«Δεν έχω οργιώδη φαντασία, τα πάντα που φωτογραφίζω είναι αληθινά. Κάθε σκηνή που στήνω ανήκει στη σκληρή πραγματικότητα των πλουσίων» αφηγείται διασκεδαστικά ο Χέλμουτ Νιούτον στον φακό της ερασιτεχνικής κάμερας της γυναίκας του, Τζουν Μπρουνέλ. Όσο για την επιλογή του να φωτογραφίζει αποκλειστικά γυναίκες, ισχυρίζεται ότι «πάντα του άρεσαν οι δυνατές γυναίκες, σωματικά και πνευματικά, γιατί νιώθει ασφαλής. Οι ντροπαλές γυναίκες με ανατριχιάζουν. Η μητέρα μου – λέει ο Νιούτον – ήταν πολύ δυνατή όταν έπρεπε να σώσει την οικογένειά της από τους Ναζί».

Η πρώτη, στην Ελλάδα, αναδρομική έκθεση του φωτογράφου, που επαναπροσδιόρισε τη φωτογραφία μόδας, εγκαινιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, με 196 αντιπροσωπευτικά έργα που προέρχονται από το Helmut Newton Foundation, με έδρα το Βερολίνο.

Ιδρύθηκε από τον ίδιο, ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του, έπειτα από μοιραίο δυστύχημα στο Χόλυγουντ, το 2004.
Οι δίμετρες γυμνές γυναικείες φιγούρες, σαν γλυπτά, που φωτογράφιζε ο Νιούτον για τα περιοδικά μόδας και τη διαφήμιση, έχουν το προβάδισμα στην έκθεση, η οποία συγκεντρώνει όλες τις σειρές φωτογραφιών, όπως ο ίδιος τις ομαδοποιούσε: Η μόδα, το γυμνό, το σεξ, το χιούμορ.

Στην εποχή του, από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, ’70 και ’80, προκάλεσε και σόκαρε με το φωτογραφικό έργο του, μέσω του οποίου κατόρθωσε να αποδώσει με χαρακτηριστικό τρόπο την ομορφιά, τον αισθησιασμό, το χιούμορ, τη βία και τη διαστροφή που ένιωθε ο ίδιος να διέπουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων που συναντά κάποιος στον κόσμο της μόδας, της πολυτέλειας, του χρήματος και της εξουσίας.

Η διάθεσή του να προκαλέσει έγινε το όχημα προκειμένου να ασκήσει δριμεία κριτική σε αυτό που ταυτόχρονα υπηρετεί, δηλαδή στη διαφήμιση, στην εμπορευματοποίηση, στην εκμετάλλευση του γυναικείου γυμνού, στον άκρατο καταναλωτισμό και στον εκμαυλισμό του καταναλωτικού κοινού.

Η έκθεση περιλαμβάνει και τα περίφημα πορτρέτα επωνύμων, άλλοτε κατά παραγγελία, άλλοτε από προσωπικό ενδιαφέρον του ίδιου. Έχει απαθανατίσει τον Σαλβαντόρ Νταλί, στην τελευταία του φωτογραφία πριν από τον θάνατό του, την Κατρίν Ντενέβ, τη Σαρλότ Ράμπλινγκ, τη Σίντι Κρόφορντ, την Κλώντια Σίφερ αλλά και πολιτικούς, όπως τη Μάργκαρετ Θάτσερ, τον Ζαν Λεπέν.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3 Μαρτίου.