Η 29χρονη Βρετανοϊσραηλινή Έμιλι Νταμάρι ήταν όμηρος για 471 ημέρες στα υπόγεια τούνελ της Χαμάς στη Γάζα. Η μαρτυρία της αποκαλύπτει ένα εφιαλτικό σκηνικό σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης, διαρκούς τρόμου και απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής της, η Έμιλι, όπως αναφέρει η Daily Mail, πέρασε μήνες κλεισμένη σε σιδερένια κλουβιά μόλις 2×2 μέτρων, μαζί με άλλες ομήρους. Κατσαρίδες, υγρασία και δυσωδία περιέγραφαν την καθημερινότητά της στις σήραγγες, όπου δεν υπήρχε φως, καθαριότητα ή αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
«Μερικές φορές ήμασταν έως και έξι άτομα ταυτόχρονα, στριμωγμένα σε ένα μικροσκοπικό κλουβί διαστάσεων μόλις δύο επί δύο μέτρων» συγκλονίζει.
Πυροβολισμοί, βασανιστήρια και χειρουργείο από τον «Δρ. Χαμάς»
Κατά την απαγωγή της, πυροβολήθηκε στο χέρι και το πόδι. Έχασε δύο δάχτυλα και υπεβλήθη σε πρόχειρη χειρουργική επέμβαση από κάποιον που συστήθηκε ως «Δρ. Χαμάς», αφήνοντάς τη σε διαρκή νευρικό πόνο. Ο ακρωτηριασμός της, όπως λέει, ήταν είτε αποτέλεσμα ανικανότητας είτε εσκεμμένη πράξη αλλά… δεν θα το μάθει ποτέ.
Μια από τις λίγες της παρηγοριές ήταν η συγκρατούμενή της Ρόμι Γκόνεν, με την οποία ανέπτυξαν βαθιά δεσμό. Χρησιμοποιούσαν τα «καλά» τους άκρα για να βοηθιούνται στην προσωπική υγιεινή και στη διατήρηση ψυχικής ισορροπίας.
Η Έμιλι έκρυβε τη σεξουαλική της ταυτότητα, γνωρίζοντας πως αν οι απαγωγείς μάθαιναν πως ήταν ομοφυλόφιλη, θα τη σκότωναν. Σε συνομιλία της με έναν φύλακα, του ζήτησε τι θα έκανε αν ο αδελφός του ήταν γκέι. Η απάντησή του: «Θα τον σκότωνα».
«Έβαλα το όπλο του στο κεφάλι μου και του είπα “σκοτώστε με”»
Ενθυμούμενη την απαγωγή της, περιγράφει ότι στις 6 Οκτωβρίου 2023, η Έμιλι είχε διοργανώσει μπάρμπεκιου για τους φίλους της. Στις 6:30 το πρωί της επομένης, μέλη της Χαμάς είχαν εισβάλει στο κιμπούτς.
Η Έμιλι, μόνη στο σπίτι, ήταν τρομοκρατημένη. «Έστειλα ένα μήνυμα στον (φίλο της) Γκάλι: “Δεν είμαι καλά”. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, γιατί το σώμα μου είχε παγώσει. Έτρεμα, ήταν τρελό», θυμάται.
Η φιλία τους ήταν τόσο δυνατή που ο Γκάλι ρίσκαρε τη ζωή του για να τρέξει να την βρει. Τρεις ώρες αργότερα άκουσαν αραβικά και τότε ένα παράθυρο έσπασε. Η Έμιλι θυμάται πως σε δευτερόλεπτα 10 μέλη της Χαμάς μπήκαν στο δωμάτιο, όπου ήταν ξαπλωμένη και είχε στην αγκαλιά της τον σκύλο της και τον Γκάλι.
«Αγκάλιασα τον Γκάλι. Τότε πυροβόλησαν το αριστερό μου χέρι», συμπλήρωσε. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα πυροβόλησαν τον σκύλο και τα σκάγια την τραυμάτισαν στο δεξί της πόδι.
Στη συνέχεια τους έσυραν και τους έβαλαν να καθίσουν σε έναν καναπέ, ενώ προσπαθούσαν να βρουν αυτοκίνητο για να τους μεταφέρουν στη Γάζα.
«Απλά καθόμουν εκεί και έλεγα: “Θεέ μου, τι μας κάνουν;”» συγκλονίζει η Έμιλι.
«Είδαμε RPG. Είδαμε υποπολυβόλα. Ήταν τόσο χαρούμενοι με αυτό που έκαναν», λέει και θυμάται πως αιμορραγούσε και ήταν σε κατάσταση σοκ όταν μέλος της Χαμάς της είπε ότι θα την πήγαινε στο νοσοκομείο.
«Κατάλαβα ότι δεν θα ήταν ισραηλινό νοσοκομείο, οπότε τους είπα: “Όχι, όχι, όχι, πυροβολήστε με!”. Δεν ήθελα να με απαγάγουν, προτιμούσα να πεθάνω. Πήρα το όπλο του, το έβαλα στο κεφάλι μου και είπα: “Πυροβόλησέ με! Πυροβόλησέ με!”»
«Τότε κάποιος έβαλε το όπλο του στο κεφάλι του Γκάλι, οπότε αμέσως είπα: “Όχι, όχι, μην τον σκοτώσετε”», αναφέρει.
Κατά την άφιξή τους στη Γάζα, ο Γκάλι χωρίστηκε από τους άλλους. Από τότε δεν τον έχει ξαναδεί.
«Είτε θα δραπετεύσω, είτε θα αυτοκτονήσω»
Η Έμιλι θυμάται πως υπήρχε μια οικογένεια στην οποία φιλοξενήθηκαν όμηροι για ένα διάστημα και που την ώθησε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας.
«Ήταν οι χειρότεροι άνθρωποι», είπε. «Η χειρότερη οικογένεια. Μας κορόιδευαν και μας γελούσαν. Μας έλεγαν: “Κανείς δεν νοιάζεται για σας”. Μας έκρυβαν το φαγητό και μας έλεγαν ότι δεν θα φύγουμε ποτέ από τη Γάζα».
Όταν, μετά από 13 μήνες αιχμαλωσίας, την επέστρεψαν στους δικούς της, η Έμιλι δεν άντεχε πια: «Είπα ότι δεν θα μείνω εδώ. Είτε θα δραπετεύσω, είτε θα αυτοκτονήσω».
Η Έμιλι μίλησε με έναν φρουρό και ζήτησε τον διοικητή του λέγοντάς του: «Αν δεν κάνεις κάτι και δεν μας βγάλεις από εδώ, θα έχεις δύο νεκρούς ομήρους», αφού είχε συμφωνήσει με την Ρόμι να αυτοκτονήσουν. Ο διοικητής τη διαβεβαίωσε ότι θα την μεταφέρουν, αλλά πέρασαν δύο μήνες και δεν συνέβη τίποτα.
Η απελευθέρωση και το σύμβολο ελπίδας
Η απελευθέρωσή της στις 19 Ιανουαρίου 2025 έγινε μέσα σε πλήθος υποστηρικτών της Χαμάς. Με αξιοπρέπεια και πείσμα, αρνήθηκε να φορέσει μπλούζα στο χρώμα της αντίπαλης ομάδας της και απαίτησε πράσινο. Η εικόνα της να χαμογελά ειρωνικά στους απαγωγείς της έγινε σύμβολο θάρρους.
Παρά τον πόνο της, η Έμιλι επιμένει: «Μου σώσατε τη ζωή, τώρα φέρτε πίσω και τους υπόλοιπους. Τους Γκάλι και Ζιβ. Δεν μπορούμε να γιατρευτούμε όσο υπάρχουν ακόμα όμηροι». Περίπου 50 άτομα παραμένουν αιχμάλωτα — μεταξύ τους και οι παιδικοί της φίλοι.
