Η περίοδος των Χριστουγέννων στην Αθήνα έχει μια δική της μαγεία. Λίγο τα φώτα που ανάβουν σε κάθε δρόμο, λίγο η διάθεση για «άντε πάμε κάπου μετά», λίγο η ανάγκη να κάνουμε catch-up με ανθρώπους που δεν προλάβαμε όλη τη χρονιά… όλα μπλέκονται. Παρέες που δεν συνυπάρχουν ποτέ, μαζεύονται στο ίδιο τραπέζι. Στέκια που δεν θα συναντιόντουσαν, συναντιούνται. Κουβέντες για δουλειά, σχέσεις, χριστουγεννιάτικα δώρα και σχέδια Πρωτοχρονιάς γίνονται ένα. Κι όμως, σε όλο αυτό το γλυκό χάος υπάρχει κάτι που δεν μπλέκεται ποτέ: το τσίπουρο. Εκεί η επιλογή είναι σταθερή. Δεκαράκι Μόνο!
Βόλτες στο κέντρο που καταλήγουν… αλλού
Η βόλτα για να «δούμε τα χριστουγεννιάτικα φώτα» καταλήγει πάντα αλλιώς. Ξεκινάς Σύνταγμα, περνάς Ερμού, λες να πας και πιο κάτω, βρίσκεσαι στα Εξάρχεια και στο τέλος κάθεσαι κάπου για μεζέδες. Είναι η εποχή που η πόλη σε σπρώχνει να μπλέξεις δρόμους, παρέες και κουβέντες. Στον δίσκο φτάνουν τα πρώτα πιάτα και κάπου εκεί εμφανίζεται και το τσίπουρο, δροσερό, καθαρό, μονοποικιλιακό. Το Δεκαράκι δίνει αυτό το παραπάνω άρωμα που ανεβάζει όλο το τραπέζι, χωρίς να χρειάζεται «ειδικές οδηγίες». Έχει εκείνη τη χαρακτηριστική αρωματική ένταση της ποικιλίας – είτε το ανθικό άγγιγμα της Μαλαγουζιάς, είτε το πιο εκρηκτικό προφίλ του Μοσχάτου, είτε τις μελένιες νότες Ροδίτη- που κάνει κάθε γουλιά να δένει όμορφα με τη στιγμή.
Αν θες μια μικρή στάση που να μυρίζει γιορτές, κάνε τον γύρο των φωτισμένων στενών γύρω από την Πλάκα – πάντα θα βρεις ένα μαγαζί που σε περιμένει με ζωντανή μουσική και ανεβασμένη διάθεση.
Κι αν ο δρόμος σε βγάλει στο Θησείο, περπάτα προς το Γκάζι – είναι μία από τις καλύτερες γιορτινές διαδρομές για να δεις φωτισμένα στενά, να κάνεις μια μικρή στάση για ποτό και να συνεχίσεις τη βόλτα σου με πιο ζεστή διάθεση.
Γεύσεις που δεν κολλάνε μεταξύ τους, αλλά κολλάνε στο τραπέζι
Χωριάτικη με σαγανάκι, πατάτες με γαρίδες, μπιφτέκια δίπλα σε λαχανοντολμάδες, ψαρικά και τηγανιά. Τα Χριστούγεννα κανείς δεν κρίνει. Οι μεζέδες μπλέκονται, τα πιάτα περνάνε από χέρι σε χέρι και η παρέα αποφασίζει ότι δεν υπάρχει «κανόνας».
Ο μόνος κανόνας είναι ένα ποτήρι που γεμίζει με αυτό το άρωμα της ποικιλίας – Μοσχάτο, Μαλαγουζιά ή Ροδίτης – και ανεβάζει κάθε μπουκιά. Ό,τι κι αν μπει στη μέση, το Δεκαράκι μένει σταθερό.
Σπίτι, φίλοι, κουβέντες που δεν τελειώνουν
Κάποια βράδια δεν χρειάζονται έξοδο. Ένα τραπέζι στο σπίτι, λίγοι φίλοι, ένα τάπερ από τη μαμά, μια κουβέντα που ανοίγει και ξαφνικά είναι 2 το πρωί. Εκεί το μονοποικιλιακό Δεκαράκι δείχνει τον χαρακτήρα του: καθαρό, αρωματικό, παραδοσιακά αποσταγμένο, ιδανικό για χαλαρές στιγμές που γίνονται αναμνήσεις. Είναι το ποτό που «κολλάει» σε όλες τις ιστορίες, από τα αστεία της χρονιάς μέχρι τις υποσχέσεις της επόμενης.
Παρέες που δεν ταιριάζουν… αλλά εκείνες ξέρουν
Τις γιορτές μπλέκεις την παρέα της δουλειάς με τους κολλητούς, τα κοντινά ξαδέρφια με τους παλιούς συμμαθητές, ανθρώπους που κανονικά δεν θα μοιράζονταν ούτε ορεκτικό. Κι όμως, κάπως όλα κυλούν.
Είναι κι αυτές οι βραδιές που ξεκινάς με έναν φίλο και στο τέλος η παρέα έχει διπλασιαστεί, γιατί οι γιορτές στην πόλη έχουν τον τρόπο τους να φέρνουν κόσμο γύρω από το ίδιο τραπέζι.
Η στιγμή που όλα καταλήγουν όπως πρέπει
Όσο κι αν αλλάζουν οι συνήθειες, τα στέκια, οι φίλοι που έρχονται και φεύγουν, οι ρυθμοί της πόλης που ανεβοκατεβαίνουν σαν τα φωτάκια στους δρόμους, υπάρχει μια σταθερά που δεν διαπραγματεύεται τίποτα: ο τρόπος που πίνουμε τσίπουρο στις γιορτές. Είναι εκείνη η τελετουργία που δεν χρειάζεται μεγάλα λόγια – ένα ποτήρι που γεμίζει καθαρά, ένα άρωμα που αναγνωρίζεις πριν καν ακουμπήσει στο τραπέζι, μια γουλιά που φέρνει μαζί της στιγμές, κουβέντες και χαμόγελα.
Γι’ αυτό, μέσα στο γιορτινό κλίμα, στα σπίτια που γεμίζουν φίλους, στα τραπέζια που στρώνονται χωρίς πρόγραμμα, στις βραδιές που μπερδεύουν ιστορίες και παρέες, υπάρχει μια επιλογή που μένει σταθερή. Τα Χριστούγεννα όλα τα μπλέκουμε – εκτός από το τσίπουρό μας. Δεκαράκι μόνο! Είναι μονοποικιλιακό, ένα προϊόν απόσταξης από μία εκλεκτή ποικιλία και μόνο, κι αυτή η καθαρότητα βγαίνει στο ποτήρι. Καθαρό, αρωματικό και με χαρακτήρα που αναγνωρίζεις.
