Στις αρχές του 20ου αιώνα όταν η σιλικόνη και οι ενέσεις κολλαγόνου ήταν άγνωστες λέξεις οι επιστήμονες είχαν βρει άλλους τρόπους για να ικανοποιήσουν τη γυναικεία ματαιοδοξία.
Το 1923 ο Αμερικανός εφευρέτης δημιούργησε έναν μηχανισμό, γνωστός και ως «συμπιεστής χειλιών», που σχημάτιζε φυσικά, αισθησιακά χείλη. Ο μηχανισμός προσαρμοζόταν πάνω στο στόμα, όπου και παρέμενε χάρη σε ένα λάστιχο που περνούσε πίσω από το κεφάλι. Περιλάμβανε έναν μπρούτζινο, κυκλικό σφιγκτήρα εξοπλισμένο με μαξιλαράκια όπου έμπαιναν τα χείλη.
Κάθε βράδυ η γυναίκα εφάρμοζε το μηχανισμό στο στόμα και έσφιγγε τις δύο βίδες μέχρι να επιτύχει τον επιθυμητό όγκο στα χείλη. Το επόμενο πρωί τα χείλη διατηρούσαν τον όγκο και το σχήμα που είχαν όλο το βράδυ.
Ο ίδιος τον συνιστούσε και για βραχυχρόνια χρήση, που δεν υπερβαίνει τη μία ώρα, για όσες γυναίκες θέλουν να πάνε το βράδυ σε χορό η δεξίωση και επιθυμούν να κλέψουν τη παράσταση με τα σαρκώδη χείλη τους!
Σίγουρα στις μέρες μας αυτός ο μηχανισμός θα είχε γίνει ανάρπαστος!
