Για τους ανά τον κόσμο λάτρεις της ιταλικής κουζίνας, ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Αύριο Τετάρτη, η UNESCO αναμένεται να λάβει την τελική απόφαση για την ένταξη της ιταλικής κουζίνας στους καταλόγους της «Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς».
Ο διεθνής οργανισμός για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό, που υπάγεται στον ΟΗΕ, δέχθηκε τον Μάρτιο του 2023 αίτημα υποψηφιότητας από τα υπουργεία Γεωργίας και Πολιτισμού της Ιταλίας, για να αναγνωριστεί και επίσημα η ιταλική κουζίνα ως παγκόσμιος πολιτιστικός θησαυρός. Έγινε μια προκαταρκτική αξιολόγηση από την UNESCO και εγκρίθηκε η ένταξη της ιταλικής κουζίνας στους καταλόγους «Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς».
Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι υποστήριξε την προσπάθεια, χαρακτηρίζοντας την ιταλική κουζίνα σύμβολο «πολιτισμού, ταυτότητας, παράδοσης και δύναμης», ενώ άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι σχολίασαν πως η ιταλική κουζίνα – από ζυμαρικά και πίτσα μέχρι ριζότο και κανόλι – είναι μια κοινωνική τελετουργία που συνδέει οικογένειες και κοινότητες.
Πρόκειται για μια σημαντική αναγνώριση από την UNESCO, η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει τον τουρισμό της Ιταλίας έως και κατά 8% σε δύο χρόνια, προσθέτοντας 18 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις. Η ιταλική κουζίνα συνδέει επίσης 59 εκατομμύρια κατοίκους με έως και 85 εκατομμύρια άτομα ιταλικής καταγωγής παγκοσμίως. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ιταλική αγορά υπηρεσιών εστίασης έφτασε τα 251 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024, ή το 19% της παγκόσμιας αγοράς εστιατορίων.
Ιταλοί εστιάτορες και επιφανείς σεφ σπεύδουν να συνυπογράψουν την αναγνώριση, καθώς συμφωνούν ότι η «αυθεντική ιταλική κουζίνα πρέπει να προστατεύεται» ως πολιτιστική κληρονομιά, και ότι «η ιταλική κουζίνα είναι ένα αρχαίο, καθημερινό, ιερό τελετουργικό — η τέχνη της φροντίδας και της αγάπης χωρίς να λες λέξη». Εν τούτοις, δεν υποστηρίζουν όλοι στην Ιταλία την υποψηφιότητα για ένταξη στους καταλόγους της UNESCO, οι οποίοι ήδη περιλαμβάνουν σχεδόν 800 στοιχεία (που θεωρούνται ότι έχουν εξαιρετική παγκόσμια αξία και χρειάζονται προστασία για τις μελλοντικές γενιές), όπως το ιταλικό τραγούδι όπερας και το κυνήγι τρούφας.
Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Αλμπέρτο Γκράντι, ιστορικός τροφίμων, χαρακτήρισε την υποψηφιότητα της UNESCO «απλώς μια επιχείρηση μάρκετινγκ», ενώ στο βιβλίο του «La cucina italiana non esiste» («Δεν υπάρχει ιταλική κουζίνα»), ο Γκράντι υποστηρίζει ότι πολλά πιάτα που θεωρούνται παραδοσιακά, συμπεριλαμβανομένων των ζυμαρικών alla καρμπονάρα, είναι σχετικά σύγχρονες εφευρέσεις επηρεασμένες από ξένους πολιτισμούς.
