Ίσως ήρθε η ώρα να μιλήσω κι εγώ. Είμαι η μητέρα του παιδιού που δεν πήρε μέρος στην παρέλαση. Μέχρι τώρα, δεν είχα δει αυτά που είχανε γραφεί. Ο τίτλος απαγόρεψαν είναι κάπως σκληρός για μένα, που είμαι άτομο υπομονετικό και προσπαθώ να δίνω πάντα ελαφρυντικά (ίσως λάθος μου), όμως αυτός είναι ο χαρακτήρας μου.

Δεν είπανε δεν θα κάνει παρέλαση. Όταν ζήτησα κάτι τέτοιο -ήταν κάτι που η κόρη μου το ήθελε πολύ- με ρώτησαν αν θα μπορέσει, αν θα αντέξει τη συγκίνηση και ότι χρειάζονται υπεύθυνη δήλωση, αν τελικά έπαιρνε μέρος.

Οι σειρές μου είπανε έχουνε συμπληρωθεί, και να ζητήσω να βγάλουν κάποιο άλλο παιδί για να μπει το δικό μου. Ήταν αδύνατον να κάνω κάτι τέτοιο; Όχι, δεν το έκανα. Περίμενα. Όμως, ένα παιδί αποχώρησε οικειοθελώς και πάλι δεν μου το πρότειναν, ασχέτως αν γνώριζαν πόσο πολύ η κόρη μου επιθυμούσε κάτι τέτοιο. Άλλωστε ήταν η τελευταία της ευκαιρία καθώς είναι στην ΣΤ΄Δημοτικού. Περίμενα να είναι θετικοί. Απλά έβγαλα τα συμπεράσματα μου. Ναι, πικράθηκα πολύ. Δεν πήγα ξανά να το ζητήσω. Δεν γίνεται να παρακαλάμε για κάτι τελικά που δικαιούται το παιδί.

Εξέφρασα την πικρία μου σε 2-3 φίλες. Μία από αυτές, από την αγάπη της για το παιδί μου, δημοσίευσε τα παράπονα της. Με ειδοποίησε ο διευθυντής για την έκταση που πήρε το θέμα.

Το σχολείο αυτό δεν είναι το μοναδικό με τμήματα ένταξης στη Λάρισα. Αν μπορούσαν να γράψουν οι γονείς από άλλα σχολεία με τμήματα ένταξης, τι έχουν αντιμετωπίσει όλα αυτά τα χρόνια, θα ξεχειλίζατε από αγανάκτηση. Μάλιστα το 25ο Δημοτικό θεωρείται από τα καλώς οργανωμένα σχολεία με τμήματα ένταξης. Δεν θέλω να απαλλάξω κανέναν, όλοι έχουμε τις ευθύνες μας, από τους υψηλά ιστάμενους, τους παιδαγωγούς, μέχρι κι εμάς τους γονείς.

Σας ευχαριστώ όλους για την ευαισθησία σας κι ας προσπαθήσουμε όλοι να αλλάξουμε κάτι ξεκινώντας ο καθένας μας πρώτα από τον εαυτό του, μήπως και καταφέρουμε να χτίσουμε κάτι πιο όμορφο για όλους μας. Αν μου επιτρέπεται θα ήθελα να δώσω μια ταπεινή συμβουλή σε όλους μας: να μάθουμε να συγχωρούμε.

Ευχαριστώ πολύ τη φίλη μου και φίλη της κόρης μου, για τη μεγάλη ευαισθησία της. Τώρα ξέρω ότι η κόρη μου θα έχει πάντα έναν άνθρωπο που θα την αγαπά και είναι πάντα δίπλα της όταν εγώ θα έχω φύγει από τον κόσμο.

Η μητέρα.