μπερναμπέου, ως απάντηση για τη σύλληψη 11 μελών της Batasuna (πολιτική κίνηση που συνδέεται με την ΕΤΑ). Η Ρεάλ κέρδισε το ματς και το τυφλό χτύπημα πέρασε στα «ψιλά» της ταραχώδους τρομοκρατικής ιστορίας…

Άκυρη εκκίνηση

Το Grand National, οι φημισμένες ιπποδρομίες της Βρετανίας, εκκενώθηκαν άρον-άρον το 1997 έπειτα από διπλό τηλεφώνημα για επαπειλούμενη βομβιστική επίθεση του IRA: 60.000 θεατές, τζόκεϊ, προπονητές και προσωπικό του ιπποδρόμου έτρεχαν πανικόβλητοι να σωθούν, με την αστυνομία να αποκλείει τελικά τον χώρο. Τα βάσανα ωστόσο του κόσμου δεν τέλειωσαν εδώ. Περίπου 20.000 επισκέπτες αποκλείστηκαν στην περιοχή για το Σαββατοκύριακο, καθώς όλα τα οχήματα (λεωφορεία και αυτοκίνητα) κλειδώθηκαν μέσα στον ιππόδρομο για ασφάλεια. Με περιορισμένες τις επιλογές σε διαμονή στη μικρή κωμόπολη κοντά στο Λίβερπουλ, τόσος κόσμος δεν είχε που να μείνει. Και ήταν οι ντόπιοι που άνοιξαν τις πόρτες των σπιτιών τους για να στεγάσουν τους αποκλεισμένους και να δώσουν τελικά λύση στο πρόβλημα. Ο φημισμένος αγώνας έγινε κανονικά δύο ημέρες αργότερα…

Σφαγή στον Μαραθώνιο

Στη Σρι Λάνκα γιορτάζουν την πρωτοχρονιά με έναν πανηγυρικό μαραθώνιο, το 2008 ωστόσο η γιορτή βάφτηκε με αίμα. Καμικάζι αυτοκτονίας πυροδότησε τα εκρηκτικά που ήταν ζωσμένος στη γραμμή της αφετηρίας, σκοτώνοντας μια ντουζίνα ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 100. Ο υπουργός Συγκοινωνιών της χώρας Jeyaraj Fernandopulle και ο ομοσπονδιακός προπονητής της Σρι Λάνκα Lakshman de Alwis ήταν μεταξύ των νεκρών…

Κύριοι, σβήστε τις μηχανές σας

Ο κίνδυνος και το περίφημο ράλι του Ντακάρ πάνε μαζί χέρι-χέρι, το 2008 ωστόσο ο κίνδυνος πήρε νέο νόημα. Η επαπειλούμενη τρομοκρατική ενέργεια της Αλ-Κάιντα κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης κρίθηκε πολύ σοβαρή από τους διοργανωτές για να την αγνοήσουν, ακυρώνοντας τον αγώνα για πρώτη φορά στην 30χρονη ιστορία του. Η σφαγή μιας οικογένειας γάλλων τουριστών στη Μαυριτανία από μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης λίγο πριν από την έναρξη του ράλι δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, πόσο μάλλον που 15 ειδικές διαδρομές του Ντακάρ θα λάμβαναν χώρα στη Μαυριτανία. Κι αυτό είναι ένα έξοχο -αν και τραγικό- παράδειγμα για το πώς το κλίμα της παγκόσμιας τρομοκρατίας στοιχειώνει σήμερα τον αθλητισμό…