Με τον εκρηκτικό χαρακτήρα του εφήβου και το αστείρευτο κέφι ενός κωμικού παντός καιρού, ο Λάκης Λαζόπουλος έστησε την περασμένη Τρίτη το τσαντίρι του στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Έχουμε δει δεκάδες φορές την εκπομπή από την τηλεόραση. Η πρώτη φορά που θα την βλέπαμε σαν κοινό από κοντά είχε φτάσει.
Αφού κανονίσαμε το θέμα των θέσεων περίπου μια βδομάδα νωρίτερα, φτάσαμε μία ώρα πριν την έναρξη της εκπομπής έξω από το δημοτικό θέατρο Πειραιά.
Ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μαζεύεται. Μπροστά από την είσοδο είχαν τοποθετηθεί κιγκλιδώματα με τέτοιο τρόπο ώστε η είσοδος του κόσμου να γίνει με οργανωμένο τρόπο.
Πράγματι περίπου μισή ώρα πριν την έναρξη, οι άνθρωποι στην υποδοχή με λίστες στα χέρια φωνάζουν ονόματα και κατευθύνουν τον κόσμο ώστε να περάσει μέσα. Άλλοι έχουν θέση στη πλατεία, άλλοι στα θεωρία. Το ποιος θα πάει που καθορίζεται από ένα μικρό ροζ χαρτάκι. Η οργάνωση μέχρι τώρα δείχνει εντυπωσιακή.
Μπαίνουμε στην πλατεία και καθόμαστε σχετικά γρήγορα σε κάποια από τις μεσαίες σειρές. Στο εσωτερικό επικρατεί οργασμός εργασίας και δυνατή μουσική. Παρά το ότι όλα είναι ήδη στημένα, σκηνικά, φώτα, κάμερες, οθόνες, όλοι βρίσκονται σε αναβρασμό. Κάποιοι ρυθμίζουν τις τελευταίες λεπτομέρειες, ενώ άλλοι βοηθούν τον κόσμο να καθίσει.
Παρατηρούμε τον τεχνικό εξοπλισμό και εντυπωσιαζόμαστε. Είναι φανερό ότι πρόκειται για μεγάλη παραγωγή.
Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της εκπομπής, εμφανίζεται ο Λάκης Λαζόπουλος και αποθεώνεται.
Ο κόσμος τον χειροκροτεί και του φωνάζει. Αφού χαιρετίσει και αυτός με τη σειρά του αρχίζει να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα με όσα λέει. Παράλληλα δίνει τις οδηγίες για το πως δεν βοηθά την ώρα της εκπομπής ο κόσμος να τραβάει φωτογραφίες. «Αναγκάζομαι να ποζάρω και χάνω τον ειρμό μου» λέει χαριτολογώντας.
Το σήμα της εκπομπή αρχίζει να παίζει και η εκπομπή ξεκινά. Νέα χειροκροτήματα γεμίζουν το χώρο.Τα λεπτά περνούν το πρόγραμμα τρέχει, διάλογοι, μονόλογοι και βίντεο και ο κόσμος που βρίσκεται εκεί δείχνει κυριολεκτικά να περιμένει την κάθε του λέξη. Γελάνε και χειροκροτούν.
Κοιτάμε το μόνιτορ που δείχνει το κείμενο. Διαπιστώνουμε ότι κάθε τόσο λέει πράγματα που του έρχονται αυθόρμητα όπως τα σκέφτεται. Δεν ακολουθεί αυτός το κείμενο αλλά κατά κάποιον τρόπο το κείμενο ακολουθεί αυτόν.
Έρχεται το πρώτο κενό για διαφημίσεις. Χαλάρωση. Ο κόσμος αρχίζει και πάλι μαζικά να φωτογραφίζει και να τραβά βίντεο. Να τον χαιρετά και να του φωνάζει. Λίγο πριν αρχίσει το δεύτερο μέρος, μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές από την υπεύθυνη για το μακιγιάζ και πάλι είμαστε αέρα.
Νέα χειροκροτήματα, νέα γέλια.
Η εκπομπή συνεχίζεται και ο χρόνος κυλά χωρίς να το καταλάβουμε. Με το τέλος του σόου ο Λάκης Λαζόπουλος για άλλη μια φορά καταχειροκροτείτε από τον κόσμο που έχει έρθει να τον δει από κοντά.
Είναι σαν να έχουν έρθει σε μια εκπομπή και παρακολουθούν μια θεατρική επιθεώρηση.
Σίγουρα δεν συμφωνούν όλοι μαζί του. Με ποιον άλλωστε συμφωνούν όλοι. Έχει οπαδούς και επικριτές. Πολλές φορές φανατικούς. Ήδη από την ώρα που αρχίζει η εκπομπή, πολλοί είτε τον αγαπούν είτε όχι, σχολιάζουν στα social media σχεδόν την κάθε ατάκα. Άλλοι υπέρ και άλλοι κατά. Και αυτή η αναπαραγωγή των όσων λέει στην κάθε του εκπομπή, συνεχίζεται για ώρες μετά το τέλος της, ακόμα και την επόμενη μέρα.
Το σίγουρο είναι πως εκείνη την ώρα, για τη διάρκεια της εκπομπής και για τον κόσμο που βρίσκεται εκεί μέσα να τον δει. Είναι το επίκεντρο της προσοχής όλων.
Κείμενο/Φωτογραφίες: Γιάννης Κέμμος
