Οι Βαυαροί έφτασαν σε ξεκίνημα τις 10 σερί νίκες και με μία ακόμα θα πιάσουν το ρεκόρ της θρυλικής Τότεναμ του Μπιλ Νίκολσον (1960-’61) Είναι 3 Νοεμβρίου του 2013, η αναμέτρηση έχει ολοκληρωθεί, αλλά κανείς από τους τιφόζι που βρίσκονται στο «Ολίμπικο» του Τορίνο δεν λέει να αποχωρήσει. Ο Αλέσιο Τσέρτσι, ο άνθρωπος που λίγα λεπτά νωρίτερα έχει σταματήσει (1-1) το εκπληκτικό σερί της Ρόμα, παίρνει τους συμπαίκτες του και πιασμένοι χέρι χέρι στη σειρά αποθεώνονται από τους οπαδούς με το περίφημο «ολε, όλε», σε έναν πανηγυρισμό που έμοιαζε λες και είχαν νικήσει τη Μπαρτσελόνα στο Champions League. Και όμως ήταν απλά μία ισοπαλία εντός έδρας. 
Από σπόντα… Μπιλ Νίκολσον
Η ιστορία της ξεκινάει κάπως παράδοξα και όχι βάσει σχεδιασμού. Τον Οκτώβριο του 1958 ο προπονητής Τζίμι Αντερσον μαθαίνει από τους γιατρούς πως έχει πρόβλημα στην καρδιά του και θα πρέπει να σταματήσει να αγχώνεται στους πάγκους. Η δουλειά θα ανατεθεί στον βοηθό του Μπιλ Νίκολσον. Ο 39χρονος τότε Νίκολσον δεν ήταν βέβαια ένας όποιος κι όποιος βοηθός, αλλά ένας ανερχόμενος τεχνικός με παρελθόν στο σύλλογο (από το 1938 έως το 1955 ως παίκτης των Spurs και πρωταγωνιστής στο παρθενικό πρωτάθλημα του 1950-’51) και ένα Μουντιάλ στην πλάτη του, καθώς στη Σουηδία το 1958 υπηρέτησε ως βοηθός του εκλέκτορα της Εθνικής Αγγλίας, Γουόλτερ Γουίντερμποτομ. 
Παραλίγο απώλεια του τίτλου
Αν και αρχικά υπήρξε σκληρή κριτική για το 2-3-5 που επέμενε πατροπαράδοτα (είχε αρχίσει να ξεπερνιέται εκείνη την εποχή από το 3-4-3 ή αλλιώς WM στην μετά Χέρμπερτ Τσάπμαν αρχική εκδοχή του) να χρησιμοποιεί ο Νίκολσον, η Τότεναμ θα έπαιζε εκπληκτικά επιθετικό ποδόσφαιρο χωρίς να της κοστίζει αμυντικά η τόσο δημιουργική φιλοσοφία. Με ρεκόρ γκολ 38-11 στα 11 πρώτα ματς του ρεκόρ, θα έφτανε στο τέλος να έχει την απίστευτη παραγωγή των 115 τερμάτων (55 κατά). Το σερί όμως θα σταματούσε απρόσμενα στις 10 Οκτωβρίου, στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», από τη Μάντσεστερ Σίτι. 
Τα αστέρια
Εννοείται πως το ρόστερ εκείνης της ομάδας δεν είχε κανέναν ξένο και απαρτιζόταν μόνο από Βρετανούς. Ειδικά η βασική 11άδα που άλλαζε μόνο εάν τραυματιζόταν κάποιος, είχε έξι Αγγλους, τρεις Σκοτσέζους, έναν Βόρειο-Ιρλανδό και έναν Ουαλό. Το επίτευγμα του Νίκολσον ήταν ότι είχε μαζέψει παίκτες που δεν ήταν πρωταγωνιστές εκεί που έπαιζαν και με αυτούς κατάφερε να στήσει ένα τρομερό σύνολο. Κορυφαίος όλων ο Σκοτσέζος μέσος Ντέιβ Μακάι, ο οποίος αργότερα στα ποδοσφαιρικά γεράματα του (1972) θα συναντιόταν με τον τεράστιο Μπράιν Κλαφ και μαζί θα κατακτούσαν το πρωτάθλημα με τη νεοφώτιστη Ντέρμπι Κάουντι. Επίσης ο Νίκολσον ανάστησε τον 36χρονο Ντάνι Μπλαντσφλάουερ που άπαντες θεωρούσαν τελειωμένο. Εκείνος θα ήταν αρχηγός του έπους και ηγέτης της μεσαίας γραμμής μαζί με τον Μακάι. Το φοβερό ήταν πως στην ηλικία του έπαιξε όλα τα ματς της χρονιάς σε όλες τις διοργανώσεις (48) και έβαλε και έξι γκολ. Σημείο αναφοράς ήταν ο πιο νεαρός παίκτης της, ο Κλιφ Τζόουνς που ήταν εκείνη την εποχή ο ταχύτερος παίκτης στο Νησί. Μαζί με τους Τζον Γουάιτ, Λες Αλεν και Τέρι Ντάισον σιγοντάριζαν στην επιθετική πεντάδα τον ασυγκράτητο σέντερ φορ Ρόμπερτ Σμιθ των 32 γκολ σε 36 αγώνες! 
Η χρυσή εποχή
Φυσικά εκείνη η σούπερ ομάδα δεν επαναπαύτηκε με τον έναν τίτλο. Στον τελικό του Κυπέλλου νίκησε 2-0 τη Λέστερ και έγινε η πρώτη ομάδα στην Αγγλία που κατέκτησε το νταμπλ μετά από 64 χρόνια (Αστον Βίλα 1896-’97). Αυτό όμως δεν ήταν παρά η αρχή της χρυσής περιόδου της Τότεναμ. Με τον Νίκολσον στον πάγκο μπορεί να μην κέρδισε ξανά το πρωτάθλημα, αλλά έως και το 1974 που εκείνος θα αποσυρόταν, έχει να υπερηφανεύεται για δύο ακόμα Κύπελλα (1962, 1967), τρία Σούπερ Καπ (1961, 1962, 1967), δύο Λιγκ Καπ (1971, 1973), μα πάνω απ’ όλα αυτά που κατάφερε στην Ευρώπη. Το 1963 η Τότεναμ θα διέλυε 5-1 την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων και θα γινόταν η πρώτη βρετανική ομάδα που θα κατακτούσε ευρωκούπα. 
Το απρόσμενο φινάλε ενός Μεγάλου
Εναν χρόνο νωρίτερα θα αποκλειόταν στα ημιτελικά του Πρωταθλητριών από την μετέπειτα κάτοχο Μπενφίκα του Εουσέμπιο, ενώ θα κατακτούσε το Κύπελλο UEFA (1972) και θα έχανε ακόμα μία κούπα από τη Φέγενορντ (1974). Σε εκείνον τον τελικό οι οπαδοί των δύο ομάδων θα έκαναν σοβαρά επεισόδια. Ο χουλιγκανισμός είχε κάνει για τα καλά την εμφάνιση του και αυτό δεν μπορούσε να το αντέξει ο εκπληκτικός προπονητής και ρομαντικός ποδοσφαιράνθρωπος Μπιλ Νίκολσον. Λίγο αργότερα θα άφηνε όλο τον κόσμο εμβρόντητο, ανακοινώνοντας την απόσυρση του εξαιτίας του χουλιγκανισμού και τον πολλών χρημάτων που είχαν μπει στο ποδόσφαιρο. Ο εμβληματικός αυτός κόουτς σταματούσε στα προπονητικά ντουζένια του, αφήνοντας ωστόσο, κληρονομία μία εκπληκτική εποχή και αυτό που δεν μπόρεσε καμία ομάδα στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης να πιάσει μέχρι τις μέρες μας!
Οι μνηστήρες και οι Βαυαροί
Από το 1961 λοιπόν μόλις δύο ήταν οι ομάδες που το άγγιξαν, μα κόλλησαν στο Νο11. Η πρώτη ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1985-’86) και η δεύτερη η Ρόμα (2013-’14) που αναφέρθηκε στο ξεκίνημα του κειμένου. Για να έρθει τώρα η Μπάγερν να το απειλήσει. Τα «θύματα» της από το ξεκίνημα ήταν… Αμβούργο 5-0 Χόφενχαϊμ 2-1 Λεβερκούζεν 3-0 Αουγκσμπουργκ 2-1 Ντάρμσταντ 3-0 Βόλφσμπουργκ 5-1 Μάιντς 3-0 Ντόρτμουντ 5-1 Βέρντερ 1-0 Κολωνία 4-0 
