Η Colossal Biosciences, η εταιρεία που βρίσκεται πίσω από το φιλόδοξο σχέδιο για την επιστροφή του μαμούθ, ανακοίνωσε ότι θέτει στο επίκεντρο ένα νέο είδος που έχει εξαφανιστεί: το moa, ένα γένος πτηνών που ζούσε στη Νέα Ζηλανδία.
Τα moa περιλάμβαναν εννέα είδη, με το μεγαλύτερο να είναι το South Island Giant Moa, το οποίο έφτανε τα 3,6 μέτρα ύψος και ζύγιζε 230 κιλά.
Σύμφωνα με την Daily Mail, η Colossal Biosciences σκοπεύει να χρησιμοποιήσει γονίδια που έχουν εξαχθεί από οστά moa για να τροποποιήσει σύγχρονα πτηνά, ώστε να μοιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο με τα εξαφανισμένα moa. Πρόκειται για την ίδια τεχνική που χρησιμοποιήθηκε πέρυσι για να μετατραπούν γκρίζοι λύκοι σε ζώα που έμοιαζαν πολύ με τους εξαφανισμένους dire wolves.
Συνεργασία με τη Νέα Ζηλανδία και χρηματοδότηση από τον σκηνοθέτη του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»
Το έργο θα γίνει σε συνεργασία με το Ngāi Tahu Research Centre του Πανεπιστημίου του Canterbury και θα χρηματοδοτηθεί με 15 εκατομμύρια δολάρια από τον σκηνοθέτη του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», Sir Peter Jackson.
Ο Jackson, που διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές οστών moa, δήλωσε: «Με την πρόσφατη ανάσταση του dire wolf, η Colossal Biosciences έκανε πραγματική την πιθανότητα να επαναφέρουμε είδη που έχουν χαθεί. Υπάρχει ακόμη πολλή επιστήμη που πρέπει να γίνει, αλλά μπορούμε να αρχίσουμε να ανυπομονούμε για την ημέρα που πουλιά όπως το moa ή το huia θα διασωθούν από το σκοτάδι της εξαφάνισης».
Η εξαφάνιση των moa και οι συνέπειες στο οικοσύστημα της Νέας Ζηλανδίας
Τα εννέα είδη moa βρίσκονταν σε ολόκληρη τη Νέα Ζηλανδία μέχρι την άφιξη των πρώτων Πολυνήσιων εποίκων γύρω στο 1300 μ.Χ. Μέσα σε μόλις 200 χρόνια, οι άνθρωποι που έγιναν γνωστοί ως Μαορί είχαν οδηγήσει όλα τα είδη moa σε εξαφάνιση μέσω κυνηγιού και αποψίλωσης δασών.
Η εξαφάνιση των moa προκάλεσε μια αλυσίδα αλλαγών στο απομονωμένο οικοσύστημα της Νέας Ζηλανδίας. Λιγότερο από έναν αιώνα μετά την εξαφάνιση του moa, εξαφανίστηκε και ο κύριος θηρευτής του, ο τεράστιος Haast’s eagle.
Το σχέδιο γενετικής μηχανικής και οι πρώτες προσπάθειες
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην τεχνολογία επεξεργασίας γονιδιώματος δίνουν στην Colossal Biosciences την ευκαιρία να επαναφέρει το moa στο φυσικό του περιβάλλον. Το πρώτο βήμα είναι η ανασύσταση των γονιδιωμάτων και των εννέα ειδών moa, χρησιμοποιώντας αρχαίο DNA που έχει διατηρηθεί σε οστά moa.
Η εταιρεία έχει ήδη ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία με επισκέψεις σε σπήλαια που περιέχουν αποθέσεις moa στην περιοχή της φυλής Ngāi Tahu και ελπίζει να ολοκληρώσει τα γονιδιώματα μέχρι το 2026. Στη συνέχεια, τα γονιδιώματα θα συγκριθούν με εκείνα των πλησιέστερων ζωντανών συγγενών του moa, του emu και του tinamou, για να εντοπιστούν τα γονίδια που έδιναν στο moa τα μοναδικά του χαρακτηριστικά.
Έπειτα, μια επιλογή αυτών των γονιδίων θα εισαχθεί σε βλαστικά κύτταρα που ονομάζονται Primordial Germ Cell Culture (κύτταρα που εξελίσσονται σε ωάρια και σπερματοζωάρια), τα οποία λαμβάνονται από ένα emu. Αυτά τα τροποποιημένα κύτταρα θα επιτραπεί να αναπτυχθούν σε αρσενικά και θηλυκά γαμέτες και θα χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ενός εμβρύου, το οποίο θα αναπτυχθεί σε αυγό υποκατάστατου emu.
Η Colossal Biosciences έχει ήδη χρησιμοποιήσει αυτές τις τεχνικές για να δημιουργήσει ποντίκια με τρίχωμα μαμούθ και λύκους που μοιάζουν πολύ με τους εξαφανισμένους dire wolves. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το εργαλείο γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR για να τροποποιήσουν το DNA σε αιμοσφαίρια από ζωντανό γκρίζο λύκο σε 20 σημεία, δημιουργώντας έναν λύκο με μακριά λευκή γούνα και δυνατά σαγόνια.
Οι προκλήσεις στα πτηνά και οι επιφυλάξεις των ειδικών
Η εφαρμογή αυτής της διαδικασίας στα πτηνά είναι πολύ πιο δύσκολη τεχνικά. Η Colossal Biosciences παραδέχεται ότι η δημιουργία Primordial Germ Cell Culture για είδη πτηνών αποτελεί πρόκληση που έχει διαφύγει από τους επιστήμονες για δεκαετίες. Επιπλέον, καθώς τα έμβρυα των πτηνών αναπτύσσονται μέσα σε αυγά, η μεταφορά ενός εμβρύου σε υποκατάστατο θα είναι εντελώς διαφορετική από ό,τι στα θηλαστικά.
Επιστήμονες έχουν επίσης εκφράσει ανησυχίες για το αν η επαναφορά του moa είναι κάτι που θα έπρεπε να επιδιωχθεί. Οικολογικοί οργανισμοί υποστηρίζουν ότι τα χρήματα θα ήταν καλύτερο να διατεθούν για τη φροντίδα ειδών που ήδη απειλούνται με εξαφάνιση. Άλλοι τονίζουν ότι η εισαγωγή ενός είδους που έχει εξαφανιστεί εδώ και περισσότερα από 600 χρόνια θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες στο οικοσύστημα.
Ο καθηγητής οικολογίας Stuart Pimm από το Duke University, ο οποίος δεν συμμετέχει στη μελέτη, δήλωσε στο AP: «Μπορείς να επανεισαγάγεις ένα είδος στη φύση όταν το έχεις ήδη εξαφανίσει από εκεί; Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να το πετύχουν με ουσιαστικό τρόπο».
Ο καθηγητής Pimm πρόσθεσε επίσης: «Αυτό θα είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ζώο».