Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στην Φαίη Σκορδά για το φινάλε της εκπομπής Buongiorno για αυτή την τηλεοπτική σεζόν, ο Γιάννης Πάριος μίλησε για διάφορα θέματα. Μεταξύ άλλων, κλήθηκε να εκφράσει την άποψή του σχετικά με την αυξανόμενη τάση κινηματογραφικής μεταφοράς της ζωής συναδέλφων του, αναφερόμενος, για παράδειγμα, στην πρόσφατη ταινία για τον Στέλιο Καζαντζίδη.
«Αν κάποιος δει τη ζωή σου και πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή σου, που μπορεί να ήταν από τον Θεό για να συμβούν εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσε να γίνει σίγουρα μια ταινία. Αναφέρομαι στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη» είπε η Φαίη Σκορδά με τον Γιάννη Πάριο να απαντάει: «Ωχ, μην ακούω βλακείες, δεν μπορώ. Αναφέρεσαι σ’ αυτό και είμαι σίγουρος ότι, αν ζούσε ο Στέλιος Καζαντζίδης, δεν θα επέτρεπε να γίνει η ταινία. Επειδή τον ήξερα καλά, πιστεύω ότι δεν θα το επέτρεπε».
«Και η γυναίκα του, που το έκανε, το έκανε από την μεγάλη αγάπη που του είχε και από πίεση. Την πίεσαν να το κάνει. Δεν το είδα το «Υπάρχω» αν και μου είπαν ότι είναι ωραίο και ότι είναι πολύ καλός ο Χρήστος Μάστορας»
«Δεν θα με ενδιέφερε όμως. Στο κάτω κάτω, άμα φύγω εγώ από αυτή τη ζωή, θα με ρωτήσουν τα παιδιά μου εάν θέλουν να το κάνουν; Κανείς δεν θα με ρωτήσει. Τώρα μπορώ να απαντήσω πως «δεν θέλω, παιδιά». Και γιατί να γίνει; Μόδα είναι τώρα; Φτάνει πια, εκμεταλλευόμαστε τους ανθρώπους για να κόψουμε εισιτήρια μέχρι ενός σημείου»
Για τη νέα του δουλεία, «Τα Θαλασσινά του Πάριου», είπε:
«Τα «Θαλασσινά» θα μπορούσα να τα αφιερώσω στον πατέρα μου και στους πατριώτες μου στην Πάρο, στον Αχιλλέα Θεοφίλου, που «έφυγε» πρόσφατα, γιατί εκείνος έκανε τα πρώτα νησιωτικά και τα δεύτερα. Ήλπιζα ότι θα κάνει και αυτά και δεν προλάβαμε. Τα νησιώτικα αυτά τα έχω γράψει στην πανδημία. Και έχουν μείνει πολλά. είναι γεμάτα χαρά και γλέντι. Ελπίζω να αρέσει και να τα αγαπήσει ο κόσμος. Ο πατέρας μου μου είχε πει να μην ξεχάσω τις ρίζες μου και τις «ρίζωσα» μέσα μου οπότε είναι πιο δυνατές.
Δεν θα έκανα συναυλία για τα «Θαλασσινά» στην Πάρο. Ντρέπομαι να τραγουδάω «επίσημα» μπροστά στους φίλους μου. Παρέα τραγουδάω αλλά έχω τρακ αλλιώς». «Και Αθήνα που μένω το μυαλό μου είναι στην Πάρο.
Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να κοιτάω το πέλαγος. Ό,τι πήρα από τα «Νησιώτικα», όλα τα ποσοστά τα παρέδωσα στον τότε δήμαρχο της Πάρου. Και άλλοι έχουν προσφέρει, δεν νομίζω ότι είμαι εγώ ευεργέτης. Δεν μου ανήκουν, τα «Νησιώτικα», ανήκουν στον κόσμο. Πλέον λέω και νησιώτικα, παρόλο που δεν είναι το βασικό μου ρεπερτόριο. Τον έρωτα τον τραγουδούν όλοι, τα νησιώτικα έχουν πατρίδα, ο έρωτας είναι πάνω από όλους μας».
«Έγραψα το τραγούδι «Τα πήρες όλα και έφυγες» σε μία χαρτοσακούλα στο αεροπλάνο»
«Μου αρέσει να ακούω τα τραγούδια που γράφω από έναν άλλο τραγουδιστή. Είναι σαν να το υιοθετεί εκείνος αλλά κάποια στιγμή θα μου το δώσει να το μεγαλώσω εγώ. Δεν υπάρχουν μεγάλα και όχι μεγάλα τραγούδια. Δεν υπάρχει συνταγή. Έχω γράψει στο αεροπλάνο σε μία χαρτοσακούλα ένα τραγούδι που είπε ο Στράτος Διονυσίου το «Τα πήρες όλα και έφυγες».
Ήθελα να «πω» κάτι συγκεκριμένο με αυτό το τραγούδι. Ήθελα να «βρίσω». Μπορεί να γράψεις τραγούδι σε 3 λεπτά και να έχεις παιδευτεί 3 χρόνια. Είναι θέμα στιγμής. Πάντως όταν είσαι λυπημένος δεν μπορείς να γράψεις λυπημένο τραγούδι. Δεν δήλωσα ποτέ ότι είμαι στιχουργός ή συνθέτης. Αυτό που μπορώ να λέω ότι κάνω καλά είναι να τραγουδάω.
Το άλλο είναι «πάρεργο», είναι εσωτερική ανάγκη. Τα «Θαλασσινά» μου τα ανακάλυψε ο ανιψιός μου Πέτρος Βαρθακούρης, ο γιος του αδερφού μου, που είναι τεράστιος μουσικός, μπασίστας. Τα γράψαμε με τρόπο που είναι σπάνιος. Τα γράψαμε live. Αυτό δεν γίνεται πλέον», είπε για την έμπνευσή του.
