Η συγκεκριμένη ευρεσιτεχνία αφορά κυρίως όσους θέλουν να αφήνουν ελεύθερα τα πτηνά τους μέσα στο σπίτι χωρίς να ανησυχούν ότι αυτά θα λερώσουν το χώρο με τις κουτσουλιές τους.
Το 1956 η Μπέρντα Ντλούγκι προφανώς είχε την ίδια αγωνία και έτσι υπέβαλε αίτηση για να λάβει ευρεσιτεχνία για την πάνα των πτηνών, μολονότι δε προχώρησε ποτέ στη παραγωγή της.
Η πάνα αυτή, που είναι ελαφριά σε βάρος και μπορεί να καθαριστεί με νερό και σαπούνι, διαθέτει έναν απορροφητικό θύλακα για τα περιττώματα και καλύπτει το κάτω μέρος του πτηνού.
Με τη χρήση ελαστικών λουριών, η πάνα συγκρατείται από ένα ανθεκτικό κομμάτι υφάσματος που βρίσκεται στη ράχη του πτηνού, αφήνοντας έτσι ελεύθερα τα φτερά, την ουρά και το κεφάλι.
Η συγκεκριμένη πάνα βγαίνει μάλιστα σε 14 διαφορετικά μεγέθη αλλά και σε διάφορα χρώματα για μεγαλύτερη ποικιλία.
