Ο Διονύσης Σαββόπουλος όσο ζούσε δεν απασχολούσε μόνο για τα σπουδαία τραγούδια του, αλλά και για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, με αριστερούς και δεξιούς να τσακώνονται αν εκπροσωπεί ή όχι τα πολιτικά τους πιστεύω.

Ο σπουδαίος τραγουδοποιός που πέθανε σε ηλικία 81 ετών, στην αρχή της καριέρας του ταυτίστηκε με την Αριστερά και μάλιστα κυνηγήθηκε για αυτό. Συγκεκριμένα, εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ (Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά) και επί Χούντας φυλακίστηκε δύο φορές.

Μάλιστα, τη μία ήταν από το «κολαστήριο» της Ασφάλειας στην οδό Μπουμπουλίνας, όπου ο Σαββόπουλος βασανίστηκε σκληρά από τα όργανα του δικτατορικού καθεστώτος.

Στη συνέχεια τραγούδια όπως ο «Παλιάτσος και ο Ληστής», ο «Ντιρλαντά» που εμπνεύστηκε από μια αφίσα του Τσε Γκεβάρα στο Παρίσι, «Τι έπαιξα στο Λαύριο» εμπνευσμένο από τις απεργίες της περιόδου στην και το «Μακρύ ζεϊμπέκικο» για το Νίκο Κοεμτζή τον καθέστισαν αριστερό.

Από το 1989 όμως με το «Κούρεμα» και το «Αποτυχία της Αριστεράς» παύει να είναι αριστερός στα μάτια ορισμένων και θεωρείται δεξιός.

Αυτή η εικόνα αρχίζει να ενισχύεται όσο περνάει ο καιρός, ειδικά το 2011, όταν με αφορμή τους αγανακτισμένους και τα επεισόδια στη χώρα, ζήτησε σε συνέντευξη να κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Επίσης, είχε ζητήσει τον «καθαρισμό» των κτιρίων της Αθήνας από τοξικομανείς και μετανάστες και τη μεταφορά τους σε αραιοκατοικημένα νησιά, με χαμηλό πληθυσμό και υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ.

Στη συνέχεια, στήριξε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το 2023 πριν τις εθνικές εκλογές δήλωσε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι είνα ο μόνος που διαθέτει «ωριμότητα» και «ικανότητα διαχείρισης».

Η απάντησή του

Ο καθένας μπορεί να πίστευε ό,τι ήθελε για τον Διονύση Σαββόπουλου, αλλά ο ίδιος μέσω της αυτοβιογραφίας του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» από τις εκδόσεις Πατάκη που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2025 έδωσε τη δική του απάντηση.

Συγκεκριμένα, ανέφερε:

«Χαρίσαμε στην Αριστερά τα καλύτερά μας χρόνια. Όχι μάταια. Έφηβοι ήμασταν και αυτά ακριβώς τα χρόνια είναι που μας άνοιξαν τον δρόμο της καρδιάς και φώτισαν, εκ παραδρομής έστω, το ιερό στοιχείο της…

»Με το “Κούρεμα” έκανα στροφή προς τη Δεξιά, μπαϊλντισμένος με τον ψευτοπροοδευτισμό της εποχής και την αλαζονεία του. Ηταν ένας προοδευτισμός νεφελώδης, αντιπαραγωγικός, πολύ κουλτουριάρης κι εντελώς αντιπνευματικός. Δυστυχώς η Αριστερά αφέθηκε να παρασυρθεί από εκείνον τον φτηνιάρικο προοδευτισμό. Παλιοί αριστεροί που, δικαιολογημένα, μισούσαν τη Δεξιά, επειδή κάποτε τους ταπείνωσε και τους ανάγκασε να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας, αλλά και δεν τους έφυγε ποτέ και ο ανομολόγητος θυμός για την ίδια τους την Αριστερά που τους έμπλεξε τότε, μόλις ξεπετάχθηκε το ΠΑΣΟΚ, μετακόμισαν σύσσωμοι. Το ΠΑΣΟΚ έγινε το καταφύγιο κάθε πληγωμένου εγωισμού. Άσε δε τον λαϊκισμό του. Ηταν τόσο ακαταμάχητος που επηρέασε βλαπτικά όλο το πολιτικό σύστημα, όλα τα κόμματα σχεδόν. Πολύς φανατισμός».