Είναι άραγε η μητέρα φύση ο απόλυτος σκληρός δίσκος για την αποθήκευση της ψηφιακής μουσικής;
Λένε συχνά πως η μονιμότητα είναι μια πλάνη. Ο χρόνος κομματιάζεται, οι σεισμοί διαλύουν τα πάντα, ο πόλεμος μαίνεται, τα νερά ανεβαίνουν, κι όμως δύο μουσικά κομμάτια, γραμμένα στο τζαζ φεστιβάλ του ελβετικού Μοντρό, μπορεί να είναι σε θέση να αντέξουν κάθε φυσική ή ανθρώπινη καταστροφή για χιλιάδες χρόνια!
Η αμερικανική εταιρία Twist Bioscience, συνεργαζόμενη με το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και τη Microsoft Research, χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της γενετικής τεχνολογίας για να κωδικοποιήσει δεδομένα κατευθείαν στη διπλή έλικα του DNA.
Γενικώς μιλώντας, οι ψηφιακές πληροφορίες κωδικοποιούνται σε μακρές αλληλουχίες μηδενικών και άσων, γνωστές ως δυαδικό σύστημα (αρίθμησης). Το DNA μπορεί ωστόσο να αποθηκεύσει τέσσερις τιμές, τις A, T, C και G, που αντιστοιχούν στην αδενίνη, τη θυμίνη, τη γουανίνη και την κυτοσίνη, που απαρτίζουν τα νουκλεοτίδια, τα σύνθετα οργανικά μόρια που διαμορφώνουν τη βασική μονάδα των νουκλεϊκών οξέων (DNA και RNA).
Οι επιστήμονες βρήκαν λοιπόν πως οι οργανικές ενώσεις του DNA είναι απείρως καλύτερες για αποθήκευση δεδομένων, καθώς πλέον είναι δυνατό να δημιουργήσουμε συνθετικό DNA. Τα τεχνητά αυτά τμήματα του γενετικού κώδικα μπορούν να συνενώσουν τις νουκλεοβάσεις σε όποια σειρά θελήσουμε. Κάτι που επιτρέπει να αποθηκεύσουμε δεδομένα σε έναν εξαιρετικά μικρό χώρο. Ολόκληρο το ίντερνετ, όπως μας λένε οι ερευνητές, θα μπορούσε να χωρέσει σε ένα «κουτί παπουτσιών με DNA». Και όλη η μουσική του κόσμου σε μερικές σταγόνες!
Αυτά τα δεδομένα μάλιστα, μόλις κωδικοποιηθούν, θα μπορούν να αναλυθούν και να ανασυγκροτηθούν χωρίς απώλεια δεδομένων. Το DNA είναι επίσης ένα πολύ σταθερό μόριο και μόλις σχηματιστεί, μπορεί να διαρκέσει για εκατομμύρια χρόνια, σαν κουνούπι σε κεχριμπάρι ένα πράμα.
Σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, αν υπάρχει ακόμα ανθρωπότητα, θα μπορεί να ακούσει κάποιος τους ήχους της τζαζ του 20ού και 21ου αιώνα, όπως ακριβώς ηχογραφήθηκαν σήμερα. Τα πρώτα τραγούδια που κωδικοποιήθηκαν στο ίδιο το υλικό της ζωής είναι το «Tutu» του Μάιλς Ντέιβις αλλά και μια τζαζ εκδοχή του «Smoke on the Water» των Deep Purple.
Το μέλλον υπόσχεται ακόμα περισσότερα…
