Η Μαράια Αντετοκούνμπο είναι η γυναίκα που στέκεται διακριτικά, αλλά σταθερά, πίσω από τον σταρ του NBA, Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Μαζί έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά και η ίδια αποτελεί το στήριγμά του στην καθημερινότητα, επιλέγοντας να κρατά χαμηλούς τόνους και να βρίσκεται πάντα δίπλα του, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, η Μαράια μίλησε στο περιοδικό Marie Claire, αποκαλύπτοντας πτυχές της ζωής της: την επιλόχειο κατάθλιψη που βίωσε, τον τρόπο που την ξεπέρασε και το πώς εξελίσσεται η σχέση της με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
«Πρόσφατα μίλησες ανοιχτά για την επιλόχειο κατάθλιψη και το άγχος που βίωσες μετά τη γέννηση του τέταρτου μωρού σου. Πότε κατάλαβες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά;»
Είχα βιώσει κάτι παρόμοιο και μετά τη γέννηση του πρώτου μας παιδιού, του Λίαμ. Εκείνος ήρθε στον κόσμο λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία και, όταν ο κόσμος «έκλεισε», ένιωσα αποκομμένη και μόνη. Ήταν μια περίοδος γεμάτη δυσκολίες. Με το τέταρτο παιδί μας, την Άρια, τα συναισθήματα αυτά επέστρεψαν ακόμη πιο έντονα. Η καθημερινότητά μας άλλαξε ξαφνικά – πολλά και μεγάλα γεγονότα συνέπεσαν – και αυτό επιδείνωσε το άγχος που είχε ξεκινήσει πριν ακόμη γεννήσω.
Έφτασα στο σημείο να διαγράφω τα social media και να αποφεύγω τις ειδήσεις, γιατί όλα με φόβιζαν υπερβολικά. Είχα πειστεί πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία μου, σαν να είχα διαγνώσει μόνη μου μια σοβαρή ασθένεια. Η γιατρός μου με βοήθησε να ηρεμήσω με εξετάσεις που απέδειξαν ότι είμαι απολύτως υγιής. Όμως, μετά τη γέννα, οι ορμόνες και η εξάντληση με κατέβαλαν. Επικεντρώθηκα αποκλειστικά στη φροντίδα των παιδιών και σταμάτησα να φροντίζω τον εαυτό μου.
Δεν ασκούμουν, δεν τρεφόμουν σωστά, κάτι που επηρέασε τη διάθεσή μου και την ενέργειά μου. Δεν κοιμόμουν –όχι εξαιτίας του μωρού, που κοιμόταν κανονικά– αλλά γιατί το μυαλό μου δεν σταματούσε να σκέφτεται.
«Πώς διαχειρίστηκες αυτή τη δύσκολη περίοδο; Ζήτησες επαγγελματική βοήθεια;»
Μετά τη γέννηση του Λίαμ έκανα ψυχοθεραπεία. Με την Άρια, τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα, καθώς βρισκόμασταν στην Ελλάδα και δεν ήξερα σε ποιον να απευθυνθώ. Εφάρμοσα όμως τεχνικές που είχα ήδη μάθει, κυρίως θετικές δηλώσεις και αυτοενίσχυση. Επαναλάμβανα διαρκώς τρεις υπενθυμίσεις: «είμαι υγιής, είμαι ευλογημένη, είμαι αγαπημένη». Αυτή η απλή πρακτική με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου.
Δεν ήθελα να επιβαρύνω κανέναν – ούτε φίλους, ούτε οικογένεια – γιατί όλοι κουβαλούν τα δικά τους. Έλεγα στον εαυτό μου, «έχω μια ευλογημένη ζωή, δεν πρέπει να παραπονιέμαι». Όμως κατάλαβα πως το να είσαι ευγνώμων δεν σε προστατεύει από τις δυσκολίες. Είσαι πάντα άνθρωπος και χρειάζεσαι στήριξη.
Ξεκίνησα επίσης συνεδρίες με έναν ομοιοπαθητικό/ολιστικό γιατρό. Μετά από εξετάσεις διαπιστώθηκαν ελλείψεις και ξεκίνησα συμπληρώματα. Η αλλαγή ήταν θεαματική: στη διάθεση, στη φυσική ενέργεια, σε όλα.
«Πιστεύεις ότι η επιλόχειος κατάθλιψη υποτιμάται από την κοινωνία και δεν αντιμετωπίζεται επαρκώς ιατρικά;»
Απολύτως. Σε πολλές κοινότητες, ειδικά στην αφροαμερικανική στις ΗΠΑ, υπάρχει ακόμα προκατάληψη απέναντι στην ψυχοθεραπεία. Οι νέες μητέρες θεωρούνται υποχρεωμένες να είναι «δυνατές και ευλογημένες», σαν αυτό να αρκεί. Όμως η αλήθεια είναι πως το σώμα, το μυαλό και ολόκληρη η ζωή σου αλλάζουν. Είναι απολύτως φυσιολογικό να χρειάζεσαι βοήθεια.
Στις ΗΠΑ, η άδεια μητρότητας είναι μόλις τρεις μήνες και το μοναδικό υποχρεωτικό ραντεβού μετά τον τοκετό γίνεται έξι εβδομάδες αργότερα. Οι παροχές είναι ελάχιστες, εκτός αν κάποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει. Υπάρχει πρόοδος, βέβαια, μέσα από τη διάδοση της πληροφορίας και τις ανοιχτές συζητήσεις, αλλά έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας. Οι γυναίκες αξίζουν ουσιαστική φροντίδα –σωματική, ψυχική και πρακτική– μετά τη γέννα.
«Παράλληλα με το να είσαι μητέρα τεσσάρων παιδιών, πώς διαχειρίζεσαι τη δημοσιότητα ως σύζυγος ενός σταρ του NBA;»
Είναι μια συνεχής προσπάθεια. Ο γάμος μας χρειάζεται φροντίδα και κατανόηση κάθε μέρα. Και οι δύο έχουμε γεμάτες ζωές και μάθαμε να βάζουμε ο ένας τον άλλον σε προτεραιότητα. Ο Γιάννης έχει ένα εξαιρετικά απαιτητικό πρόγραμμα –όχι μόνο λόγω του μπάσκετ, αλλά και των υποχρεώσεων εκτός παρκέ– οπότε προσπαθώ να του προσφέρω στο σπίτι ηρεμία και χαλάρωση.
Κάθε σχέση είναι μοναδική. Αυτό που λειτουργεί για εμάς, ίσως να μην ισχύει για άλλους. Προσπαθώ να διατηρώ ισορροπία και ηρεμία για την οικογένεια. Αν κάτι δεν προλάβει να κάνει – όπως να αλλάξει το μωρό – δεν πειράζει. Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον και αυτή είναι η δύναμή μας.
«Τι πιστεύεις ότι εκτιμά περισσότερο σε εσένα και τι εσύ σε εκείνον;»
Εκτιμά το ότι του επιτρέπω να είναι ο εαυτός του. Κατανοώ τη ρουτίνα, την πειθαρχία και τις ανάγκες που απαιτεί το επάγγελμά του. Δεν τον πιέζω να βρεθεί κάπου όταν δεν μπορεί. Ξέρω τι χρειάζεται για να πετύχει και όταν πετυχαίνει εκείνος, νιώθουμε όλοι δικαιωμένοι.
Ο Γιάννης είναι ένας βαθιά αυθεντικός και γενναιόδωρος άνθρωπος. Ο κόσμος βλέπει τον αθλητή, τον ήρωα, τη δημόσια φιγούρα, όμως πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένας άνθρωπος με τεράστια καρδιά. «Αυτός είναι ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα».
