Από το ξεκίνημα της σεζόν υπήρχαν δύο πράγματα που έκαναν την Λίβερπουλ ακαταμάχητη: η τρέλα και η προβλεψιμότητα. Δύο έννοιες που ναι μεν υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν ταιριάζουν, όμως στην περίπτωση των κόκκινων ο συνδυασμός ήταν μαγευτικός. Πολλοί πίστευαν ότι αν μία από τις αυτές βγει από την εξίσωση, πάντα οι πιθανότητες θα ήταν περισσότερες για να έρθει η καταστροφή. Ο λόγος απλός: η τρέλα έμοιαζε πάντα να έχει το προβάδισμα. Η τρέλα σε οδηγεί στο όριο και το το μίγμα με αυτή την αμυντική συμπεριφορά ήταν εκρηκτικό. Η Λίβερπουλ, όμως, ήρθε να αποδείξει στο ματς με την Μάντσεστερ Σίτι ότι η τρέλα από μόνη της μπορεί να την οδηγήσει στην υπέρβαση. Η προβλεψιμότητα έφυγε από το τραπέζι. Κάριους, Φαν Ντάικ και Τσάμπερλεϊν είναι οι μεταβλητές που αλλάζουν το αποτέλεσμα. Ο Κλοπ είχε γίνει γνωστός στην Γερμανία με τη λέξη «Menschenfänger». Η τελευταία ιδιότητα αναφέρεται σε εκείνον που μπορεί να πείσει οποιονδήποτε να κάνει πράγματα, που δεν πίστευε ότι μπορεί. Να τον οδηγήσει στην υπέρβαση. Τώρα, όμως, ύστερα από αυτό το 3-0 θα πρέπει να δούμε τον Γερμανό ως κάτι παραπάνω από αυτό. Η τακτική του είναι το αντίδοτο απέναντι στην ομάδα, που φέτος κάνει περίπατο στην Premier League. Τέσσερις ήττες έχουν οι πολίτες φέτος σε όλες τις διοργανώσεις και οι δύο έχουν έρθει από την Λίβερπουλ (η άλλη σε αδιάφορο ματς βαθμολογικά από τη Σαχτάρ και η τελευταία από την Γουίγκαν στο Κύπελλο, σε ματς που βρέθηκαν να παίζουν από πολύ νωρίς με 10 παίκτες). Για κάθε παίκτη που ο Γκουαρδιόλα έχει βελτιώσει ατομικά και – δικαίως – δέχεται συνεχώς τα εύσημα, υπάρχει και ένας στο Λίβερπουλ, που έχει περάσει σε άλλο επίπεδο με τον Κλοπ. Από τον Σαλάχ, στον Φιρμίνο και στον Ρόμπερτσον. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της σεζόν η ίδια του η φιλοσοφία ήρθε να στοιχειώσει τον Γερμανό. Αργά, αλλά σταθερά βρήκε το Plan B, έστω και αν δεν είναι ακόμα πλήρες, που τόσο του έλειπε. Έστω και αν για να κερδίσει την Σίτι χρειάστηκε απλά να είναι ο εαυτός του. Η… ροκ Λίβερπουλ είδε νωρίτερα στη σεζόν την Άρσεναλ να κάνει την ανατροπή από 0-2 σε 3-2 στο Λονδίνο και τον Φιρμίνο να τη γλιτώνει από την ήττα (71’) στο 3-3, αλλά από εκείνο το παιχνίδι του Δεκεμβρίου πολλά έχουν αλλάξει. Το σημαντικότερο δεν είναι η ισορροπία, αλλά η ωριμότητα. Σε άλλες περιπτώσεις η εμφάνιση του δευτέρου μέρους θα ήταν ικανή ακόμη και να δώσει σκορ πρόκρισης στην Σίτι. Τώρα, όχι. Οι κόκκινοι, απροσδόκητα, κράτησαν την ψυχραιμία τους μέχρι το τελευταίο λεπτό, κάτι που δεν τους χαρακτηρίζει αμυντικά. Οι περισσότερες ομάδες, συμπεριλαμβανομένης και της Σίτι, χτίζουν από την άμυνα. Η Λίβερπουλ κάνει κάτι μοναδικό, το αντίθετο: χτίζει από την επίθεση. Ο ρυθμός των κόκκινων είναι εφιαλτικός για κάθε αντίπαλο και η διαχείριση που έκανε φέτος ο Κλοπ κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων αποδεικνύεται το κρυφό τους όπλο. Η Λίβερπουλ έδειξε νέα διάσταση, την οποία θα χρειαστεί περισσότερο από ποτέ στον επαναληπτικό. «Η εμφάνισή μας ήταν πολύ, πολύ καλή», είπε ο Κλοπ. «Στο όριο της τελειότητας». Τώρα, το μόνο που απομένει είναι να την ξεπεράσει… Πηγή: gazzetta.gr
