Νάπολι εναντίον Γιουβέντους είναι πάντα ένα ξεχωριστό ματς και ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το έκανε ακόμη περισσότερο στις 3 Νοεμβρίου 1985.

Οι παρτενοπέι υποδέχονταν στο San Paolo τους μπιανκονέρι -απόψε οι δύο ομάδες θα αναμετρηθούν στο Τορίνο- οι οποίοι είχαν οκτώ νίκες στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές. Η ομάδα του Μισέλ Πλατινί ήταν το φαβορί, αλλά από την άλλη πλευρά υπήρχε ο Μαραντόνα και αυτό, τελικά, έκανε τη διαφορά.

Το ματς ήταν κλειστό, δυνατό, με μία αποβολή για κάθε ομάδα και με το 0-0 να παραμένει μέχρι και το 72ο λεπτό, όταν η Νάπολι κέρδισε ένα έμμεσο φάουλ. Η απόσταση του τείχους ήταν μικρή, αυτή από την εστία επίσης, οπότε όλοι πίστευαν ότι θα γινόταν μια καραμπόλα, κόντρες και η μπάλα θα απομακρυνόταν.

Τελικά αυτή κατέληξε στα δίχτυα χάρη στην αριστουργηματική εκτέλεση του Ντιέγκο, ο οποίος… ανάγκασε την επόμενη μέρα μια ομάδα επιστημόνων να επισκεφθούν το San Paolo και να κάνουν διάφορες μετρήσεις, καταλήγοντας στο εξής συμπέρασμα: Δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανόνα νόμο της φυσικής το πώς η μπάλα από αυτό το σημείο πήρε τόσο ύψος και… έσβησε τόσο «γλυκά» ώστε να καταλήξει στο παραθυράκι της εστίας του Στέφανο Τακόνι.