Το 2004 ο οίκος Chanel παρουσίασε μια καμπάνια που έγραψε ιστορία: το No. 5 The Film, ένα τρίλεπτο διαφημιστικό για το θρυλικό άρωμα Chanel No. 5, σκηνοθετημένο από τον Baz Luhrmann, γνωστό για την εκρηκτική αισθητική του στο “Moulin Rouge” και αργότερα στο “The Great Gatsby”. Το κόστος παραγωγής άγγιξε τα 33 εκατομμύρια δολάρια (σήμερα περίπου 52 εκατομμύρια), μετατρέποντάς το στην πιο ακριβή τηλεοπτική διαφήμιση που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Για να το πούμε αλλιώς, κάθε δευτερόλεπτο του φιλμ κόστιζε σχεδόν 288.000 δολάρια.
Η Nicole Kidman, στο απόγειο της καριέρας της, ενσάρκωσε μια παγκοσμίου φήμης σταρ που προσπαθεί να ξεφύγει από τα αδιάκοπα φώτα της δημοσιότητας. Σε μια στιγμή φυγής, βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο ενός νεαρού συγγραφέα, που έπαιξε ο Rodrigo Santoro. Η αφήγηση συνδύαζε κινηματογραφικό ρομαντισμό, πολυτέλεια και δραματικότητα, με φόντο τη Νέα Υόρκη και μια σειρά από εντυπωσιακά σκηνικά.
Η Nicole Kidman εμφανίστηκε με μια εντυπωσιακή ροζ σατέν δημιουργία υψηλής ραπτικής, σχεδιασμένη ειδικά γι’ αυτήν από τον Karl Lagerfeld, ο οποίος είχε επιμεληθεί προσωπικά τη δημιουργική κατεύθυνση της καμπάνιας. Η αμοιβή της ηθοποιού για το διαφημιστικό έφτασε τα 3 – 3,7 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που αντανακλούσε το status της ως μίας από τις πιο αναγνωρίσιμες και καλοπληρωμένες σταρ του Χόλιγουντ.
Η μουσική επένδυση βασίστηκε στο Clair de Lune του Claude Debussy, δίνοντας μια αίσθηση ρομαντικής μελαγχολίας που συνόδευε ιδανικά την πολυτελή εικόνα της καμπάνιας. Ο συνδυασμός εικόνας, μόδας, μουσικής και κινηματογραφικής αφήγησης έκανε το φιλμ να ξεχωρίσει από κάθε άλλη διαφήμιση αρώματος.
Το Chanel No. 5, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1921 από την Gabrielle “Coco” Chanel, θεωρείται μέχρι σήμερα το πιο εμβληματικό άρωμα στον κόσμο. Με τις νότες από αλδεΰδες, γιασεμί, τριαντάφυλλο, υλάνγκ-υλάνγκ, σανδαλόξυλο και βανίλια, έφερε επανάσταση στα γυναικεία αρώματα, γιατί αντί για μια μόνο λουλουδένια νότα, πρότεινε ένα πολυδιάστατο, αινιγματικό μπουκέτο. Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε το άρωμα-υπογραφή της Marilyn Monroe, που είχε δηλώσει πως στο κρεβάτι φοράει «μόνο λίγες σταγόνες No. 5».
Η καμπάνια του 2004 δεν ήταν απλώς μια διαφήμιση, αλλά ένα μικρό κινηματογραφικό έργο τέχνης. Σηματοδότησε την ένωση του σινεμά με τη μόδα σε μια εποχή που οι διαφημίσεις άρχισαν να αποκτούν καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Παράλληλα, ενίσχυσε τη διαχρονική εικόνα του Chanel No. 5 ως το απόλυτο σύμβολο πολυτέλειας, θηλυκότητας και σαγήνης.
