Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ερείπια μιας αρχαίας πόλης που έχει εντοπιστεί στην περιοχή των Γλαφυρών και αποτελεί σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, την πιο σημαντική αρχαιολογική θέση του υψιπέδου της Κάπουρνας.

Μια αρχαιότερη τειχισμένη πόλη που συνέχισε να κατοικείται εκτός των τειχών της ως τη ρωμαϊκή περίοδο, αποτελεί, ειδικότερα, το κεντρικό σημείο μιας πρότασης της ΙΓ΄ ΕΠΚΑ για τη δημιουργία ενός ιστορικού και αρχαιολογικού πάρκου. Στην αρχαία πόλη αποδόθηκε το όνομα της αρχαίας πόλης των Γλαφυρών, χωρίς όμως αυτό να έχει επιβεβαιωθεί και επιγραφικά.

Ο αρχαίος οικισμός καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα ενός στενόμακρου ασβεστολιθικού πλατώματος στην κορυφή του λόφου «Mεριάς», που βρίσκεται βόρεια από το σύγχρονο οικισμό των Γλαφυρών. Η αρχαία πόλη βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον Βόλο και στις προθέσεις των ιθυνόντων της ΙΓ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων είναι η μελλοντική του ανάδειξη σε επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο και παράλληλα να καθιερωθεί ως ένας χώρος περιπάτου και αναψυχής.

Οι επιφανειακές έρευνες που διεξάγονται στην περιοχή προσθέτουν διαρκώς νέα δεδομένα, που επιβεβαιώνουν τη μεγάλη σημασία του αρχαίου οικισμού. Από τη θέση του οικισμού και τις διόδους των γύρω ορεινών όγκων μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο οικισμός είχε ένα σημαντικό οδικό δίκτυο που τον συνέδεε με άλλες γειτονικές αρχαίες πόλεις όπως τη Βοίβη δίπλα στην ομώνυμη λίμνη και τις αρχαίες πόλεις των Φερών, των Παγασών και της Δημητριάδας.

Στην περιοχή ανατολικά του αρχαιότερου τειχισμένου οικισμού ο προσδιορισμός του κατοικημένου χώρου από τον μη κατοικημένο, γίνεται με βάση την πυκνότητα των οστράκων που είναι διασκορπισμένα στην επιφάνεια του εδάφους. Ένα από τα οργανωμένα νεκροταφεία του αρχαίου οικισμού αποκαλύφθηκε κατά την κατασκευή του σύγχρονου γηπέδου στο ανατολικό τμήμα του πλατώματος προσδιορίζοντας τα όρια του οικισμού από την πλευρά αυτή.

«Όπως συμβαίνει σε όλους τους οικισμούς κατά την αρχαιότητα, τα νεκροταφεία βρίσκονταν εκτός των οικισμών» αναφέρει ο αρχαιολόγος της ΙΓ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Χαράλαμπος Ιντζεσίλογλου. Στην περιοχή του αρχαίου οικισμού, δυτικά του γηπέδου, αρκετά είναι τα σημεία στα οποία είναι ορατή η πάνω οριζόντια επιφάνεια των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, ενώ στο νότιο τμήμα υπάρχουν ασβεστολιθικοί βράχοι που προεξέχουν από την επιφάνεια και είναι πιθανόν να έχουν λαξευτεί, χωρίς όμως σήμερα να είναι ευδιάκριτα τα ίχνη των εργαλείων με τα οποία σμιλεύτηκαν.

Στην υπόλοιπη επίπεδη επιφάνεια του πλατώματος υπάρχουν διάσπαρτοι μικροί σχετικά λίθοι, που προέρχονται από τους τοίχους αρχαίων κτηρίων. Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρούνται σωροί λίθων που είναι πιθανόν να οφείλονται σε δραστηριότητες που σχετίζονται με τη διαρκή βόσκηση της περιοχής κατά τους νεότερους χρόνους τουλάχιστον. Σε ορισμένα μάλιστα σημεία, τα οποία δεν καλύπτονται από βλάστηση, η πυκνότητα της διάσπαρτης ορατής κεραμικής είναι μεγαλύτερη.

H γενική εικόνα που αποκομίζει κανείς από την πρώτη εξέταση της κεραμικής που προέρχεται από το πλάτωμα, είναι ότι η κατοίκηση του χώρου μπορεί να χρονολογηθεί στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο.

Πηγή:taxydromos