Μία σπάνια οφθαλμολογική πάθηση ενδέχεται να βοήθησε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να δημιουργήσει έργα τέχνης με βάθος, στα οποία απεικονίζονται με εντυπωσιακή πιστότητα αντικείμενα σε απόσταση, σύμφωνα με μία μελέτη που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη στην επιθεώρηση JAMA Ophthalmology.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο Ντα Βίντσι έπασχε από διαλείπουσα εξωτροπία, μία μορφή στραβισμού στην οποία το ένα μάτι αποκλίνει προς αντίθετη κατεύθυνση από το άλλο, και η οποία επηρεάζει το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού.
«Κοιτάζοντας το έργο του, παρατήρησα την έντονη απόκλιση των ματιών σε όλους του τους πίνακες», ανέφερε στο CNN ο συγγραφέας της μελέτης, ερευνητής Κρίστοφερ Τάιλερ. Αναλύοντας την κατεύθυνση του βλέμματος σε έξι πιθανές αυτοπροσωπογραφίες του Ντα Βίντσι, ο Τάιλερ ανακάλυψε ότι κάποια από τα έργα έδειχναν ενδείξεις εξωτροπίας.
Ο Τάιλερ υπολόγισε την κατάσταση των ματιών στα έργα ζωγραφίζοντας κύκλους στις κόρες, τις ίριδες και τις βλεφαρίδες σε κάθε έργο και μετρώντας τις θέσεις τους. Όταν μετέτρεψε τις μετρήσεις του σε γωνίες, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο Ντα Βίντσι είχε τάση προς την εξωτροπία. Ο ίδιος θεωρεί πως το πρόβλημα το είχε στο αριστερό μάτι, αν και δεν μπορεί να είναι σίγουρος.
Σύμφωνα με τον Τάιλερ, η πάθηση του Ντα Βίντσι του επέτρεψε να δει τον κόσμο από διαφορετική οπτική γωνία. «Αυτό που κοιτούσε θα έμοιαζε περισσότερο με έναν δισδιάστατο καμβά, παρά με μία τρισδιάστατη οθόνη όπως εμείς», σημείωσε ο Τάιλερ, εξηγώντας πως με αυτόν τον τρόπο του ήταν πιο εύκολο να «μεταφράσει» πράγματα σε έναν καμβά ζωγραφικής. Και σε συνδυασμό με τη φυσιολογική λειτουργία του άλλου ματιού του, ο Ντα Βίντσι μπορούσε επίσης να έχει μία καλή κατανόηση των τρισδιάστατων αντικειμένων, και αυτή του η ικανότητα τον βοήθησε να βρίσκει τις κατάλληλες σκιάσεις και να δίνει την αίσθηση του βάθους.
