Μια ματιά στο σαλόνι του Ηλία Μαμαλάκη είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς ότι δεν πρόκειται για έναν τυχαίο χώρο, αλλά για μια ζεστή, προσωπική «φωλιά» που αντανακλά την ψυχή του ιδιοκτήτη της. Μακριά από κάθε μινιμαλιστική τάση, ο χώρος του γνωστού μάγειρα και συγγραφέα είναι ένα παράθυρο στον πλούσιο εσωτερικό του κόσμο, όπου η τέχνη και η ιστορία συναντούν τη ζεστασιά ενός σπιτιού.
Το σαλόνι λούζεται στο φως του ήλιου που εισβάλλει από τις μεγάλες μπαλκονόπορτες. Το γυαλιστερό ξύλινο πάτωμα, τα κλασικά έπιπλα και η επιβλητική τραπεζαρία, περιτριγυρισμένη από ξύλινες καρέκλες, μαρτυρούν μια διαχρονική αισθητική και έναν χώρο φτιαγμένο για να φιλοξενεί φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
Αυτό που κλέβει όμως την παράσταση είναι ο τρόπος που η τέχνη αγκαλιάζει κάθε γωνιά. Οι τοίχοι είναι σχεδόν καλυμμένοι από μια πλούσια συλλογή πινάκων και κορνιζαρισμένων φωτογραφιών, δημιουργώντας μια προσωπική γκαλερί που αφηγείται ιστορίες μιας ζωής γεμάτης πάθη και αναμνήσεις. Μεταξύ των κλασικών πινάκων, ξεχωρίζουν τα μοντέρνα, μεγάλα έργα που είναι τοποθετημένα στο πάτωμα, προσδίδοντας μια σύγχρονη και καλλιτεχνική πινελιά.
Η προσωπικότητα του Ηλία Μαμαλάκη αποκαλύπτεται πλήρως μέσα από τα λόγια του, σε παλαιότερη συνέντευξη, που εξηγούν τι αντιπροσωπεύει για εκείνον το σπίτι του: «Το σπίτι μου είναι ένα ταξιδιωτικό μουσείο. Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσα ταξίδια έχω κάνει, αλλά το 2022 έκανα 44. Στο σπίτι μου έχω μια γωνιά γεμάτη καπέλα απ’ όλο τον κόσμο. Επίσης έχω συλλογή από μαγκούρες που έχω αγοράσει στα ταξίδια μου. Το πιο σπάνιο μπαστούνι που έχω έχει πάνω τηλεσκόπιο».
Η αγάπη του για τη συλλογή και την τέχνη είναι μια μακρόχρονη υπόθεση, που ξεκίνησε πριν από δεκαετίες. «Από το 1975 ξεκίνησα να συλλέγω πίνακες και αγάλματα με τη γυναίκα μου. Έχω και μια καράφα που είναι από το παλάτι του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη. Τα οπίσθια του ελέφαντα πρέπει να είναι στραμμένα προς το σπίτι γιατί με αυτόν τον τρόπο φέρνουν τύχη και χρήμα στο σπίτι», αποκαλύπτει.
