Στην τεκμηριωμένη διαπίστωση ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν θα υποχωρήσουν και το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο φαίνεται πως έχουν καταλήξει πολλοί αναλυτές της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και των συνεργατών τους στις αγορές αν δεν υπάρξει μια νέα έξωθεν δυναμική παρέμβαση.

Αυτή η παρέμβαση που ενδεχομένως θα ελαφρύνει και την εσωτερική προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, παρουσιάζεται ήδη ως το «καρότο» για τον σχηματισμό στην Αθήνα κυβέρνησης συνεννόησης με τις Βρυξέλλες.

Το σαφές μήνυμα «για να μείνετε στο ευρώ πρέπει να μείνετε και στο οικονομικό πρόγραμμα» διανθίζεται από κύκλους της Κομισιόν και του Συμβουλίου, εκ των παρόντων στη Σύνοδο Κορυφής, με την υπόσχεση «βρείτε τα μεταξύ σας και υπάρχουν πολλά που μπορεί να γίνουν».

Όπως αποκαλύπτει η Real News, στη φαρέτρα των αλλαγών που έχουν ήδη συμφωνηθεί, περιλαμβάνονται :

– Η παράταση της περιόδους για τον περιορισμό του ελλείμματος για ένα ή και δύο έτη, με συνέχιση της χρηματοδότησης για το νέο διάστημα.
– Η μείωση των μεσοσταθμικών επιτοκίων (και αναδρομικά) των δανείων κρατών και EFSF.
– Η τιτλοποίηση του συνόλου του χρέους με νέες εκδόσεις του μόνιμου ESM, με πολύ μακρύτερες περιόδους αποπληρωμής.

Τα τρία αυτά στοιχεία συνιστούν μια σοβαρή αναδιάταξη του δημόσιου χρέους προς τον επίσημο τομέα, που το καθιστά εξυπηρετούμενο και βιώσιμο, με τη συμβολή των ήδη γνωστών μέτρων και μεταρρυθμίσεων.

Ο υπολογισμός που κυκλοφόρησε σε non paper στους διαδρόμους του Συμβουλίου την περασμένη Τετάρτη, πριν αρχίσει το άτυπο δείπνο των 27, έχει γίνει λαμβάνοντας υπόψη δύο σενάρια για την ελάφρυνση των μέτρων στο εσωτερικό:

To αυστηρό σενάριο: το όποιο όφελος από την αναδιάταξη του δημόσιου χρέους θα τροφοδοτήσει τη βελτίωση των παραπάνω δεικτών καλύτερα.

Το κοινωνικά δίκαιο σενάριο: Οι δείκτες των στόχων θα παραμείνουν ως έχουν στον πίνακα και το όφελος από τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης θα μεταφραστεί σε κοινωνικές μεταβιβάσεις και πληρωμές στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Φυσικά για να δει το φως της ημέρας μια τέτοια αλλαγή στους στόχους, απαιτείται εκτός από συναινετική διάθεση στην Αθήνα και η συμφωνία του Βερολίνου που θα χρειαστεί να καλύψει ένα χρηματοδοτικό κενό περί τα 12 δισ. ευρώ για τα έτη 2014, 2015 και 2016.