Η απάντηση του Μοχάμεντ Άλι στο «δεν είναι όλοι οι λευκοί ρατσιστές»

Λίγοι άνθρωποι έχουν μιλήσει ιστορικά πιο καθαρά και ξάστερα από τον θρύλο της πυγμαχίας και των κοινωνικών αγώνων Μοχάμεντ Άλι. Ο γίγαντας του μποξ πολέμησε κατά των φυλετικών διακρίσεων και των κοινωνικών ανισοτήτων, αν και δυστυχώς 40 χρόνια αργότερα τα ίδια θέματα συνεχίζουν να μαστίζουν τις δυτικές κοινωνίες. Σε συνέντευξή του λοιπόν το 1971 στο BBC και τον Michael Parkinson, ο Άλι έδωσε μια γλαφυρή απάντηση στη μόνιμη καραμέλα πως «δεν είναι όλοι οι λευκοί ρατσιστές», όπως τον διέκοψε ο δημοσιογράφος. «Υπάρχουν πολλοί λευκοί που έχουν καλές προθέσεις και στις καρδιές τους θέλουν να κάνουν καλό. Αν δέκα χιλιάδες φίδια έρχονταν τώρα προς εμάς και είχα μια πόρτα που μπορούσα να κλείσω και μέσα σε αυτά τα δέκα χιλιάδες, χίλια φίδια ήταν καλά, χίλιοι κροταλίες δεν ήθελαν να με δαγκώσουν, ήξερα πως είναι καλοί, θα έπρεπε να αφήσω όλους αυτούς τους κροταλίες να μπουν ελπίζοντας πως αυτοί οι χίλιοι θα έφτιαχναν μια ασπίδα για την προστασία μου; Ή μήπως θα έπρεπε να κλείσω απλά την πόρτα και να παραμείνω ασφαλής;». Πριν καταλήξει: «Οπότε τώρα θα ξεχάσω τα 400 χρόνια λιντσαρίσματος και φόνων και βιασμών και αποστέρησης του λαού μου από την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ισότητα… και θα εστιάσω σε αυτούς τους δύο ή τρεις λευκούς που προσπαθούν να κάνουν το καλό, αγνοώντας τα εκατομμύρια που προσπαθούν να με σκοτώσουν; Δεν είμαι τόσο ανόητος». Μια ζοφερή κατάσταση που δεν φαίνεται να έχει αλλάξει και τόσο από το 1971…